Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Is de duif dood?
Er kunnen zovele redenen zijn waardoor wij onze vreugde verliezen.
Door omstandigheden in de wereld en in de Kerk is het niet moeilijk
om je te laten ontmoedigen en je je vreugde te laten ontnemen.
Uiterlijke omstandigheden kunnen ons vertroebelen,
maar de Geest van God wekt ons op tot vreugdevolle mensen
ondanks wat er van buiten op ons afkomt.
De Heilige Geest vernieuwt ons innerlijk leven.
Laten we als kinderen open zijn en alles verwachten van die Geest.
Maar hoe ervaren wij de Heilige Geest?
In 1966 bracht Toon Hermans in een show een nummer over een goochelaar.
Hij doet verschillende goocheltrucs die allemaal mislukken.
Hij eindigt met de truc van de duif.
Ook die mislukt en de goochelaar zegt intriest:
“De duif is dood, meneer.”
Ze had te lang opgesloten gezeten.
“Duiven moeten fladderen, meneer, dan kunnen ze leven.”
Toon Hermans bedoelde in de meesterlijke act
niet de duif als symbool voor de Heilige Geest.
Maar misschien zet hij ons toch aan het denken over de Heilige Geest in ons leven.
Fladdert die nog levendig rond of is Hij dood, zoals de duif van de goochelaar?
Bij het vormsel wordt de vormeling gezalfd met chrisma
en klinken de woorden: “Ontvang het zegel van de Heilige Geest, de gave Gods”.
En wanneer we eucharistie vieren smeken we twee maal de Heilige Geest af:
over de gaven van brood en wijn en over de geloofsgemeenschap.
Door de Heilige Geest zijn we nooit meer alleen
want Hij blijft voor altijd bij ons en schenkt ons vele gaven.
De Heilige Geest leidt ons naar de waarheid
en ontsteekt in ons het vuur van de liefde.
Wat doen we met de Heilige Geest die ons wordt geschonken?
Bidden we tot Hem?
We bidden misschien tot de Vader en tot de Zoon, maar ook tot de Heilige Geest?
Zijn we ontvankelijk als Hij tot ons spreekt in het Woord en in de stilte?
En als we liefhebben in Jezus’ naam ervaren we de kracht van de Heilige Geest.
Als we de moed hebben om te getuigen van ons geloof en onze hoop
dan ervaren we dat Hij het is die werkt en leeft in ons en door ons.
We beleven er zelf vreugde aan.
Het is de vreugde van de Geest,
de vreugde van het evangelie.
Ik wens u allen van harte de vreugde van het pinksterfeest!
Pastoor Bart Malfait
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Kruiskerke – 75 jaar parochie
Bidden aan kapelletjes - dank
De meimaand is voorbij en aan negen kapelletjes in Ruiselede werd wekelijks gebeden door buurtbewoners. De Tivolikapel telde in totaal 100 mensen die langskwamen om te bidden. Een twintigtal per week. Diaken Gaby bad voor. Meteen heel veel dank aan allen die voorbidden elk jaar: Blanche en Lutgarde in de Wantestraat, eeuwig jonge Zr Cecile Dinneweth in de Buisstraat, Anita in Kruiskerke, Martine als nieuwkomer in de Groenesprietstraat, de zusters en Stefaan B in de Knotwilgenwijk, Ann en Charlotte in de Poekestraat. Antoinette en Christiane in de Oude Veldstraat, Doomkerke.
Ook de kapel netjes houden, een bloemetje zetten, afsluiten vraagt aandacht en engagement. Dank aan Eric en Katrien, Erwin, Andrea, Noëlla... en allen die daarvoor zorgen.
Met de fiets… en de boot… naar Oostakker
Na een pauze van 2 jaar, wegens de gekende pandemie, kon Carlos Lanckriet de fietsbedevaart naar Oostakker weer organiseren. Met 40 enthousiastelingen verzamelden we omstreeks 7.15 uur in “De Nieuwe Muide” waar het gemeentebestuur trakteerde op een goeie pot koffie.
Nadat Carlos de boekhouding gecontroleerd had en het rumoer al heel wat toegenomen was, sprongen we omstreeks 7.40 u. op ons stalen ros. Ondertussen had ik al eens rondgekeken naar de diverse tweewielers en was ik tot de constatatie gekomen dat ik één van de 4 was zonder “zuurfiets” zoals een goeie vriend van mij de elektrische fiets noemt.
Onder de deskundige leiding van koerscommissarissen Walter, Luc, Michelle en Gaby reden we via Poeke, Poesele richting Nevele en Landegem. Als nochtans ervaren “stratier” waren sommige baantjes toch wel nieuw voor mij. Langs de rand van Merendree en Vinderhoute bereikten we het pittoreske centrum van Mariakerke. In de afdaling van de brug over de Brugse Vaart en de N9 richting Wondelgem liep het echter even mis. Als gevolg van een kleine hapering kwam Bea nogal zwaar ten val. Gelukkig was er de volgwagen - bestuurd door Roland. Helaas eindigde voor Bea hier haar tocht. Langs deze weg willen we haar veel beterschap toe wensen.
Een tweede probleem deed zich voor aan de Meulestedebrug. Eens die brug over ben je bijna in het bedevaartsoord. Alhoewel Walter 2 dagen voordien alles verkend had bleek de brug juist vandaag en enkel vandaag van 6 u. tot 19 u. gesloten wegens werkzaamheden.
Gelukkig was een eenzame wielertoerist, die de omgeving goed kende, zo vriendelijk ons te begeleiden naar... jawel … de veerboot van Langerbrugge. Eenmaal aan de overkant kwamen we via een breed fietspad langs de zeer drukke John Kennedylaan en over een mooie en praktische metalen fietsbrug heel vlot op onze eindbestemming.
Door de perikelen onderweg waren we weliswaar een uurtje later zodat de klok 10.45u. aanwees i.p.v. 9.45 u. Mijn kilometerteller toonde 39,8 aan. De koffie en de drie belegde broodjes die voorzien waren, smaakten. Stel U voor dat het côte a l’os geweest was, het zou helemaal koud geweest zijn!
Na een individueel bezoekje aan de grot en een frisse trappist (of twee) vatten we om 12.30 u. onze terugtocht aan. Zonder problemen bolden we omstreeks 15.30 u. ons dorp weer binnen. De kleine tachtig kilometer en een twaalftal bruggen had ik zonder zuurfiets vrij goed verteerd, moe maar tevreden zoals dat heet. En puike organisatie. Jammer van de valpartij.
Bedankt Carlos en Co.
Paul Desmet
Over appels, peren en kersen, over bakken en potten
Op vrijdag 27 mei, een brugdag tussen Hemelvaartsdag en het weekend, gingen 29 “tuinhierders” op stap naar Meigem, naar 2 buren in de Meerskant nr 3 en 4. Beiden zijn gelegen langs een fraai landweggetje waar de fietsers de baas zijn.
Het eerste bezoek: het Fruitbedrijf Cocquyt, waar de 4de generatie – de appel valt dus niet ver van de boom - heel hard zijn best doet om appels, peren en verse glanzende kersen op een eerlijke manier aan de man te brengen. We kregen een bezielde en deskundige uitleg over de kweek, het snoeien, het onderhoud van de laagstammige kersenbomen die beschermd worden door netten tegen vogelschade. Op de hectaren grote site staan een 20-tal bijenkorven, die daar geplaatst zijn door imkers uit de buurt zodat de naarstige bijtjes hun werk kunnen doen qua bestuiving van de 1000den fruitbomen. De charmante kraaknette boerderij en de hangar werden uitgebreid met een hoevewinkel met overdekt terras, een bezoekerscentrum (voor verenigingen, voor feestjes, bijeenkomsten), een kersenautomaat en een verblijfswoning voor de seizoenplukkers. Zware investeringen voor Jonas en Sofie maar zij willen vooral inzetten op beleving voor de bezoekers en de klanten en ze slagen daar uitstekend in. We voelden ons welkom als waren we koningen en koninginnen, en konden achteraf, als kers op de taart, een glaasje drinken van hun fruitsappen en hapjes eten van eigen teelt. Ook honing, confituur, ijsjes, groenten en ander fruit zijn er te verkrijgen. Je voelt de passie voor de stiel in hun winkeltje. We vertrokken daar met een gevoel van bewondering voor deze hardwerkende mensen die zo begeesterd, met hart en ziel, zo’n bedrijf runnen, ondanks het feit dat ze regelmatig door een zure appel moeten bijten als de weergoden hun oogst zwaar op de proef stellen. Petje af!
Het tweede bezoek: ‘t Hoveke’, waar een kunstenaarsechtpaar een pottenbakkerij en tuinterras uitbaat. Het resultaat is een besloten, speelse, bomenrijke, verrassende tuin in mediterrane sfeer waarin planten min of meer gecontroleerd hun gang mogen gaan en waarin hier en daar in de golvende lijnen van de borders allerlei zelfgemaakte en soms grappige kunstwerken opduiken vanuit het weelderige groen met tal van aangename, beschutte zitplekjes. Een tuin om in te ‘rommelen’ en dat bedoel ik niet negatief, gewoon een tuin op gevoel. We kregen koffie met zelfgemaakte appeltaart voorgeschoteld, in en op eigen creatie kopjes/bordjes en we kregen er een demonstratie pottenbakken bovenop. Dat werd een half uurtje ons ogen uitkijken naar de vormen van vazen, potten, kopjes, die gepensioneerd kunstenaar Paul van Gompel in recordtempo uit zijn handen tovert, alles uit duitse klei . Het ziet er gemakkelijk uit, een fluitje van een cent, maar… die mooie dingetjes moeten dan nog een 1ste keer in de oven (1060 tot 1250 graden hitte), dan moet er nog een laag glazuur op en daarna nog een 2de keer de oven in. Het is veel arbeidsintensiever dan we als leek dachten. Op zolder in de verkoopruimte zijn de handgemaakte voorwerpen te koop, het staat er overvol, enkel een plakkaat ‘potje breken, potje betalen’ ontbreekt er nog. Tussen de weelde van keramiek zag ik een muziekpartituur liggen van het lied uit 1915 ‘I didn’t raise my son to be a soldier’ (Ik heb mijn zoon niet groot gebracht om een soldaat te zijn). Hoe actueel nog steeds en het toont ook zijn sociale betrokkenheid die hij uit via zijn project ‘Kerasud’ waarbij hij arme kansloze kinderen in Nepal, Burkina Faso, Congo vooruit helpt. Dit kunstenaarspaar – zo potje, zo dekseltje - is op een heel eigen, eigenzinnige manier bezig in hun eigen paradijsje. Een bezoekje waard in het weekend!
Linda Herman
Neos. - Fietstocht naar het ‘Gouden Hof’ te Olsene
Op maandag 30 mei startten we met een grote groep van een vijftigtal fietsers om 13.30 u. aan de Sporthal. Langs rustige wegen fietsten we via Kanegem, Vinkt, Grammene en Machelen naar Olsene, waar we halt hielden in het ‘Gouden Hof’. Een prachtige locatie in het groen, tussen bloemen en exotische planten.
Daar werden we opgewacht door een tiental Neos-leden, niet-fietsers, die ons kwamen vervoegen. We waren daar dus met 60 Neos-leden van Ruiselede, maar geen probleem want dit mooie tuinterras heeft tal van gezellige hoekjes zodat er meer dan plaats genoeg was. In deze oase van groen en rust in de Leiestreek konden we genieten van een lekkere verfrissing aan democratische prijzen. Na deze deugddoende verpozing fietsten we terug. Onderweg hielden we nog eens halt aan Machelen put, een afgesloten Leie-arm vlakbij het centrum van Machelen (waar de groepsfoto genomen werd). Een mooie uitstap.
Rudy
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
