Twee weken stonden de ankers als baken van hoop in het wzc Vlashof. Er is rond geknutseld en gepraat zoals jullie kunnen zien op de foto's.
Praten over hoop is dikwijls niet zo evident als er menselijk gezien weinig hoop rest. Als het over hoop voor de toekomst gaat, haken ook velen af.
Christenen geloven in een betere toekomst.
Paulus schrijft het volgende: “Geloof nu is de zekerheid van de dingen die men hoopt, maar niet ziet.” Die hoop ligt voor ons in de opstanding van Christus die we binnenkort gaan vieren. Die hoop is niet zichtbaar, maar geloven we. Als ik af en toe mag proeven van dat vaste geloof in die heerlijke toekomst wanneer ze voor de deur staat, dan geeft mij dat hoop.
Andere hoop zien we wel als we erop letten en daar hebben we geen geloof
voor nodig. Zo mocht ik in deze periode opmerken hoe mensen het opnemen voor de zwakkeren onder ons. Hoe er liefde en zorgzaamheid is onder elkaar, tussen bewoners onderling en hen die hier werken.
Zo zou ik nog willen eindigen met een andere tekst van Paulus: “zo blijven dan geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze de liefde.”
Zolang we dan liefde kunnen opmerken in onze leefwereld, blijft er bij mij de hoop dat alles goed zal komen.
Piet Smagghe, zorgpastor wzc Vlashof
