Op 25 oktober 1952 werd Jozef Van Glabbeek in Turnhout geboren. Zijn vader was verpleger in de gevangenis van Merksplas en van jongs af aan mocht Jozef er als misdienaar meedoen bij de zondagse vieringen. Na zijn middelbare school in Hoogstraten en Turnhout studeerde hij voor apotheker, met bijkomende specialisatie als 'ziekenhuisapotheek' en 'homeopathie'. Hij zal zich als apotheker in Turnhout vestigen. Naast zijn werk was hij in Turnhout nog lid van verschillende verenigingen zoals die van het bibliotheekwezen, ziekenzorg en nog veel meer.
Jozef huwde in 1986 op zijn verjaardag in Brugge met Maria, die hij al van jongs af aan kent. In september 1996 start Jozef met vele anderen de opleiding tot Pastoraal Werker- Diaken aan het TPC. Vijf jaren opleiding met twee stagejaren waren niet altijd gemakkelijk te combineren met het apothekerswerk. Na zijn wijding tot diaken op 24 november 2002, stopte hij met de apotheek en ging met Maria in de pastorie van de Sint-Laurentiuskerk aan de Markgravelei in Antwerpen wonen.
Jozef werd federatiecoördinator in de parochies van Sint-Laurentius, Sint-Michiel en Sint-Jan de Doper (Antwerpen-Zuid). Hij gaat er voor in doop-, huwelijks- en uitvaartplechtigheden en in woord en communiediensten. Met zijn jaargenoten vormde Jozef een diakengroep, die samen met de echtgenotes op geregelde tijdstippen bijeenkomt. Verder was Jozef ook lange tijd voorzitter van de Antwerpse Raad van Kerken. Zo had hij een goede band met de orthodoxe kerken en stelde hij de Sint-Laurentiuskerk ter beschikking van deze geloofsgemeenschappen.
Jozef was altijd druk in de weer en kon moeilijk 'nee' zeggen, zeker niet tegen armen, zieken en weerlozen. De laatste maanden waren niet gemakkelijk. Hij had het nog druk en sukkelde wat met zijn gezondheid. Hij had veel pijn en het ergste was dat hij zijn trouwe hond Tristan moest laten inslapen. Gelukkig heeft hij al die jaren kunnen rekenen op Maria, die hem altijd hielp en bijstond. Ik vergelijk ze graag met Maria en Jozef, maar zonder kindje Jezus, of toch… hun kindje Jezus waren de parochies en de mensen die er wonen.
Op 25 juli werd Jozef, totaal onverwacht, bij Maria’s familie in Limburg onwel. Ondanks alle medische inspanningen kon geen hulp meer baten. Jozef heeft ons voorgoed verlaten om verder te leven in dat andere land zonder pijn en verdriet. Wij blijven verweesd achter, met het geloof dat Jozef niet echt dood is, maar leeft! Wij herinneren Jozef, die soms wat stug overkwam, maar ook heel gevoelig en medelevend was en herdenken hem in onze gebeden. Diaconie was geen vreemd woord voor hem. Velen zullen zijn bemoedigende woorden dan ook missen.
Diaken Jean-Marie Houben
