Toen de eerste beelden van de beginnende oorlog tegen Oekraïne binnenstroomden, waren velen van ons met verstomming geslagen. In die laatste dagen van februari, begin maart stonden onze hoofden vooral op de herademing na twee jaren corona-beperkingen. Niemand, in de eerste plaats het Oekraïense volk niet, stond hierop te wachten.
Ook ten huize Guy Dumst te Budingen kwamen de beelden hard aan. Vrijdagavond 25 februari contacteerde Guy mij om op dinsdagavond 1 maart samen een stille bezinning te organiseren in het Vredeskerkje te Helen. Zo gezegd, zo gedaan…
We mochten een 70-tal mensen tellen die even langskwamen voor een moment van bezinning en een kaarsje brandden. De grote meerderheid kwam rond 20uur voor een afrondend moment. Het werd uiteindelijk een korte maar aangrijpende vredeswake met mooie teksten, ontroerende foto's in combinatie met beklijvende muziek en een prachtig gedicht van de jonge Flore Engelbos uit Zoutleeuw.
Een stukje uit Guy's slotwoord die avond: 'Wij zijn hier omdat wij bepaalde waarden en normen hoog in het vaandel dragen. Wij zien ook dat deze waarden op bepaalde plaatsen in de wereld met voeten worden getreden. Aan alle leiders en verantwoordelijken op verschillende niveaus wil ik meegeven dat waarden en normen belangrijk zijn en een leidraad kunnen zijn om de juiste keuze te maken. De feiten zijn nu zichtbaar dat wanneer de verkeerde keuzes worden gemaakt, de bevolking niet achter deze leiders blijft staan.
Alles begint bij onszelf. Voor mijzelf probeer ik de beslissingen die ik neem steeds af te toetsen aan een aantal waarden en normen die voor mij belangrijk zijn. Dit maakt het voor mij dan ook gemakkelijk om iedere avond voor de spiegel te gaan staan en erin te kijken. De dag dat ik in de weerkaatsing van de spiegel een andere persoon zie dan diegene die werkelijk ben, op dat ogenblik moet ik me zorgen maken.
Het is onze hoop dat in de eerste plaats alle kinderen, ouderen, gezinnen en zoveel anderen in Oekraïne terug de vrede mogen vinden in hun dagdagelijks bestaan. In de tweede plaats hopen wij dat ze zonder angst en vrees om hun geliefden te verliezen kunnen leven.
Ik wil jullie allen oprecht danken om samen dit mooie moment te beleven in het vredeskerkje te Helen.'
En dit is het gedicht van Flore Engelbos:
De onschuldige blik
die zich schuilhield achter jouw ogen,
in complete waanzin vervlogen
Op de vlucht voor onrecht,
het niet kunnen zijn
Vergezeld door angst,
onzekerheid
en een rugzak vol pijn
Met al de dromen die je had,
plots eenzaam en alleen
op een duister pad
Dromen vervlogen,
alleen maar complete waanzin
voor onze ogen
Kwetsbaar en alleen,
maar ik reik je mijn hand
Een warm en vreedzaam nest,
in een liefdevol land
Als ik dit schrijf, zijn we dag 9 ingegaan van het conflict. Ondertussen worden de eerste voorbereidingen getroffen om ook in onze regio vluchtelingen op te vangen.
Luc
