Korte duiding vooraf:
Dhr. Albert Van Hoeij uit Stekene kreeg een straatnaam in Duitsland, waar hij tijdens WO2 in een werkkamp zat.
Zijn dochter Kristina bezorgde ons de vertaling en verduidelijking van een artikel uit een Duitse krant.
Kristina Van Hoeij is verantwoordelijk voor het kerkkoor van de H.Kruiskerk.
Albert-Van-Hoeij-Strasse
Op 14 december jongstleden werd de Albert-Van-Hoeij-Strasse officieel geopend in de Duitse stad Blankenburg, een stadje in het Harzgebied in Duitsland.
Maar wie is Albert Van Hoeij?
Hier in Stekene is (was) hij gekend als meester Van Hoeij van de Hellestraat.
In Blankenburg was hij, als politiek gevangene, nummer 75 623 tijdens zijn verblijf in het KZ (concentratiekamp) van Blankenburg-Oesig (een bijkamp van Buchenwald en deel van het minder gekende concentratiekamp van de nazi’s Mittelbau-Dora)
Waarom wordt er nu een straat naar hem genoemd?
Professor Doctor Jens-Christian Wagner, Director Stiftung Gedenkstätten Buchenwald und Mittelbau-Dora in Nordhausen, schreef:” Niemand verdient het meer dan je vader, die hier altijd zo toegewijd was aan de nagedachtenis van het kamp en de dwangarbeid in Blankenburg en Dora”.
Sedert 1985 is hij bijna jaarlijks op bezoek geweest in Blankenburg en Nordhausen.
Hij heeft daar veel vrienden gemaakt die hem hebben geholpen om de nagedachtenis van de kampen te behouden o.a. het (financieel) mogelijk maken van de bouw van een museum/bibliotheek in Dora. Daar was hij ook voorzitter van de “Beirat” (adviesorgaan van de voormalige KZ-gevangenen).
Het was dus Prof.Dr. Jens -Christian Wagner en burgemeester Heiko Breithaupt die op de gemeenteraad voorstelden om de straat die van het kamp naar de wapenfabriek “Klosterwerke” liep naar hem te noemen.
Albert Van Hoeij was ook een gelovig man:
- Hij nam het initiatief om elke avond samen het “Onze Vader te bidden in de barak.
- Hij vertelde hoe verheugd hij was bij het terugzien van het “waardevolle smeekbede-briefje” (vraag om geconsacreerde hosties) geschreven door pater Eeckhout van Maredsous (medegevangene)op een stuk cementzakpapier. De pastoor van de Sint Jozefsparochie in Blankenburg had het in de kerk bewaard.
- Op een dag ,69 jaar na zijn bevrijding, bij het bidden van het “Onze Vader” kregen de woorden: “Vergeef ons onze schulden zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren” een andere, duidelijker betekenis: “die SS’er die mijn vriend Phil Cornu doodschoot, werd een mens. Wrok en woede , daar was ik nooit mee bezig geweest, maar vergeven kon ik niet, tot nu! Ik besef hoeveel geluk ik heb gehad dat ik hier geboren ben. Wie was ik geworden als ik in een nazifamilie geboren was? Die SS’er heeft dat geluk niet gekend. Dat is voor mij de betekenis van vergeven.”
