In de weekendvieringen van 12 en 13 oktober zullen de vormelingen van onze parochie hun naam opgeven. Ze worden geroepen door priester Herbert om hun vormsel voor te bereiden.
We willen even stilstaan bij de betekenis van deze eerste en belangrijke stap op weg naar hun vormsel.
Ieder van ons is uniek. Onze naam onderscheidt ons van anderen. In de Bijbel staan verschillende verhalen waarbij God mensen roept bij hun naam. Denk maar aan Samuel, Petrus en nog zovele anderen.
Dit gebeurt nog steeds vandaag, want God roept nog altijd elke gelovige op om Hem te volgen. En wij kunnen daarop in volle vrijheid ‘ja’ zeggen.
Ook onze vormelingen worden geroepen hun naam op te geven bij de voorbereiding van het vormsel.
Bij hun doopsel deden anderen, ouders, grootouders, peter en meters, dat in hun plaats. Nu is het aan henzelf om hun ’ja’ te laten klinken. Zij spreken daarbij uit dat ze Jezus beter willen leren kennen, en dat ze dichter bij God willen komen, met de hulp van de Heilige Geest.
Hun naam opgeven betekent ook dat ze een engagement aangaan. Ze zeggen : Ja ik wil me engageren om mijn geloof te doen groeien, ik wil van deze wereld een meer liefdevolle wereld maken en ja, ik wil Jezus volgen!
En dit engagement spreken ze uit voor alle aanwezige gelovigen en voor God!
Dit is een immense taak, waar ze gelukkig niet alleen voor staan. Hier komt onze taak, ons engagement als gelovige in zicht. Het is onze taak, als gelovige parochiegemeenschap, hen te ondersteunen in dit persoonlijke engagement.
Dit alles doen we voor God, wiens naam is: ‘Ik ben die er zijn zal’. Het is Zijn belofte aan ons gelovigen: Ik-zal-er-zijn. Altijd opnieuw. Voor iedereen.
