Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Men heeft me gevraagd iets over jou te schrijven. Een artikel dan nog wel. Maar naar een moeder schrijf je geen artikel. Hoogstens een lekker ouderwetse brief? Met een sms’je kom ik niet ver. Maar wie ben ik om dat te doen? Al had ik altijd al een boontje voor jou.
Maar wat kan ik nu in godsnaam nog over jou schrijven? Over jou, iemand wiens getuigenis amper uit woorden heeft bestaan, maar waarover wel kilometerdikke boeken volgepend zijn.
Zouden er in de Bijbel meer dan tien zinnen van jou te vinden zijn? Niet over jou, dat is te gemakkelijk, we weten allemaal zo vlug iets te vertellen over een ander. Maar uitspraken van jou?
En toch loop je overal tussendoor, ben je overal bij, overal aanwezig. En toch zullen er eeuwen en eeuwen lang grote en kleine, vaak peperdure doeken van jou geschilderd worden, en beelden gehouwen en prentjes gedrukt, allemaal interpretaties die vooral vertellen over wat je ons doet. Rafael alleen al borstelde meer dan twintig ‘portretten’ van jou. Er zullen kerken en kathedralen, maar ook duizenden kleine kapelletjes worden opgericht. Maar vooral zullen er ook oorden ontstaan waar miljoenen mensen samen komen om naar jou op zoek te gaan. Om jou hun zorgen en vreugden, hun vragen en pijn voor te leggen. Misschien wel omdat jij stilte werd. En luisterde.
Omdat God Woord is, zijn er mensen die stilte worden en misschien was jij wel heel vaak naar die stilte op weg. Een stilte die niet leeg is, maar ‘de hele wereld in zich geborgen houdt’. Zoals Aelred het ooit zei, een monnik uit de 12e eeuw. Je was wellicht vaak al de woorden voorbij toen de leerlingen nog honderduit aan ’t overleggen en discussiëren en palaveren waren.
Wat dacht jij ervan toen eeuwen geleden zelfs honderden, mannen uiteraard, bisschoppen en prelaten al dan niet in volle ornaat, in concilies bijeen kwamen, om zich over jouw leven te buigen? Minutieus namen ze jouw leven onder de loep en lieten geen kommaatje onverlet om uit te maken op je nu wel ‘ten hemel gevaren’ bent of ‘in de hemel bent opgenomen’. Wat is dat toch dat we blijkbaar dat kroontje zo belangrijk vinden dat we jou ‘Koningin van Hemel en Aarde’ noemen? Ik heb niet zoveel met die titel hoor. En ik vraag me ook al bijna mijn hele leven af of je wel zo ‘gezegend boven alle vrouwen’ bent. Ik denk dat de meeste vrouwen zouden passen voor een leven als dat van jou.
Het was een leven in armoede. Toen je je zoon naar de tempel droeg om zoals de traditie het wilde als oudste zoon aan de Heer te worden opgedragen, offerde je zoals de armere mensen een koppel jonge duiven. (Lc. 2,24) Je kwam uit Nazareth, een onooglijk oord in het Galilea van de heidenen en bovendien een broeinest van opstandig gedachtegoed. ‘Kan daar iets goeds van komen?’, vraagt Nathanaël zich af (Joh 1, 46).
‘Verheug je,’ zegt de engel Gabriël jou, ‘je zult zwanger worden en een Zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van Zijn vader David geven. Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan Zijn koningschap zal geen einde komen.’ Jaja, mooi, fijne vooruitzichten, maar intussen loopt je de kans om als ongehuwde moeder gestenigd te worden, je moet je zoon baren in armoedige omstandigheden en meteen op de vlucht voor Herodes. De beelden van vluchtelingen schrijnen nog in onze ogen. Die zoon is amper een snotneus van twaalf als je hem bij het bezoek aan de tempel kwijtspeelt. Hij doet daar de leraren versteld staan, oké, maar jij wordt daar, verslagen door de zoektocht op je uitingen van bezorgdheid eenvoudigweg terechtgewezen: ‘Wist je dan niet dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’ (Lc 2, 41-52). Ook krijg je te horen dat je eigen ziel door een zwaard zal worden doorboord. (Lc 2,34-35). Verheug je?
Ook op de bruiloft van Kana word je toch ook maar mooi weer op je plaats gezet. De wijn raakt vroegtijdig op. Opmerkzaam en meevoelend als je bent maak je je zoon hierop attent. Eenvoudig met de mededeling: ‘Er is geen wijn meer’. Hij zal de teneur wel gevoeld hebben. Je eigenlijke vraag is immers: Doe er iets aan. Maar hij antwoordt gewoon ‘Vrouw, is dat soms uw zaak? Nog is mijn uur niet gekomen’. Daarom richt je je maar tot de bedienden: ‘Doe maar wat Hij je zeggen zal’. Mogen we zeggen dat Jezus de praktische hint begrepen heeft?
Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen, weet onze volkswijsheid. Jij bewaart alles in je hart en overweegt. Laten we maar de bladzijden van dat openbare leven van je zoon hier overslaan, er is ruimte te kort om bij je leven stil te staan. Maar we kunnen wel niet om het kruis heen, waar jij bij staat, met de geliefde leerling Johannes en Jezus jullie aan elkaar toevertrouwt. We vinden je natuurlijk terug in Jeruzalem, waar na Jezus’ hemelvaart de eerste Kerk gevormd wordt: ‘Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders.’ (Han. 1,14)
Daarom, Maria, hou ik niet van de piëta van Michelangelo, van jou met de dode Jezus in je armen. Al is het natuurlijk een prachtig wereldberoemd beeld. Maar je staat er op als een tienermeisje. Frêle, ongerept, naïef. Met een blik van: He, wat moet ik hier nu met jou? Op andere plaatjes kijk je smachtend verrukt naar de hemel. We willen je allemaal hier liever wat dichter bij ons.
Liever sta ik stil bij een schilderij waar je leed op te zien is, de groeven in je gelaat, de sporen van werken als voren in je handen getrokken, met ogen die weten van het verdriet waarmee zoveel mensen bij je langs komen, de zorgen, de pijn en ook, jawel, de vreugde, de dankbaarheid en de vraag om ‘een goed woordje te doen’. Als een brug tussen Hemel en Aarde?
Lud Persyn
Negendaagse Noveen ter ere van Sint-Aldegondis, patrones tegen kanker
Al meer dan 1000 jaar wordt in de parochiekerk van Zwevezele de heilige Aldegondis aangeroepen ter bescherming tegen allerhande ziekten, in het bijzonder tegen kanker.
In de eerste week van juni wordt andermaal een noveen gehouden in deze bedevaartskerk, ter ere van de patrones en steun van zovele mensen die getroffen worden door kanker en ook voor diegenen die hen daarin nabij zijn. (zie programma)
De keuze van de aartsbisschop
Het gebeurt zelden dat we tips voor tentoonstellingen geven. We doen het nu wel. Kleuren en smaken verschillen maar Kunstuur in Mechelen is een waar succes en is aan zijn 4e editie toe. Het start weer vanaf 16 mei. Wie het zag, is vol lof.
Het is geen klassieke tentoonstelling maar een heel aparte manier van presenteren. Vandaar dat je maar met en kleine groep per keer binnen mag en een tijdslot moet reserveren. Zoals de titel aangeeft, duurt het een uur. Er wordt met licht en holograms gewerkt. Men heeft het niet over kunststromingen of wanneer de schilder leefde en werkte. De insteek is een bekend iemand die zegt waarom hij het schilderij koos en wat hem daarin aanspreekt. Het levert telkens een mooie korte verhaalvertelling op. Ieder kijkt anders, ziet iets anders in een schilderij naar gelang zijn levenservaringen, zijn jeugd of beroep. Alain Remue, Marc Uytterhoeven, Tom Boonen, Arno enz. zijn bij de mensen die iets vertellen over HUN schilderij. De schilderijen zijn oervlaams, weerspiegelen ons verleden, van armoe, noest werken, van prachtige landschappen, van romantiek, van schoonheid en van ellende destijds.
Ook aartsbisschop De Kesel werd uitgenodigd en geef commentaar bij ‘ De slechte Zaaier’ van Gustave van de Woestijne. Een robuuste boer die zaait. Hij herkent zichzelf in de zaaier, de mens die probeert en zoekt in zijn leven en niet altijd succesvol is. Sommig zaad valt op de weg en verdort, ander valt in slechte aarde en kiemt niet. Gelukkig zal een deel ervan wel aarden en vrucht voortbrengen. Ieder mens wil zin in zijn leven en wat resultaat van zijn inspanningen.
Alain Remue (cel vermiste personen) gaf commentaar bij een ouderpaar dat op het schilderij net vernomen heeft dat de zoon gesneuveld is in de oorlog. Hij herkent de situatie die hij zo vaak beleeft, zegt hij. Als ik aanbel om aan ouders triest nieuws te brengen, weet ik dat hun leven zal kantelen, dat niets meer zal zijn zoals het ooit was…
Een aanrader, de tento. Alle info op de website.(Kunstuur Mechelen) De trein brengt je vlot in Mechelen, de tento ligt aan de Sint-Romboutskathedraal en Mechelen zelf is na een uurtje kunstkijken zeker een bezoek waard. Tento tot 8 januari 2023 nog.
GM
Beeldspraak Meimaand – kapelletjesmaand
Het is een traditie van jaren die door buurtbewoners aangehouden wordt om één keer per week in de meimaand te bidden aan een kapelletje.
Het heeft iets intiems, het geeft samenhorigheid en ook Oekraïne is een intentie. Deze week brengen we nog een kapel in beeld en de mensen die ervoor zorgen.
In de Wantestraat kan niet ieder binnen maar dat deert niet in dit mooie voorjaar. Lut en Blanche bidden voor. Met dank aan allen die zich inzetten voor het onderhouden en het bidden aan de kapelletjes.
Beeld van de week.
Een tweetal weken terug zag ik in Torhout een plantenruilkastje.
Was me dat een verrassing!
Maar …
Op weg naar Kruiskerke om het boekenruilkastje te fotograferen zie ik in dezelfde straat, echt waar, een plantenruilkastje.
Voor de zoveelste keer dacht ik: Ruiselede heeft alles!
Het boekenkastje is van de hand van Marc Van Daele, en het is prachtig!
En hierbij zie je beide ruilkastjes.
Ga kijken!
Anne Marie.
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel
