Rond het jaar 250 leefde er in Rome een jongen, Tarcisius genaamd. Hij was een Christen en elke morgen glipte hij door de straten van Rome naar de samenkomst van de Christenen. Elke morgen, heel vroeg, kwamen de Christenen samen in de onderaardse begraafplaatsen, 'de catacomben '. Het waren lange, donkere gangen en in de zijkanten begroef men de doden. De Christenen konden alleen 's nachts samenkomen omdat ze vervolgd werden. Als de soldaten van de Romeinse keizer er achter kwamen dat je in Jezus geloofde, dan werd je opgesloten en gemarteld.
Zoals elke ochtend was Tarcisius ook nu naar de catacomben gekomen om de mis van de Paus te dienen. Na de mis bleef Tarcisius nog wat bidden en hielp hij alles opruimen. Toen ze daarmee klaar waren, zei de Paus: "Onze gevangen broeders en zusters zouden graag de communie ontvangen voordat ze gedood worden. Bijna alle priesters zijn al gevangen. Ikzelf kan niet gaan, want ze kennen mij. Ach, wist ik toch maar een oplossing!"
"Waarom laat U mij niet gaan? Mij zullen ze zeker niet verdenken. ", zei Tarcisius. "Neen, je bent nog te jong, het is veel te gevaarlijk voor je!", zei de Paus. Toen zei Tarcisius: "Maar, ik kom toch ook elke morgen naar hier. En ik ben de enige misdienaar die nog nooit is weggebleven. Het is trouwens nog vroeg en op straat zal ik wel niemand ontmoeten. "
De Paus stemde uiteindelijk toe: "Goed, we zullen het proberen, maar wees voorzichtig!" De Paus knielde neer en nam eerbiedig de hosties van het altaar. Hij borg ze in een gouden doosje, een pyxis, en hing dat aan een touwtje om de hals van Tarcisius. De jongen stopte het onder zijn mantel. Hij vertrok maar in een steegje riep plots een schelle jongensstem: "Hé, Tarcisius, wat doe jij hier zo vroeg?" Een paar buurtjongens kwamen naar hem toe gelopen. Zij stootten hem aan en zeiden: "Hé, wat doe je raar en wat heb je daar onder je mantel?" Eén van de jongens deed de mantel van Tarcisius open: "Kijk, hij heeft iets van die Christenen bij zich! Geef hier!" Tarcisius hield krampachtig het doosje met de hosties vast. Hij kon ze toch niet aan deze ongelovigen geven. De jongens sloegen en trapten hem, maar hij liet niet los. Toen werden ze razend en ze sloegen hem met stenen zodat hij zwaar bloedend neerviel.
Plots een kreet... "Wat moet dat daar?" Een soldaat stormde naar hen toe. Verschrikt stoven de jongens weg. Er liep een glimlach van herkenning over het gelaat van Tarcisius, want deze soldaat was ook een Christen. Met zijn laatste krachten reikte hij hem de hosties over. De soldaat nam de jongen op en droeg hem naar een huis in de buurt waar hij wist dat Christenen woonden. Daarna ging hij naar de gevangenis en deelde daar in het geheim de communie uit. Enkele uren later stierf Tarcisius aan zijn verwondingen. Hij werd begraven in de catacomben van Callixtus, bij de graven van de pausen. De heilige Tarcisius is de patroon van de misdienaars omdat hij zijn leven heeft gegeven voor de eucharistie.
Als je nu zijn graf wilt bezoeken in Rome, ga je naar de basiliek Heilige Laurentius buiten de muren. Onder het hoofdaltaar van deze kerk ligt de diaken Laurentius begraven. In een klein zijaltaar ligt de heilige Tarcisius begraven. Er staat een beeld op. Aan zijn voeten liggen nog de stenen waarmee hij werd gedood en in zijn handen houdt hij de communie vast, het kostbaarste dat hij wilde beschermen tegen anderen die niet in Jezus geloofden...
