Katholiek of protestant: de verschillen doen er uiteindelijk niet toe
Misschien was u er ook al eens? In Taizé, dat kleine dorpje in Bourgondië, Frankrijk. Jaarlijks trekken er vele jongeren (en volwassenen) uit de hele wereld naartoe en zijn er te gast bij de oecumenische broedergemeenschap daar.
Zelf was ik er voor het eerst in de zomervakantie na het zesde middelbaar. Samen met een klasgenote mee op ‘een Vlaamse bus naar Taizé’ gestapt. In Taizé bestond het weekprogramma uit drie gebedsdiensten per dag samen met de broeders, een dagelijkse bijbelinleiding, een uitwisselingsmoment daarrond in een klein, internationaal groepje, een kleine taak zoals helpen afwassen en veel gelegenheid voor ontmoeting van mens tot mens en ontspannen samen zijn. En dit alles in een sfeer van eenvoud. Slapen doe je in een tent of een ‘barak’ met enkele stapelbedden, de maaltijden zijn sober.
Van die eerste week in Taizé onthoud ik allereerst de contacten en uitwisselingsmomenten met andere jongeren. Ik ontmoette er de hele wereld als het ware, jongeren uit andere Europese landen, maar net zo goed uit India, Madagaskar of Canada. En soms waren ze van katholieke huize, maar soms ook anglicaans, protestants, orthodox, of nog iets anders. Maar daar ging het niet om in Taizé. Wel om wat ten diepste verbindt.
Ook de gebedsdiensten met de broeders waren bijzonder. Eenvoudige gebeden, meditatieve gezangen - de gekende Taizéliederen - en telkens een lange stilteperiode in een heel eenvoudige kerk waar zowat iedereen op de grond of op een gebedsbankje zit. De gebedsmomenten, de liederen en alles errond raakten door hun eenvoud en puurheid. Al was het ook wennen, zeker aan de stilte die ik in het begin vooral … lang vond.
Na dat eerste verblijf bleef Taizé me trekken. In de daaropvolgende vier jaar ging ik bijna elke zomer terug, telkens mee met ‘die Vlaamse bus’. Ik kreeg er de kans om stil te staan bij het christelijk geloof, uit te wisselen met anderen, vragen te stellen, te leren bidden zonder al teveel woorden, te zoeken. Meer nog, de broeders nodigden mij en alle jongeren daar heel erg toe uit. En gaven veel ruimte. Als ik erop terug kijk, is Taizé erg belangrijk geweest voor mijn eigen geloofsweg. Ik was dan wel gelovig opgevoed, maar het was pas in die periode dat ik bewust koos voor het christelijk geloof, dat ik christen werd.
De broedergemeenschap van Taizé is op meerdere vlakken bijzonder. Ze bestaat intussen uit een 100-tal broeders uit bijna 30 landen. Maar deze multiculturele gemeenschap is ook uitdrukkelijk oecumenisch, ze telt broeders uit verschillende christelijke kerken. In Taizé doet het er niet toe of je protestants, katholiek, orthodox of anglicaans bent. De broeders leven voor waar het ten diepste om gaat, namelijk dat we allen christenen zijn. Allen gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Geest, allen bezield door het evangelie van Jezus Christus. Ja, het blijft onvoorstelbaar pijnlijk dat de Kerk in de loop van haar geschiedenis uiteen gevallen is in verschillende christelijke kerken, die op sommige momenten zelfs met getrokken messen tegenover elkaar stonden. De kwetsuren uit het verleden en de feitelijke verdeeldheid tot nu toe kunnen en mogen we niet onder de mat vegen. En toch is er op een dieper vlak ook een eenheid die alle verdeeldheid overstijgt. Daarvan getuigen ook de broeders van Taizé door samen te leven in oecumenische gemeenschap.
Elk jaar loopt van 18 tot 25 januari de internationale Gebedsweek voor de Eenheid onder de Christenen. Een week om stil te staan bij die diepe eenheid als christenen uit verschillende kerken, ons gedeelde geloof te vieren, elkaar te ontmoeten en meer toe te groeien naar mekaar. Ook op onze Claraparochie houden we jaarlijks in de kerk van Waterland-Oudeman een oecumenische gebedsdienst, samen met onze zusters en broeders van de Doopsgezinde gemeente van Aardenburg en van de protestantse gemeente ‘De Verbinding’ in Schoondijke, Breskens, Groede en Waterlandkerkje. Op die manier willen we ook hier, dicht bij ons, de eenheid en verbondenheid tussen christenen uit verschillende kerken vieren.
De oecumenische gebedsdienst moesten we omwille van de coronasituatie helaas annuleren. Maar tijdens de Gebedsweek voor de Eenheid zullen we in de vieringen de oecumene centraal stellen. En samen bidden in verbondenheid met onze protestantse vrienden ‘van over de grens’ én met al onze medechristenen wereldwijd van welke traditie ook. Mogen we dat doen in het besef van onze diepe eenheid als christenen, allen gedoopt in de naam van dezelfde Vader, Zoon en Geest.
Krista Carreel
Inhoudelijk op weg tijdens de Gebedsweek voor de Eenheid onder de Christenen
- LEVEN VANUIT DE DOOP - Stap 4. De gebedsweek voor de eenheid vormt het kader voor een nieuwe stap in het diocesane doopproject waar we ook binnen onze parochie mee aan de slag gaan. Op www.levenvanuitdedoop.be vind je extra toelichting en ook twee filmpjes met enkele voorgangers van verschillende christelijke gemeenschappen. Ze getuigen over de dooppraktijk in hun eigen traditie en over wat het doopsel voor hen betekent. Klik hier voor de rechtstreekse link.
-
Oecumeninsche gebedsviering met bisschop Lode - Bisschop Lode Van Hecke gaat voor in de viering op zondag 23 januari om 17.00 uur in de O.L.V.-St.-Pieterskerk (St.-Pietersplein, Gent). We bidden met christenen van diverse christelijke Kerken en hun voorgangers in het kader van de Week van gebed voor de eenheid onder de christenen. De viering is te volgen via Livestream. Klik hier.