Voor de “week van de vrijwilliger” was onze reporter te gast bij Jacqueline Van den Bogaerde – “opener en sluiter” van de ex-annexe kerk St.-Gabriël Kruishoutem …. en nu op rust gesteld….
Jacqueline en haar man Jozef zijn reeds 70 jaar op de Marolle woonachtig, meer zelfs, zij wonen in de Passionistenstraat (vroegere Lozermolenstraat) schuin tegenover de kerk.
Jacqueline aan het woord:
“We keren terug naar 2004, ik vermoed ergens in de verlofperiode. Op zekere dag komt Pater Bertrand bij ons binnen en valt direct met de deur in huis (Pater Gerolf lag toen nog in coma in het ziekenhuis na zijn zwaar ongeval). Jacqueline, ik moet je iets vragen, maar ik ben ervan overtuigd dat je ja zult zeggen. Zoals je weet verlaten wij, de Passionisten, de wijk Marolle en zijn we op zoek naar een gepast persoon die deze job zou kunnen uitvoeren. Jullie wonen nagenoeg rechtover de kerk, dus het kan echt niet beter zijn.
Ik was een beetje geschrokken, maar toen ik hoorde wat zijn vraag was, kon ik dat echt niet weigeren, en zo geschiede. Dagelijks stond ik in voor het openen en sluiten van de kerk. Later kwam daar ook nog de grot bij, want we bleven in die periode ook niet gespaard van offerblokdiefstal in de kerk en vandalisme in de grot.
Het openen en sluiten van de toenmalige kerk bracht ook een aantal anekdotes naar boven. Het vroegere nu reeds afgebroken klooster was toen al eigendom van de psychiatrische afdeling van St. Ghislain. De bewoners van de “Kruiskouter”, zoals toen de site noemde, waren vaste klanten in het bezoeken van de kerk. Bij het sluiten van de kerk riep ik even “is hier nog iemand aanwezig”? Dan wachtte ik even luisterde of ik iets hoorde en sloot de kerk af. Op zekere dag werd er ‘s avonds om 21u30 door een buur aangebeld om te zeggen dat er waarschijnlijk iemand opgesloten zat in de kerk. Hij hoorde geklop op de deur. En ja, inderdaad, de bewoner Hector had zich laten insluiten.
Wat ik ook wel eens deed, dat was de Godslamp aanvullen, de bloemen en plantjes in de grot water geven, en Johan verwittigen wanneer er kaarsen dienden te worden aangevuld.
Vele mensen heb ik er ontmoet die een bezoekje brachten aan de zalige Broeder Isidoor en ook wel eens vertoefden bij Maria in de geïmproviseerde grot. Zelfs vorige week stond hier nog een vrouw die een bezoekje wou brengen aan Broeder Isidoor. Ik vertelde haar dat de kerk onttrokken was aan de eredienst en een nieuwe bestemming zal krijgen. Die vrouw vond het echt jammer, want zij kwam bijna wekelijks naar de kerk om een kaarsje te branden.
Ik ben trots dat ik deze functie mocht én kon doen ondanks mijn hoge leeftijd. Ik kijk er met een fijn gevoel op terug ondanks het feit dat dit een abrupt einde kreeg. Wij hebben toch veel te danken aan de Passionisten”.
Beste Jacqueline, vanuit de parochie willen we u van harte bedanken voor uw dagelijkse inzet.
De redactie
