Deze week hebben we aandacht voor de mantelzorgers. Dat zijn partners, ouders of kinderen die dag in dag uit zorg dragen voor hun familielid. Ze zijn met 680.000 in Vlaanderen, dat is 1 op de 3 Vlamingen.
We stelden Marie-José Liekens in Sint-Gillis-Waas enkele vragen en zij gaf ons antwoord.
In welke omstandigheden en sinds wanneer ben je mantelzorger geworden?
Ik ben al 20 jaar mantelzorger nadat mijn man, Eddy Van Puymbroeck, een hersenbloeding kreeg. We waren toen nog prille vijftigers.
Welke evolutie is er in uw situatie? En wat is uw extra taak?
Ik help mijn man vooral met hem dagelijks te verzorgen. Iemand adviseerde ons toen om er zeker voor te zorgen dat hij zijn hobby van duivenmelker kon verderzetten, en wat hij niet kan, neem ik dan ook graag over. Zo behoudt hij toch nog een doel in zijn leven.
Heb je moeilijkheden ervaren? Wat zou beter kunnen zodat uw taak als mantelzorger gemakkelijker wordt?
Moeilijkheden ervaar ik niet. Voor mij is het goed zoals het nu is.
Ervaar je soms onbegrip van mensen en/of van dokters? Hoe voel jij deze situatie aan? En hoe ga je daarmee om?
Wij hebben geen nare ondervindingen. Van familie, vrienden en dokters krijgen wij heel veel begrip.
Wat vind je van de werking van Samana in SGW? Heb je daar als mantelzorger iets aan? En heeft de zieke daar iets aan?
Ik vind het heel tof wat Samana doet en ik ga graag naar de activiteiten die georganiseerd worden. Daar ontmoet ik andere mensen. En ik amuseer mij met de woordzoekers.
Eddy kan niet deelnemen aan de activiteiten maar hij heeft toch wel iets aan dat ‘boekje met van alles en nog wat’ omdat we dan samen kijken naar de foto’s van de activiteiten. En hij houdt wel van de quiz.
Waar haal je de kracht en de moed vandaan om dat al zoveel jaren vol te houden?
Uit de liefde en vriendschap van mijn familie en vrienden.
Marie-José, dank je wel voor dit gesprek. Wij waarderen je engagement als mantelzorger en beseffen dat je man in goede handen is. We wensen jullie nog vele gelukkige jaren samen.
Samana Sint-Gillis-Waas
