Wie zegt Gij dat Ik ben… Om Jezus te leren kennen, hoeven we ons maar te openen voor het woord uit de Schrift dat tot ons spreekt. Tijdens de maandviering in Kemzeke mochten we horen dat ook de leerlingen van Jezus niet dat ene antwoord konden geven dat helemaal omschrijft wie Jezus was. Maar dat Hij een bijzonder mens was, door wie ook zij hun identiteit vorm wilden geven, dat stond buiten kijf. Als geen ander leerde Jezus ons immers God kennen als een nabije en liefdevolle Vader.
Ook wij willen net als de leerlingen destijds ons menszijn vormgeven door in Jezus’ voetspoor te gaan. Soms lukt dit niet altijd even goed. Daarom vroegen we ook in dit gebedsmoment om Gods ontferming. Neuriënd begeleidden de mensen van het Nobelkoor dit moment van inkeer. Het maakte dat dit een heel sterk en intens moment was. Zulke krachtige momenten doen je ten volle beseffen hoe samen bidden echt betekenisvol kan en mag zijn.
Heer, wanneer we vergeten wie Jij voor ons was, breng ons dan in herinnering dat:
Er mensen moeten zijn
die vuren aansteken
op donkere en kille plekken.
Er mensen moeten zijn
die overal bloemen planten
tegen de verharding.
Er mensen moeten zijn
die muren afbreken
om paadjes aan te leggen
die naar elkaar toe lopen.
Er mensen moeten zijn
die woorden uitvinden
met vonkjes licht in.
Er mensen moeten zijn
die glimlachen verzamelen
om ze op straathoeken en pleinen
aan iedereen uit te delen.
Er mensen moeten zijn
die hoop zoals een fakkel
overal met zich meedragen.
Er mensen moeten zijn
die blijven zingen,
zelfs als de hele wereld
zich doof houdt.
Er mensen moeten zijn
die zo van harte en vrijmoedig leven
dat ze anderen kracht en vleugels geven.
Er mensen moeten zijn
die ook vandaag nog steeds
openbaren wie jij, Jezus Christus, voor ons was.
Bedankt aan allen die dit gebedsmoment mee vorm gaven en bijzondere dank aan het Nobelkoor om dit samen bidden extra sterk te maken.
Wie wenste, kon na het gebedsmoment nog even napraten bij een tasje koffie.
