Advent 2016. Op weg naar Kerstmis!

De Advent is een periode van hoop waarin iedereen uitgenodigd wordt

om het verlangen en het wachten van Christus’ wederkomst

te vernieuwen en de vreugde te ervaren van het Kerstfeest!

Wie ontsteekt er niet een kaarsje aan?

Op de adventskrans staan er vier kaarsen.

Voor elke week in voorbereiding op Kerstmis eentje.

We steken ze één voor één aan, zodat elke week de lichtkring groeit.

Licht is altijd een heel sterk religieus symbool geweest.

Laten we dan ook vier kaarsen, licht dus, aansteken voor de komst van het Licht van de mensen. De lichtsymboliek komen we in alle godsdiensten tegen. Voor alles wat van boven is. Als zinnebeeld van God, als teken van uitzonderlijke heiligheid, als symbool van leven en als aankondiging van het goede.

In de bijbel, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament, komt de lichtsymboliek op vele bladzijden voor: van de schepping tot Pinksteren.

De Bijbel opent met licht: het begin van de kosmos.

Hij eindigt eigenlijk ook met licht: het vuur van Pinksteren.

Licht staat tegenover duisternis, zoals leven tegenover dood, nieuw tegenover oud, toekomst tegenover verleden, hoop tegenover wanhoop.

Vier keer licht dus. Vier kaarsen steken we aan in de Advent

Licht is het symbool voor alles wat van boven is. Daarom krijgen ook heiligen op schilderijen en prentjes een aureool rond hun hoofd, een cirkeltje van licht. Ze zijn van God, willen we zeggen, verlichte mensen. Mensen die een bijna-doodervaring hadden en ontwaakt zijn uit hun coma, vertellen over een licht dat hen wenkt. Kardinaal John Henry Newman begon zijn beroemd geworden gedicht met de woorden: “Leid mij, vriendelijk Licht …”.

Licht is altijd weer redding uit de chaos. Zo begint ook het scheppingsverhaal van de bijbel. Licht was het eerste wat God schiep. Licht maakt onderscheid. ”De aarde was woest en leeg,” En “er lag duisternis over de diepte”. Leeg, donker, diep: allemaal woorden van de dood.

Daartegenover staat het licht: vol, helder, hoog. Het licht staat hoog, verheft, tilt omhoog, doet opkijken.

En dus is het eerste wat God doet: Hij sprak. “Dat er licht moet zijn”, zei God.

In de Hebreeuwse tekst staat: ‘God sprak licht en er was licht’.

Gods spreken is tegelijk doen en zijn.

Wie het licht aanspreekt, dus aansteekt, maakt dingen duidelijk. Je hoeft niet meer op de tast. Je kunt op weg, de ogen open. Zo ook de schepping, zo ook de wereld, zo ook de mens. God is een voor-lichter: Hij toont de weg.

Het tweede en unieke moment van de heilsgeschiedenis, de geboorte van Christus, wordt weer met licht vergezeld. Mattheus vertelt over de wijzen uit het oosten. Ze gingen op zoek, omdat ze een ster hadden gezien. Net zoals bij de doortocht door de woestijn toont licht waarheen ze moeten gaan. De ster ging voor hen uit!

Vier kaarsen steken we aan op weg naar Kerstmis

Ze zouden kunnen staan voor die vier gedachten uit de bijbel: schepping, op weg, geboorte en waarheid.

* De eerste kaars is de kaars van de schepping. Na het licht aangestoken te hebben, zag God voor het eerst dat het goed was. Heb goede moed, mens.

* De tweede kaars is de kaars van onze levenstocht. We zijn op weg door de woestenij van het leven, maar er is een gids die voorgaat. Heb vertrouwen, mens.

* De derde kaars is de kaars van de geboorte. God maakt altijd alles nieuw, laat ons telkens weer geboren worden. Geloof in het leven, mens.

* De vierde kaars is de kaars van de waarheid. Christus heeft licht gebracht in het duister, en daar mogen we van leven. Er is toekomst, mens.

Leid mij, vriendelijk Licht… naar Kerstmis!

Zr. Jeanne Masschelein