Met een grote groep jeugd uit Sint-Gillis-Waas en Stekene trokken we met fakkels doorheen de paadjes van Sint-Gillis-Waas.
Een stevige wind, maar het bleef droog voor een 50-tal deelnemers van de fakkeltocht. KLJ Sint-Gillis-Waas waren dit jaar de gastheren en -vrouwen. De jongens en meisjes chiro van Stekene waren dit jaar de meest enthousiaste deelnemers. 19.30 uur, de jongeren stromen toe. Te voet, met auto's en een grote groep per fiets vanuit Stekene. Je zag aan de gezichten dat ze flink hebben moeten trappen. We starten met een spel: dikke Bertha. Zo zit de sfeer er goed in. We maken een groepsfoto en de mensen van de parochie, E.H. pastoor, de parochie-assistent, enkele leden van de parochieploeg verwelkomen de jeugd. De fakkels worden aangestoken. Dat bleek niet zo gemakkelijk met de stevige wind. Maar met wat geduld kregen we ze allemaal aan en we konden vertrekken. KLJ had de route uitgestippeld langsheen onverlichte fietspaden door het veld en straten en paadjes van het dorp. Af en toe hielden we halt voor een bezinningstekst of spel. In de kerk was een langere stop voor een stille bezinning rond verwondering, ontmoeting en vertrouwen in elkaar en God. De jeugd luisterde muisstil. We trokken verder naar het KLJ-lokaal waar nog een drankje genuttigd kon worden. Moe, maar alle zorgen waren uit ons hoofd gewaaid. Er waren fijne ontmoetingen wat een glimlach op ons gezicht toverde. Deugdzaam en verdiepend voor elke deelnemer.
tijd om te vertragen Een indianen-opperhoofd moest naar de hoofdstad voor een conferentie over de toekomst van zijn stam. Hij reisde voor het eerst met de trein. Zijn leven lang had hij zich enkel te voet of met zijn paard verplaatst. Maar nu moest hij dus de trein nemen om in de hoofdstad te geraken. Toen hij uit de trein stapte, ging hij op de grond zitten en keerde zich in zichzelf. De andere reizigers vroegen hem: “Wat doe je nu?” Hij zei: “ Mijn lichaam is nu hier in de stad, maar mijn ziel is nog niet aangekomen. Die trein reist veel te snel. Mijn ziel gaat te voet”.
Duiding - We leven gehaast en snel. De ene activiteit na de andere. Ook op onze schermen flitsen de beelden voorbij. In al ons haast dreigen we iets van onszelf te verliezen; zijn we ons nog bewust van wat we doen? – Zijn we ons nog bewust van wat we zien? Stappen, te voet gaan, ... is een trage manier van zich voortbewegen; een fakkeltocht helpt ons om het contact met onszelf, de anderen en de omgeving te maken. Laten we vertragen.
tijd om los te laten Als je plaats wil hebben voor iets nieuws, moet je eerst opruimen, het overbodige achterlaten, ... Als je kijkt zoals je altijd hebt gekeken, blijf je zien wat je altijd hebt gezien. Als je ziet wat je altijd hebt gezien, blijf je denken wat je altijd hebt gedacht. Als je blijft denken wat je altijd hebt gedacht, blijf je doen wat je altijd hebt gedaan. Als je blijft doen wat je altijd hebt gedaan, blijft je overkomen wat je altijd overkomt ...
Laat tijdens deze fakkeltocht de wind door je hoofd waaien en laat al het overbodige los. Ik nodig je uit: ADEM diep in, hou je adem even vast, en blaas bij het uitademen ook je zorgen weg.
tijd voor stilte Wij zeggen: “Laten we het eens stil maken”; eigenlijk is dat verkeerd. - De stilte is de oorspronkelijke toestand; en wij maken de stilte kapot met lawaai en drukte. - Het is beter te zeggen: “Laten we de stilte binnenstappen”...
We gaan dat samen doen: ‘de stilte binnenstappen’; gedurende één kleine minuut.
tijd om te verwonderen Als je vertraagt, loslaat en verstilt... kan je ook op een andere manier gaan kijken. Je kan opnieuw het wonder zien. Als je met een nieuwe manier kijkt, deze maal met je hart, dan kan je de dingen en mensen anders gaan zien. Je kan je verbazen hoe goed en mooi iets of iemand is. Je hebt het al eerder gezien, maar nu anders.
Opdracht voor onderweg of later: Ook de natuur kan je verwondering wekken. Je ziet al die mooie dingen onderweg. Word je bewust dat jij daar een onderdeel van bent. Ook jij bent mooi en goed. De moeite waard om lief te hebben.
tijd om te ontmoeten Tijdens de fakkeltocht is er tijd om nieuwe mensen te ontmoeten. Dat is één van de fijnste dingen van onderweg zijn met elkaar. Bovendien heb je op een tocht of een wandeling de tijd om iemand écht te ontmoeten. - Want ontmoeten is méér dan iemand tegenkomen of gewoon bij elkaar zijn. - Als je elkaar echt ontmoet, dan groeien er vriendschapsbanden, en dat maakt je veel sterker in het leven.
Kijk even om je heen. Met wie heb je al kennis gemaakt en met wie nog niet? Je hebt straks nog de tijd om enkele nieuwe vrienden te maken. Stap een eindje samen met iemand die je nog niet kent.
tijd om te vertrouwen We hebben op deze tocht al heel wat vertrouwen getoond. We hebben vertrouwen in de mensen die de tocht hebben uitgestippeld. We hebben vertrouwen in de leiding die de spelletjes hebben georganiseerd. We hebben vertrouwen in elkaar dat het een fijne avond wordt. We zijn op dit moment op een bijzondere plaats. Al vele eeuwen komen hier mensen samen. Ze komen samen om te bidden en te zingen. Duizenden mensen hebben dit hier reeds gedaan en in de toekomst zullen het er nog velen doen. Zij nodigen jou uit om te vertrouwen. Om te vertrouwen in die ENE GOD van liefde. Vertrouw erop dat Hij ook om jou geeft. Dat Hij er voor jou wil zijn. Zet je hart open om Hem te voelen. Misschien kan het op deze plaats voor jou wel gebeuren dat je die liefdevolle God ontmoet.
tijd om verder te trekken We danken je dat we het even samen stil hebben kunnen maken. We wensen je op je verdere tocht deze avond en in je verdere leven het allerbeste toe. We hopen dat je niet bang bent, om af en toe die rust en stilte terug op te zoeken en God te vinden.