- Wilt u zich eens voorstellen?
Ik ben afkomstig van Petegem-Deinze, geboren in 1965 en in 1993 tot priester gewijd. Eerst werd ik onderpastoor in St.-Niklaas, vervolgens in 2000 pastoor in Beveren en later kwamen Haasdonk en Melsele erbij. In 2015 werd ik pastoor-moderator in Hamme/Waasmunster. Ik ben dus 27 jaar in het huidige dekenaat St.-Niklaas actief geweest.
Op 11 juni 2020 kwam de vraag om naar het Meetjesland te komen. Ik heb daar serieus over nagedacht. Ik vond het moeilijk om die nieuwe parochie na 5 jaar al los te laten. Vanuit menselijk standpunt bekeken had ik het gevoel dat mijn opdracht daar nog niet voltooid was. Hoe zouden de gelovigen mijn vertrek interpreteren? Maar vanuit gelovig standpunt bekeken geldt: “Naar wie Ik u zend, moet je gaan” (Jeremia 1,7). Vanuit die context heb ik mijn nieuwe opdracht aanvaard en dit zal ook het thema in mijn aanstellingsviering op 13 september zijn.
- U bent benoemd tot pastoor-moderator van de H. Claraparochie in Eeklo, Kaprijke en St.-Laureins én tot deken van het dekenaat Eeklo. Dit omvat een heel takenpakket. Wat beschouwt u als belangrijkste taken?
- Voorgaan in eucharistievieringen en tijd maken voor (persoonlijk) gebed. Ik ben gelukkig met het bestaan van verschillende gebedsmomenten in de H. Claraparochie: bv. het morgengebed in Eeklo en de stille aanbidding in Waterland-Oudeman.
- Met mensen op weg gaan. Ik hecht veel belang aan het bezoeken van mensen. Ik ben dan ook van plan om priesters, emeriti, diakens, religieuze gemeenschappen, medewerkers en wie het wenst, te bezoeken. Door deelname aan de dekenale ploeg en parochieploeg zal ik ook deze medewerkers beter leren kennen. Ik overweeg om mij via een eenvoudig kaartje kort voor te stellen aan scholen, verenigingen en werkgroepen met het aanbod langs te gaan indien men dit verlangt.
- Ondersteunend meewerken aan de verdere uitbouw van de 4 pijlers waarop een parochie berust. Ik bedoel de verkondiging, liturgie, diaconie en gemeenschapsvorming. Parochie is een kwestie van samen (!) gestalte geven aan het Kerk-zijn. Ik ben dan ook blij met onze parochieassistenten Karel en Kim, met andere vrijgestelden en met de vele vrijwilligers die zich hiervoor inzetten.
- Aan welke waarden hecht u veel belang?
- Verbondenheid met God en met elkaar. Men hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar het is wel belangrijk om elkaar graag te blijven zien. Bij conflicten hoop ik dat beide partijen zelf met elkaar contact opnemen en de moed hebben om uit te spreken wat hen bezig houdt. Eenheid is een belangrijk signaal naar de buitenwereld en we weten dat Jezus aan het eind van zijn leven ook bad: “Mogen allen één zijn, Vader, zoals Gij in Mij en Ik in U”. En dit mag eenheid in verscheidenheid zijn.
- Gebed dient centraal te staan in ons leven en werken, want er is in ons leven Iemand die ons roept en zendt.
- Mijn levensmotto is “Mens voor de mensen zijn, herder als God, trooster voor groot en klein, zo lief als God” (ZJ 509; t. en m. M. Weemaes). Er zijn voor mensen zonder onderscheid, dus niet enkel voor de kerkgangers, maar ook in onze occasionele ontmoetingen (bv. rouwgesprek, bijeenkomst met verloofden…) moeten we Gods herderlijke zorg aan het licht brengen. Daarom ben ik ook blij met de parochiale diaconale inzet voor mensen in armoede, vreemdelingen… Ook de Jokriwerking ligt me nauw aan het hart en ik hoop deze jonge mensen te leren kennen en met hen op weg te gaan.
- Wilt u bepaalde accenten leggen?
- Ik pleit – zoals het bisdom het ook verlangt – voor een gastvrije kerk, waarin mensen zich welkom voelen en er graag bij willen horen.
- Verder streef ik ook naar een missionaire kerk, die de boodschap van het evangelie uitdraagt. Die mensen tot leerlingen van Jezus maakt en hen de kans geeft een leven lang te groeien in geloof.
- Ten slotte heeft de kerk ook een appellerende functie en moeten we hen die om een sacrament vragen, blijven uitnodigen naar bijeenkomsten met de geloofsgemeenschap bv. naar catechese op zondag, naar een viering/ontmoetingsmoment met alle gehuwde koppels van de laatste jaren… We moeten blijven investeren in menselijke relaties, eenvoudig en oprecht.
- Ziet u ook valkuilen?
- Ons opsluiten i.p.v. naar de mensen toe te gaan (vandaar het belang van huisbezoeken).
- Opgeslokt worden door de vele vergaderingen. Ik hoef niet systematisch deel te nemen aan elke bijeenkomst met medewerkers. Het is een kunst om bepaalde taken te delegeren en mensen op basis van hun talenten verantwoordelijkheid te geven.
- Hoe ziet u de aanpak in de parochie?
Het eerste jaar beschouw ik als een kijk- en luisterjaar om de parochie te verkennen met respect voor wat er in het verleden opgebouwd is. De bakens zijn gezet. Zo ben ik ook opgetogen met de twee parochiale secretariaten (in Eeklo en Kaprijke), die de aanspreekpunten bij uitstek zijn. Ik maakte reeds kennis met ’t Kerkplein, waarin naast een secretariaat ook vergaderzalen met de nodige accommodatie voorzien zijn.
- Hebt u tot slot nog iets toe te voegen voor de gelovigen in onze parochie én in ons dekenaat?
Ik hoop dat ik hen beter mag leren kennen en ik vraag hen voor mij te bidden.
Hartelijk dank voor dit interview! We hopen dat u en uw moeder gelukkig zullen zijn in Eeklo!
Melva Rammelaere
