Hebt u het ook gemerkt? Steeds meer mensen besloten de voorbije weken om de kerstversiering al van de zolder te halen. Vooral de extra lichtjes werden in november al geïnstalleerd. En in vele huiskamers prijkt naar verluidt al enige tijd de kerstboom. De kerstdecoratie in het straatbeeld lijkt dit jaar ook iets vroeger van stal te komen.
Vreemd? Neen, volgens mij helemaal niet. In deze (om verschillende redenen) duistere tijden telt volgens mij elk beetje licht! Eigenlijk stellen mensen hiermee een bijzonder symbolische daad. Het zou me wel interesseren om daar eens met anderen over in gesprek te gaan. Ik vermoed dat – naast ‘gezelligheid’ en ‘sfeer’ – ook woorden als solidariteit, verbondenheid, warmte en hoop zouden passeren. Het doet me denken aan een oud-Chinees spreekwoord: ‘Het is beter een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.’
De enige ‘remedie’ tegen duisternis is licht: dat geldt letterlijk, maar evenzeer symbolisch. Je kan focussen op de duisternis, op negativiteit, angst, wanhoop, op wat dezer dagen allemaal niet meer kan… Of je kan je richten op wat positief zin geeft, op verbondenheid, liefde en vriendschap, leven vanuit het verlangen naar herstel. Laat wat mij betreft de lichtjes maar komen.
Haal gerust de kerstversiering al boven: elk beetje licht telt!
Ik stoor me dus in geen geval aan de portie extra licht die de voorbije weken her en der verscheen. Heel eerlijk? Ik ergerde me veeleer aan enkele katholieke scherpslijpers die het vingertje bovenhaalden en meenden de puntjes op de i te moeten zetten. ‘Dat is niet christelijk’ zei de ene. ‘Kerstversiering hoor je pas tegen het eind van de advent uit te halen’ zei de ander. Vanuit de christelijke traditie hebben de haarklovers uiteraard gelijk.
Maar anderzijds: bijzondere tijden rechtvaardigen wellicht bijzondere – symbolische en andere – acties. Of om het met de woorden van Gustav Mahler te zeggen: ‘Traditie is niet het aanbidden van de as, maar het doorgeven van het vuur.’ Laten we ons als christenen dus maar niet blindstaren op de punten en komma’s van kerstbomen en lichtjes. En laten we vooral het vuur doorgeven! ‘We mogen samen en apart op zoek naar manieren om ons te wapenen met het licht en zo zelf kleine lichtpuntjes te worden daar waar wij leven,’ schreef onze seminarist Mathias in zijn heerlijke adventswoordje in Kerk & Leven nr. 48. Daar sluit ik me maar wat graag bij aan: nogmaals, elk beetje licht telt!
Zo beleven we als christen eigenlijk ook de advent: elke week een beetje meer licht, op weg naar Kerstmis.
We kijken uit naar de komst van Jezus, in wie God écht ten volle mens geworden is, hét Licht bij uitstek.
