Je hebt mensen die oud zijn maar nooit oud worden! Niemand blijft onbewogen bij een ontmoeting en babbel met Jules Bergers uit Geetbets. Inmiddels 93 maar nog immer met een aanstekelijke 'Joie de vivre'.
Muziek loopt als een rode draad door zijn leven, meer bepaald als orgelist en dirigent. Nog steeds maken hij en zijn echtgenote Marie-Louise deel uit van het zangkoor in de kerk van Geetbets. Die liefde voor muziek begon al op achtjarige leeftijd ten tijde van het schoolkoor dat tevens parochiekoor was in Antwerpen. Omdat zijn zus pianoles volgde, was er thuis een piano en Jules maakte van de gelegenheid gebruik om zijn gehoor goed te oefenen. Pas later studeerde hij notenleer aan het Conservatorium in Antwerpen.
Na het einde van de tweede wereldoorlog fietste hij naar vele parochies in de buurt om de mis of een lof te ondersteunen. Aanvankelijk hield hij de verdiende centjes geheim voor zijn moeder en kon er onder een smoes persoonlijke spullen mee kopen maar lang duurde het niet alvorens moeder-lief onraad rook. Maar met een groot moederhart mocht hij deze extraatjes op een eigen spaarboekje zetten.
Daarna brak de periode aan van het leger. Jules begon als reserveofficier maar klom later op tot de graad van commandant. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk wordt vaak gezegd. Ook in het leger was er altijd wel ergens een legerkapel, een officiële gelegenheid of een aalmoezenier die op hem beroep deed om hem achter het orgel te krijgen; van Flawine naar Duitsland, in Leopoldsburg of op het NAVO hoofdkwartier Brunssum in Nederland, Jules liet ook daar van zich horen.
In 1980 volgde zijn pensioen maar bleef het orgel trouw. Het begon sporadisch bij pastoor Vandereyt in Grazen. Het groeide aan om nadien terug te verminderen wegens ziekte en overlijden van zijn eerste echtgenote. We maken een sprong naar 2002 tot 2019 toen Jules zowel orgelist als dirigent was in Geetbets, Hogen, Budingen, Rummen maar ook zelfs in Kozen, Stevoort, enz…Onder impuls van andere collega-orgelisten verschoof de focus meer op het dirigeren van het koor maar nog immer is hij van de partij voor begrafenissen of de wekelijkse en speciale vieringen. Oh ja, ook in rustoorden van Zoutleeuw, Nieuwerkerken en Herk-de Stad was hij een graag geziene animator. Wie kent immers niet het meest herkenbare en geliefde lied bij hun bewoners? Jawel…'Daar bij die molen' !
Zijn liefde voor muziek is groot maar hij vond ook opnieuw de zorgzame liefde bij zijn tweede echtgenote, Marie-Louise. Nog steeds zijn ze samen van de partij in het zangkoor in de kerk van Geetbets. Ook zij is sinds een tiental jaren gepensioneerd na haar job als zelfstandig mede zaakvoerster van een bedrijf. Gedurende de voorbije acht jaren was ze vier jaar penningmeester en nog vier jaar secretaris van het kerkfabriek van Geetbets.
Dit engagement sluit ze af want er is ook de zorg voor de twee kleinkinderen maar sowieso mogen we dankbaar terugblikken en blijven voor deze twee mensen die de Kerk een warm hart toedragen.
Pastoor Johny
