Ik droom van een nieuwe parochie…
*waar mensen samenkomen rond de liefde voor de Heer en voor elkaar
*waar oog en oor is voor elke mens, de kleinsten eerst
*waar men, ondanks verdriet om het loslaten, ziet dat er alleen toekomst is op centrale plekken, waar écht blij gevierd wordt en van waaruit het Woord en de Liefde verspreid kunnen worden, waar men opnieuw de deugd kan ervaren van SAMEN vieren
*waar mensen in synodaal gesprek in elkaars woorden ook de taal van de Geest herkennen en oprecht samen zoeken naar wegen voor een gedragen toekomst
*waar medewerkers steeds in een positieve geest een zinvolle bijdrage willen leveren en elkaar steunen in de ware geest van de eerste kerk
*waar de eerste vraag van elke gelovige en medewerker steeds blijft: waar en hoe kan ik een positieve bijdrage leveren aan die kerk voor morgen
*waar fouten kunnen erkend worden en in alle nederigheid kunnen vergeven en bijgestuurd worden
*waar men afstapt van het treurig achterom kijken en creatief zoekt naar nieuwe vormen die mensen aanspreken en begeesteren
*waar men noodgedwongen afscheid neemt van oude gewoonten, plekken, rituelen, maar hoopvol meewerkt aan de opbouw van levende kerkplekken.
want…
ja, ik geloof nog in de toekomst van de kerk
ja, ik geloof in de massa ‘goede wil’ bij zovelen
ja, ik geloof in de enorme werkkracht van vele medewerkers
Het is alleen maar zaak om dat alles, gestuurd door de evangelische boodschap, samen te brengen én te houden.
Aan zo’n kerk wil ik meebouwen!
Chrétien
