Het project " Licht" in de kerk van Huise blijft nazinderen met veel positieve weerklank. Dit maakte me stil en bracht me rust in deze verwarde tijd. Spontaan dacht ik aan lichtmis die stilaan dichterbij komt.
Wie Lichtmis zegt, denkt aan brandende kaarsen en een lichtprocessie. Het is een oud gebruik, vol van symboliek. Met het aansteken van het licht spreken we voor elkaar ons geloof uit in de verlichtende, verwarmende aanwezigheid van Jezus, midden onder ons. Hij is Gods vriendelijk Licht, gegeven aan de wereld, opdat geen mens nog zou wegzinken in de duisternis van ontmoediging of zinloosheid, in deze donkere coronatijd.
Hem vieren we, wanneer we het licht aansteken.
Hem danken we, wanneer we tot hem bidden en zingen.
Hem verkondigen we als het Licht in ons leven, wanneer we een brandende kaars in de hand nemen en haar nadien een plaats geven in de huiskamer.
Meteen krijgen we een opdracht mee. Opstappen in de lichtprocessie is het beamen van Jezus' woorden tot zijn leerlingen: " Gij zijt het Licht ter wereld”. Met alles wat in je leeft aan mogelijkheden en kansen, verklaar jij je bereid om in Zijn naam licht en warmte te brengen rondom jou. Vanuit eigen ervaring weet je in deze pandemie hoe kil het leven wordt, wanneer de menselijke nabijheid ontbreekt of de onderlinge verhoudingen herleid worden tot zakelijke relaties. Ook duisternis kan vele vormen aannemen. Onrecht, rivaliteit, miskenning zijn slechts enkele vertalingen ervan.
Alleen mensen kunnen voor elkaar de koude omvormen tot warmte en de nacht doen verdwijnen voor de dag. Alleen mensen kunnen getuigen van het Licht, dat Jezus zelf is. Alleen mensen zijn in staat om hier en daar fakkels van hoop aan te steken, die voor hen zelf en anderen de toekomst dichterbij brengen.
Misschien doet de kilte van de winter je nog het best aanvoelen, hoe levensnoodzakelijk de verwarmende nabijheid is zowel van God als van medemensen.
We hopen dat jij dit mag ervaren en op jouw beurt deze vreugde aan anderen kan schenken in deze onzekere coronatijd.
Luc V.C.
