Zoals Jezus leerlingen riep om met hem mee te gaan en zelf verspreider te worden van Gods liefde in woord en daad, zo worden vanaf de vroege Kerk mensen geroepen om op verschillende manieren zich in te zetten voor de opbouw van de gemeenschap. Onder hen ook diakens. Hun namen worden genoemd. Van die eersten is Stefanus het meest bekend gebleven omdat hij na de krachtige woorden van zijn getuigenis ter dood wordt gebracht: de eerste christelijke martelaar.
Het diakenambt verdween een aantal eeuwen uit de aandacht, tot het tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) het opnieuw lanceerde als een eigen wijze van engagement in de Kerk. Gehuwde en ongehuwde mannen kunnen sindsdien na een vormingsperiode gewijd worden om samen met de bisschop en de priesters ten dienste te staan van de mensen en van de gemeenschap.
Diakens worden gewijd om de dienstbaarheid van de Kerk in heel hun bestaan te belichamen. Ze worden directe medewerkers van de bisschop in de zending die vanuit het evangelie mensen in beweging wil brengen op de paden van het Rijk van God dat handen en voeten mag krijgen in de geschiedenis. Bijzondere aandacht voor de zwakkeren en voor de armsten is vanouds daar een essentieel onderdeel van. Maar ook het getuigenis en het doorgeven van het evangelie van Gods liefde zijn onlosmakelijk verbonden met de verantwoordelijkheid van de diaken. Daarnaast hebben diakens ook een eigen taak in de liturgie en in de viering van de sacramenten.
In verbondenheid met Jezus en als uitdrukking van de Kerk zijn diakens ertoe geroepen te leven als getuigen van Gods liefde en zorg voor elke mens.
Lees hier hoe enkele diakens en hun vrouwen hun roeping tot dienstbaarheid zien en beleven.
Diaken worden? Lees hier meer over opleiding en toelatingsvoorwaarden.
