Pinksteren jaar C, 4 en 5 juni 2022
- Eerste lezing: Hand. 2, 1-11: Lucas schreef over Pinksteren in het boek Handelingen. Het werd een tekst vol beelden die iets oproepen van de overweldigende ervaring van de leerlingen toen.
- Tweede lezing: Rom. 8, 8-17: Dit fragment uit de brief van Paulus aan de christenen van Rome, gaat dieper in op de werking van de Heilige Geest: hoe die Geest maakt dat mensen kinderen van God zijn.
- Evangelie: Joh.14, 15-16, 23b-26: Jezus heeft het over de Geest, die zijn woorden in herinnering brengt, zodat mensen er kunnen naar leven.
"Soms denk ik: ik wil er niets meer van weten, ik spreek niet meer in Zijn naam. Maar dan laait er een vuur op in mijn hart, het brandt in mijn gebeente. Ik doe alle moeite om het in bedwang te houden maar dat lukt me niet." Het zijn niet mijn woorden maar de woorden van de profeet Jeremia. Het hadden mijn woorden kunnen zijn. Al jaren geef ik catechese en ben ik godsdienstleerkracht. Zou er al één iemand gelovig geworden zijn? Dat weet ik eigenlijk niet. En toch vertel ik het verhaal van God telkens opnieuw met weer nieuwe inspiratie.
Pinksteren, het feest van de Heilige Geest. Heb je al eens proberen uitleggen aan een vormeling wat dat is 'de Heilige Geest'? We noemen Hem wanneer we een kruisteken maken. Hij hoort dus bij de Vader en de Zoon. Goddelijk dus. Het christendom heeft iets uniek wat minder of niet in andere religies voorkomt. Christenen geloven dat God doorheen mensen kan werken. Hij bezielt en inspireert mensen. Hij zet ze aan tot geloof en daden van geloof. Met een moeilijk woord noemen we dat de Heilige Geest.
De liefde van God is niet dwingend maar uitnodigend. Gods kracht stuwt voort, maar respecteert elkeen. Gods Geest kan niets bereiken als wij niet kiezen om met Hem mee te werken. Vuur en wind zijn dan ook de symbolen bij uitstek. Een heilig vuur dat ons niet vernietigt of kwetst, maar ons hart verwarmt. Vandaag komt er een nieuw enthousiasme, een nieuwe bezieling in ons verwarde of teleurgestelde hart. Het symbool van de wind, geen vernielende orkaan maar een stevige wind in de rug, die ons steeds verder doet gaan dan we zelf voor mogelijk houden. Vuur en wind zijn oude Bijbelse symbolen om te laten aanvoelen dat God zelf aanwezig is.
Gods Heilige Geest werkt niet alleen in de individuele mens, maar ook in de wereldkerk. Om dat te laten zien, heb ik een beeld bedacht. Een steen wordt met een grote kracht in het water gegooid. De kracht beroert het water zodat er kringen ontstaan. De steen is Jezus die vanuit God in de wereld kwam. De eerste golf nog dicht bij Hem gebeurde met Pinksteren in Jeruzalem. Die eerste golf bevat het meeste kracht, nog geconcentreerd in een kleine cirkel. De grote kracht merk je aan het vurige pleidooi van Petrus, het spreken in vele talen en het doopsel van wel 3000 mensen. Een tweede golf komt er met de verkondiging van Paulus en de apostelen. De kerk begint te groeien. Het is dezelfde kracht van God die voortstuwt. Er zullen nog vele golven komen. Ik denk bv. aan de beweging die ontstaan is door Franciscus en Clara van Assisi. Denk aan de Mariaverschijningen in Lourdes en andere bedevaartsoorden. Ze geven een grote spirituele groei onder de mensen. Mensen keren terug naar de essentie van het geloof: de bijbel, gebed en de zorg voor armen en zieken.
Maar tussen elke golf in zijn er ook dalen. Door vervolging, lauwheid of bv. oorlog. Kerk en geloof krijgen het dan heel moeilijk en krimpen of wijken van het goede pad af. God lijkt wel afwezig, niemand luistert nog. Mensen zijn bezig met macht, geld of eigenbelang. Is Gods kracht dan weg? Nee, ze is niet weg maar onder het wateroppervlak. Wijlen priester Omer Gielliet uit Breskens zei me eens: "Zolang het verhaal van Jezus verteld blijft, zal het geloof niet uitsterven." Het komt er op aan om moedig het Woord van God te blijven doorgeven.
Er is altijd een woestijntijd nodig vooraleer met nieuwe adem een bezielde golf komt. We zitten in een tijd van bezinning waarin we alle ballast moeten afgooien en zorgvuldig bewaren wat fundamenteel is. Een woestijntijd is ook een unieke kans. Een kans om onze liefde en trouw aan God, die hard beproefd wordt, te bewijzen. Met een weliswaar kleinere groep blijven we trouw tot een nieuwe goddelijke adem doorheen de mensheid blaast. De kringen in het water worden steeds groter en stoppen pas als ze de oevers of randen van het water bereikt hebben. Zo zal ook Gods Geest in de wereld blijven tot de hele mensheid en het einde der tijden bereikt is. Ook in ons persoonlijk leven, is God de helper die altijd bij ons blijft, en ons steeds opnieuw zal bezielen. Dat is wat Jezus ons belooft in het evangelie: Als wij Jezus liefhebben, zal de Vader ons liefhebben, en zij zullen verblijf in ons nemen.
Een zalige hoogdag van Pinksteren
Lucrèce, parochieassistent