Zaterdag 28 december waren wij aanwezig in de dekenale avondwake in de Sint-Nicolaaskerk in Sint-Niklaas als start van het jubeljaar 2025. De speciaal gecomponeerde hymne is al goed gekend en werd deftig meegezongen.
Tijdens deze viering werden hoopvolle getuigenissen gebracht door verschillende mensen vanuit verschillende invalshoeken. Tussendoor kwamen we tot rust met stemmige vioolklanken. We hoorden een getuigenis vanuit het dekenaat, vanuit het onderwijs, als catechist, vanuit de uitvaarten en rouwzorg. En onze parochieassistente Isabel getuigde vanuit de rusthuiswerking. Wij geven hier graag haar getuigenis.
Hoopvolle getuigenis voor rusthuisbewoners
Tijdens het Jubeljaar willen we ook de mensen betrekken die niet of niet meer kunnen deelnemen aan de zondagse viering. We willen ons niet beperken tot wat zich binnen de muren van de kerk afspeelt, maar als pelgrims van hoop ook koers varen naar de bewoners van de woonzorgcentra. De hoop en vreugde die wij ervaren als gemeenschap, willen we met hen delen. Want ook bij hen leeft het verlangen naar hoop, zekerheid en verbondenheid.
Voor wie de dagen vaak eenzaam aanvoelen, willen we de hoop brengen dat Gods aanwezigheid altijd bij hen is. Voor wie de dagen zwaarmoedig zijn, willen we een lichtpunt zijn door onze dienstbaarheid. Voor wie stilstaat bij het levenseinde, willen we de zekerheid geven dat God ook dan met hen zal zijn.
In mijn contacten met de bewoners heb ik reeds ervaren hoe onze bezoekjes of gebedsdiensten hen deugd doen. Hoe een aanraking, een vriendelijk gebaar, een luisterend oor of gewoon tijd maken mensen hoop geeft. Elke mens als mens zien geeft hen hoop en mij kracht in mijn rol als pelgrim van hoop. Ja, als christenen hebben we nog steeds betekenis, zowel binnen als buiten de kerkmuren.
Tijdens dit jubeljaar wil ik samen met rusthuisbewoners op een (denkbeeldige) tocht gaan en onderweg met hen extra stilstaan bij onze diepe verbondenheid met God en met elkaar.
Ik hoop dat we allemaal, waar we ook zijn, kunnen ontdekken dat hoop altijd begint in ons hart – en dat we die hoop mogen delen met anderen, zodat we samen kunnen komen tot een dieper vertrouwen en een blijvende hoop.
