Enkele quotes uit het verhaal van diakens die vandaag actief zijn in Limburg:
"Hoe is mijn roeping precies gekomen? Wel, eigenlijk word je geappelleerd door anderen. Zij gaven me signalen en vroegen me vaak: “Wil je er iets mee doen?” Laat het me zo stellen: beroepshalve bied ik verzekeringen aan, met andere woorden: ik bied zekerheid aan mensen. Maar ik wil zelf een grote zekerheid in mijn leven, een zekerheid met een grote Z. Er is Iemand die met me meegaat."
"Mensen kijken echt uit naar een warme kerk, een plek van ontmoeting, thuiskomen in een gemeenschap met gelijkgestemden. Een plek waar we familie zijn, als broer en zus. Daar wil ik aan meewerken. Ik zal dan ook mijn steentje bijdragen in de liturgie, de doopvieringen en de hulp aan de armen via de Sint-Vincentiusvereniging."
"Ik wil mijn dienstbetoon kaderen in de kerkelijk organisatie omdat ik er van overtuigd ben dat de kerkelijke structuren me mogelijkheden bieden en bevorderlijk zijn om mijn engagement voor de zwaksten ten volle te laten bloeien. Bovendien verlang ik , vanuit mijn functioneren als diaken, me nog meer geborgen te voelen in die kerk. Een kerk waarvan ik, alhoewel ik soms kritisch ben, toch houd."
"Ja, ik doe mijn job graag. Dat betekent inderdaad dat ik er iets beperkter ben voor de kerkgemeenschap. Maar dit wil niet zeggen dat ik mijn taken als diaken niet ten volle kan uitvoeren. Ik denk dat de combinatie wel haalbaar is. Mensen kunnen op mij rekenen. Ik ga immers een engagement aan met God. Of zoals in het evangelie staat: ‘Het ene doen en het andere niet nalaten’."
"Mijn engagementen zijn versterkt sinds mijn huwelijk. We volgden samen de opleiding pastorale animator, later ook volwassenen-catechese en zelfs de opleiding voor het diaconaat. God klopte vaak op onze deur. Die deur gezamenlijk opendoen, was mijn beste beslissing ooit. We kunnen nu als koppel verder groeien. Het thema van mijn wijding luidt dan ook ‘Het is als een mosterdzaadje dat in de aarde gezaaid werd’. Ik hoop als diaken ook te kunnen zaaien en mensen aan te moedigen om zich dienstbaar in te zetten voor de ander. We kunnen overal Kerk zijn, ook buiten het gebouw."
Enkele echtgenotes van diakens geven volgend getuigenis:
"Wij vertrouwen in God, willen Hem in het centrum van ons leven houden. Mijn man en ik hebben dit altijd samen gedaan. Beschouw zijn diakenwijding maar als een verlengstuk, een vervolgverhaal van datgene waarmee we al ons hele leven bezig zijn. Alleen krijgt het nu een formeel karakter."
"Ons werk in de geloofsgemeenschap voelen we aan als een tweede thuis. Wij wilden graag meer diepgang zoeken, want Jezus neemt een belangrijke plaats in ons leven in. Hij is inspirerend voor ons handelen. Toen we samen in dit verhaal stapten was dit een nieuwe liefdesverklaring, ook naar elkaar toe. Heerlijk!"
"Belangrijk is dat we als diakenfamilies sterk onder elkaar verbonden zijn. Zo komen we regelmatig samen tijdens momenten van vorming, gebed, bezinning en ontspanning. Daarom is het fijn en gezellig dat onze begeleidende priester bij het begin van deze samenkomsten steeds polst naar recente familiegebeurtenissen."
"De eerste roeping als diakenfamilie is de zorg voor het gezin. En daar willen wij dan ook ten volste voor blijven gaan: als vader, als moeder, als echtgenoten."
