Het verhaal
Om te kunnen nadenken over wat je wilt doen in je leven, is het soms goed om even alleen te zijn. Precies daarom was Jezus naar de woestijn getrokken. Hij was er alleen met de zon en het zand, met de nacht en de rotsen.
Allerlei vragen dansten in zijn hoofd: kan ik mensen vertellen over God? Ben ik niet te bang? Zullen ze naar me luisteren? Waar moet ik naartoe? Wat zullen de priesters zeggen? En de Romeinen? Er werden zo veel mensen onrechtvaardig behandeld in hun land. Zal ik nog vrienden hebben als ik daartegen durf protesteren? Zal God me altijd vasthouden? Het tolde in zijn hoofd. Alleen op die laatste vraag groeide een stevig antwoord: God zou hem nooit in de steek laten.
Even liet hij zich meeslepen om voor andere keuzes te gaan in zijn leven. Hij had na al die tijd echt honger. Zo kwam het dat hij aan brood dacht, toen hij een steen zag liggen. Zo’n lekker knapperig stuk brood, hij kon het bijna ruiken. Als God echt een plan heeft met mij, kan hij ervoor zorgen dat ik deze steen kan omtoveren in een brood, dacht hij. Maar meteen joeg hij die gedachte weg. Het was niet met toverkunstjes dat je mensen voor God moest winnen, dat besefte hij wel. ‘Een mens leeft niet van brood alleen’, dat had hij van zijn oude leermeester geleerd. Het was belangrijker om een eerlijk hart te hebben dan een volle buik!
Even later zag hij zichzelf staan praten voor een grote groep mensen. Ze hingen aan zijn lippen. Ik kan alle koninkrijken van de wereld in mijn macht krijgen, dacht hij. Zou dat niet geweldig zijn? Maar weer schudde hij zijn hoofd. God wilde toch niet dat hij de baas zou spelen over de mensen! Hij moest hen juist dichter bij God brengen, zodat ze als broers en zussen samen konden werken aan een wereld vol vrede. ‘Alleen God is onze koning’, zei Jezus. ‘En dat betekent dat ik niet de baas ga spelen over mensen, maar juist voor hen ga zorgen.’
Toen hij boven op een hoge rots was geklauterd, bedacht hij in een flits hoe het zou zijn om naar beneden te springen. Dan moest God maar een paar engelen sturen om hem snel op te vangen! Dan was hij zeker dat God hem niet zou laten vallen! Maar het was te gek om zoiets te doen. Hij hoefde God niet uit te dagen. Hij kon hem gewoon vertrouwen.
Hij schudde al die rare gedachten uit zijn hoofd en liet zijn hart volstromen met de liefde van God.
Ik ga rondtrekken en aan alle mensen vertellen over God, dacht Jezus. We zien wel wat ervan komt.
Naar Matteüs 4,1-11
Uit: Hosanna! Kinderbijbel met meer dan 150 verhalen (Kolet Janssen, ill. Roel Ottow, Van In, 2013) pag. 150-151.
Denkvraag
Waar en wanneer kun jij stil worden en nadenken over wat belangrijk is?
Doe-tip
Maak een tekening van hoe jij denkt dat de woestijn van Jezus eruitzag. Gebruik papier, lijm, zand, aarde, takjes of blaadjes, pluimen, haartjes, enzovoort. Laat een plek open waarop Jezus kan gaan zitten.
Gebed
Lieve God,
Jij hebt ons een hoofd en een hart gegeven.
Daarmee kunnen we nadenken over wat we willen doen
en heel veel van mensen houden.
Het is goed om af en toe
stil te worden en jou in ons hart te halen.
Dan blijven we trouw aan jou
en aan onszelf.
Help ons daarbij, elke dag opnieuw.
Amen.
Goed om te weten
Met de Bijbelse, intergenerationele werkvorm 'Het boek gaat open ...' kunnen jong en oud het verhaal over Jezus in de woestijn samen verkennen op een speelse en tegelijk verdiepende manier.
