Op vraag van CCV Bisdom Brugge schreef Hilde Deseyn een getuigenis van wat 'de vasten' voor haar betekent. Dit zal opgenomen worden in één van de nieuwsbrieven van CCV, maar we delen het graag ook in dit parochieblad.
Elk jaar opnieuw krijgt de vastenperiode een bijzondere ruimte in mijn dagdagelijks bestaan. Niet om te ‘vasten’ in de letterlijke zin van het woord.
Al weet ik dat dit vasten eeuwenoud tot de traditie van vele religies en spirituele wegen hoort en heb ik er een diep vertrouwen in dat dit vasten, -als uren na elkaar ontberen van voedsel-, ons als mens méér met ons lichaam en onze geest verbindt.
Vasten heeft, ook in deze betekenis, een diepe waarde.
Het is een loskomen van het lichamelijke om de poort te openen voor het Hogere.
God krijgt immers door het vasten méér ruimte om tot ons te spreken.
Vasten werd doorheen mijn groeien in geloof een bewustzijnsproces.
Een afgebakende periode waar ik jaar na jaar héél erg dankbaar om ben. Omdat het me telkens oproept intenser dan anders aan mezelf te werken, mijn woorden en gedachten én handelen onder de loep te nemen en me dieper te laten raken en beroeren door die roep binnenin.
Door me bewuster in stilte te verbinden met de Bron van mijn bestaan en vanuit de kracht die hieruit voortvloeit, tijd en aandacht te schenken aan wie dan ook die vragend en kwetsbaar op mijn pad komt.
Doorheen de evolutie vanuit het kinderlijke proberen ‘niet te snoepen’, 40 dagen geen frietjes, naar minstens één sobere dag in de week en actief meedoen aan acties van Broederlijk Delen… ging ik me groeiend en zoekend in geloof méér en meer enten op de essentie van de weg naar Pasen gaan.
Het ‘ik’ ontdoen van duistere plekken om te groeien naar het licht. Jaar na jaar nog maar eens op ‘uittocht’, om als mens van vandaag los te komen uit élke vorm van ‘slavernij’ die telkens weer een sluier legt op het verlangen van mijn ziel.
Jaar na jaar de bereidheid voelen opborrelen me los te weken uit de kuren van mijn ego, mijn kleinmenselijke beslommeringen, gevoelens en verlangens om weer méér mens te worden die er voor een ander is.
Dankzij de tijd voor Pasen weer bewust worden van alles wat weghoudt van die Christusvonk, die oproept om in Zijn licht te staan en dit licht naar anderen uit te dragen, anderen hierin te laten delen.
Vasten is voor mij tijd bewust vrijmaken om de weg naar binnen te gaan, de weg van de verbinding, de weg terug.
Doorheen ’s morgens heel vroeg ingeplande stilte me biddend verbinden met de roep van God, met de weg van Christus, met mijn ziel die me leert dat een mens voor méér op deze aarde is. Vasten is proberen om dagelijks een moment tijd te nemen en te geven aan een mens die eenzaam, ziek of ontmoedigd is, die snakt naar warmte en naar hoop.
Een telefoontje, een sms, even binnenwippen, samen een kop koffie drinken. Doorheen ’s morgens heel vroeg ingeplande stilte me biddend verbinden met de roep van God, met de weg van Christus, met mijn ziel die me leert dat een mens voor méér op deze aarde is.
Vasten is anderen de hand reiken om deze verlossende weg samen te gaan.
Is goedmaken en vergeven. Is werken aan verbondenheid met wie dan ook zonder onderscheid, ruimte maken voor solidariteit. Durven ‘delen’ van al wat van waarde is.
Elk jaar opnieuw hoop ik Pasen te kunnen vieren met een hart dat gezuiverd is om de kracht van Zijn Licht te kunnen laten binnenstromen om in Zijn spoor van geloof, hoop en Liefde verder te blijven gaan.
Hoe dan ook. En dat dit méér dan mooie woorden zal mogen zijn.
Hilde Deseyn
Wil je graag delen met de lezer wat 'de vasten' voor jou betekent?
Mail het gerust door naar info@vincentiusgemeenschap.be
