Op 24 augustus, het feest van de apostel Bartholomeus, stierf apostel Jos Versmissen, de geliefde erepastoor van Punt en Stelen, na een korte ziekte. Geboren in Hoogstraten op 28 maart 1927, bereikte hij de gezegende leeftijd van 91 jaar.
Na zijn lagere school en zijn middelbare studies aan het Kleinseminarie trok hij naar Mechelen om priester te worden. Op 12 april 1953 werd hij door kardinaal Van Roey tot priester gewijd. Na zijn wijding werd hij een paar maanden benoemd tot leraar-surveillant aan het Kleinseminarie, waar hij zelf leerling geweest was... Op 1 augustus van dat jaar werd hij legeraalmoezenier , waarover hij smakelijk kon vertellen. In 1955 werd hij onderpastoor in Niel, te midden van de kleiputten en de steenbakkersindustrie. Die streek werd indertijd aanzien als een moeilijke opgave.
In 1959 begon zijn loopbaan als onderpastoor in de dekenale kerk van Geel, Sint-Amands. Het was een boeiende tijd waarin het begin van het concilie zich aftekende. Naast de begeleiding van de sociale bewegingen ontfermde hij zich over de parochiale bibliotheek met hart en ziel, want hij was een bibliofiel. Met de inspecteurs van het ministerie had hij een goede relatie. Zelfs Gerard Walschap kwam bij hem ’s middags zijn boterhammen eten.
Na elf jaar werd hij benoemd tot pastoor in de tot dan toe de jongste parochie van Geel, het Punt. Jos begon in vliegende vaart en met een eigen dynamiek aan zijn opdracht. We zouden er veel over kunnen vertellen, over zijn vieringen, waarin God goed en ook vlug gediend werd, over zijn verhouding met de school, over zijn liefde voor de sport. Enkele zaken willen we toch speciaal vermelden.
Elk jaar bezocht hij elk huisgezin en verzamelde hij misintenties. Daaruit groeide de brochure Zo leeft en werkt het Punt, met gegevens over organisaties en bewegingen en een lijst met adressen en telefoonnummers van alle inwoners. Dit werkstuk wordt nog jaarlijks aangevuld en aangepast.
Het wekelijks parochieblad opstellen was geen zware taak voor de pastoor. Hij schreef gemakkelijk, dichtte soms één en ander, en maakte er ook nog tekeningen en cartoons bij. En op 1 april zwommen de aprilvissen gemakkelijk op het Punt.
Dat de pastoor zich sterk verbonden voelde met zijn parochie blijkt uit het feit dat hij als secretaris van het dekenaat de verslagen niet ondertekende met zijn naam, maar eenvoudig met “’t Punt”.
In 1989 kreeg hij ook de buurparochie Stelen onder zijn hoede: geen gemakkelijke opdracht. Zijn aanstelling was origineel. Met een open boot werd hij van het Punt naar Stelen gevoerd, en als een soort eenvoudige sinterklaas onder luid applaus verwelkomd. Na zijn aanstelling begon hij met optimisme, een mopje en een glimlach aan zijn taak. In 2001 droeg hij de parochies over aan de zorgen van de toenmalige deken Jan Mertens. Hij kon wel in de pastorie blijven wonen, en dat gaf hem de gelegenheid om als een echte tuinier zijn grote tuin te bewerken. De vroegste aardappelen , de beste selder en worteltjes stonden in zijn tuin, en de prei, zo grapte hij, was zo groot dat je er een fiets kon tegen zetten… Misschien overdreef hij toch wel lichtjes …
Enkele maanden geleden werd hij getroffen door een beroerte en moest hij met spijt in het hart de parochie verlaten. In het woon-zorgcentrum De Winde in Veerle werd hij met veel liefde verzorgd. Toen hij opnieuw erg ziek werd, werd hij opgenomen in het ziekenhuis van Geel. Heel rustig ontving hij het sacrament van de zieken uit de handen van priester Dirk. Na enkele dagen zeimet Jezus : “Alles is volbracht.”
Rik Aegten
