Pastoor Jef van der Aa werd op 17 juni 1935 in Antwerpen geboren. Zijn vader overleed toen Jef amper elf maanden was. Moeder hertrouwde drie jaar later met Peerke Mous uit Essen, zodat Jef ook in Essen kwam wonen.
Na de middelbare school volgde Jef zijn roeping, eerst een jaartje bij de franciscanen – waarvan hij het lopen op blote voeten heeft overgehouden – en daarna het seminarie van Mechelen-Brussel. Daar koos hij definitief voor het priesterschap als diocesaan priester.
Op 9 juli 1961 ontving hij het sacrament van het priesterschap uit handen van Mgr. Van Roey. Hij was de laatste wijdeling van de kardinaal die één week later stierf.
De eremis te Essen in de kerk, waar we ook zijn afscheid vieren, vond plaats op 16 juli 1961. Jozef zou dus net geen 55 jaar priesterschap halen.
Na zijn wijding werd hij eerst benoemd tot onderpastoor in Essen. Daarna ging hij voor zes jaar naar de Philippusparochie in Schoten. Na een tussenpost in Boom, werkte hij vele jaren in de Sint-Jan Baptistparochie in Berendrecht, om dan later van daaruit nog andere parochies mee te bedienen.
In juli 2007 ging hij op 73-jarige leeftijd met pensioen en kwam terug naar zijn Essen.
Op zondag 17 juli 2007 mocht hij hier voorgaan in zijn gouden jubileumviering.
In zijn actief leven was Jef ook een echt Onze-Lieve-Vrouwe-kind, met tal van bezoeken aan diverse bedevaartplaatsen. Hij was bestuurslid van de diocesane bedevaart naar Beauraing, waar hij vele jaren heen ging. Ook de bedevaart naar Kevelaer vanuit Lier trachtte hij steeds mee te doen. En vergeten we vooral zijn inzet niet voor zijn Berendrechtse kapel toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van de Hagelberg.
Zijn gezondheid ging stilletjes achteruit, maar als overtuigd priester bleef hij volharden en droeg hij nog bijna wekelijks de zondagmis op in Lillo, zelfs toen hij bijna blind werd. Hier mocht hij zich samen met de behulpzame parochianen als een echte vriend-voorganger voelen.
In 2015 ging hij nog als zieke mee met de ziekenbedevaart van de Christelijke Mutualiteiten naar Lourdes, een bedevaart die hij vroeger vaak zelf begeleidde. Hier ontving hij zeer overtuigd en berustend, uit handen van priester Jan Jacobs, het sacrament van de ziekenzalving. Deze reis was voor hem een voltooiing en al een duidelijk afspraak met Hierboven.
Vanaf augustus 2015 ging het bergaf met Jef. Zijn moeilijke mobiliteit en dan later zijn blind worden vormden een groot probleem, alhoewel hij zelf nooit klaagde, ook al had hij erge pijnen in voeten, benen en rug.
Op 18 februari begon hij aan zijn laatste reis. Hopelijk staan de deuren wijd open voor hem en mag hij nu reeds de Jezus waarin hij zo vertrouwde, vereren.
Stan Dries
