De nieuwe paaskaarsen branden nu bij elke eucharistieviering tot en met Pinksteren. Aanstaande zondag vieren we inmiddels 'Beloken Pasen', soms ook 'tweede zondag na Pasen' genoemd.
Om de eenheid van de paastijd te beklemtonen is het beter om de zondagen in deze tijd als paaszondagen te beschouwen; 'tweede paaszondag' i.p.v. '2e (3e) zondag na Pasen'. De eerste lezing op deze zondagen is altijd uit de 'Handelingen van de apostelen' in het Nieuwe Testament. Het gaat daarin over leven, groei en getuigenis van de eerste christengemeenschappen, de vroegste Kerk dus. De tweede lezing wisselt beurtelings en wordt genomen uit de eerste brief van Petrus, de eerste brief van Johannes en uit de Apokalyps. De geest van de paastijd met zijn geloofsvreugde en zijn vaste hoop komen er het best tot hun recht.
Het evangelie van de tweede en derde paaszondag verhaalt de verschijningen van de Verrezene. De vierde paaszondag brengt de thematiek van de herder en zijn schapen en op de drie volgende zondagen luisteren we oa. naar toespraken en gebeden van Jezus na het laatste avondmaal.
De oude Kerk zag het geheel van vijftig dagen als één feesttijd met het ene thema: Christus' doorgang van dood naa r heerlijkheid. Toch komt er nog een symbolisch sterk geladen 40ste dag vanaf Pasen; Hemelvaart. De aanleiding hiertoe was oa. de hoge waardering van het heilig getal veertig en vooral de bemerking in de Handelingen van de apostelen; 'Hij verscheen hun gedurende veertig dagen en sprak met hen over het Rijk Gods ' (Hand. 1,3) en het aansluitend verhaal over de Hemelvaart (Hand.1,9-11). Dit hoogfeest onderlijnt zowel de wederkomst van Christus als zijn blijvende aanwezigheid in de gemeenschap. Op de vijftigste dag vanaf Pasen vieren we Pinksteren, het bekroonde slot van de paastijd. Daar zullen we het later nog over hebben.
