Getuigenissen

Nabijheid

…is een waarde die we met onze parochiegemeenschap hoog in het vaandel dragen.

We bieden nabijheid bij elke zondagsviering, onthalend, verwelkomend luisterend.

We bieden nabijheid na de viering, door het afscheid nemen na de mis (Dirk staat aan de uitgang en begroet iedereen die de viering bijwoonde en stuurt iedereen met een brede glimlach naar de pastorie), waar weer een onthaalploeg klaar staat om iedereen te verwelkomen.

En waar we naar mekaar kunnen en willen luisteren bij een kop koffie of een porto.

We bieden nabijheid in begeleiding van mensen in rouw, die soms behoefte hebben aan een rustig gesprek.

We bieden nabijheid in de bezoeken aan thuiszittende of WZC -gebonden parochianen, met dank aan onze bezoekerswerking.

We bieden nabijheid aan jongeren die wensen gedoopt of gevormd worden, doorheen regelmatige samenkomsten waar ook de ouders hartelijk welkom zijn.

We bieden nabijheid door de vele advents-of vasten-bijeenkomsten, als voorbereiding op onze grote feesten, in de bijbelgroepen als mogelijkheid tot verdieping en uitwisseling 

Het zijn allemaal initiatieven die juist gestart worden om de mogelijkheid tot nabijkomen zo breed mogelijk uit te waaieren.

En toch…….

Toch slagen we er niet altijd in om iedereen echt nabij te zijn, daar ben ik me erg van bewust. En ik, als schrijver van deze tekst, wil me hierbij wel even verontschuldigen. En ook dit is weer een vorm van de wens tot nabijheid.

Want weet … door al deze mogelijkheden tot nabijheid ter harte te nemen, creëren we bij mensen die er echt nood aan hebben, bepaalde verwachtingen.

En ook daar zijn we ons van bewust. 

Maar we zijn een gemeenschap van mensen, mensen die zich willen inzetten voor elkaar, die vanuit hun geloof de waarde van medemenselijkheid willen zichtbaar maken.

Maar we blijven mensen, met onze eigen zorgen, noden, verplichtingen, thuis, op het werk, in onze familie of vriendenkring.

En hoe we ons ook willen inspannen om aan verwachtingen te voldoen…

We hebben ook jullie nodig. 

Om ons een seintje te geven waar nabijheid nodig is, heel acuut of voor langere tijd …. We willen engel zijn voor iemand, maar we hebben helaas de blik van de engel niet, we hebben de blik van een mens.

Dirk haalt het dikwijls aan in een homilie, tijdens de voorbeden of de info op het einde van de viering.

Weet je iemand die wat meer nabijheid wenst, heb je zelf nood aan aanwezigheid, geef zelf een seintje.

Wacht niet tot we het langs een omweg vernemen, wanneer er al wat ontgoocheling of frustratie heerst.

Hulp vragen is moeilijk, misschien wel het moeilijkste wat er kan zijn, maar ook dat kan in het licht van ons geloof, we zijn allemaal menselijk en hebben af en toe in ons leven hulp nodig, groot of klein, gezond of ziek, actief of thuisgebonden.

Een nabije engel zijn voor elkaar is een tweerichtingsweg, een elkaar tegemoetkomen, in vriendschap en respect 

En die nabijheid willen we als parochiegemeenschap koesteren, maar dat lukt ons alleen als we het samen proberen 

Laten we proberen een engel te zijn voor elkaar (eerste zondag van de veertigdagentijd)

Interview van Dirk Vannetelbosch door Koen Cauberghs

De vreugde van het Geloof

Wie gelooft is gelukkig, getuigenissen over het doopsel van volwassenen

De mooiste dag van 2020 - Rita De Maeght

4 Mama's - getuigenis van Rita De Maeght

Motorbedevaart naar Lourdes - Andy Putman