Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Gaby, 40 jaar diaken, samen met Christine
Op 19 juni 1982 werd Gaby Vanden Berghe tot diaken gewijd in Ruiselede. Op zijn 70e ging hij met pensioen maar hij blijft beschikbaar om -als er nood is- eens in te vallen. Een gelegenheid voor een ontmoeting met Gaby en Christine. Gaby, huisman, opent de deur met zijn schortje voor. Een vertrouwd beeld. In de inkomhal lachen de foto’s van 12 kleinkinderen ons toe, de oudste 23 de jongste 6 maanden. Wat een rijkdom.
Diaken
Het diakenschap was voor ons parochianen wat nieuw. Hij was in het bisdom West-Vlaanderen de 24e diaken. In 1960 werd de eerste diaken gewijd. Al in de vroegchristelijke kerk van de eerste eeuw waren diakonoi (Grieks woord) actief. Ze moesten ‘armen’ bijstaan, in die tijd vooral weduwen en wezen, zieken… Ook nu is de taak van een diaken, naast het bijstaan van de schaars geworden priesters in hun taak, zich dienstbaar opstellen in brede zin. Elke diaken zoekt een eigen weg. In Sint-Augustinus is diaken Danny vooral actief, hij gaat gebedsdiensten voor, preekt maandelijks, bezoekt het WZC in Wingene, leidt er gebedsdiensten, doopt ook, gaat soms begrafenissen voor en nog zoveel meer. Hij is een goed organist en luistert dus missen op. Zijn dagen zijn meer dan goed gevuld. Dat was ook zo voor Gaby.
Hoe het begon
Gaby is enige zoon en komt uit een gelovig gezin. Hij is van Ardooie en liep er school bij de Broeders Maristen tot zijn 12e. Het lager middelbaar volgde hij in Pittem bij de broeders. De school is verdwenen maar vele jongens werden aangemoedigd om broeder te worden. Met 15 jaar kon je naar het noviciaat gaan in de abdij van de broeders in de Ardennen. Ver van huis. Gaby koos uiteindelijk toch voor wetenschappelijke A in Roeselare. Elke dag fietste hij erheen. Jan Vansteelandt (ex-directeur van Sancta) kwam vanuit Beveren met de fiets naar Roeselare. Dat hun wegen ooit nog in Ruiselede zouden kruisen, wisten ze toen niet. Ook Jan volgde wetenschappen A.
Na de humaniora, met 18, moest er weer gekozen. Gaby wist niet meteen wat. Jan Vansteelandt nam hem mee naar Torhout regentaat en onder zijn impuls schreef Gaby zich in voor wetenschappen-aardrijkskunde. Hij slaagde niet meteen maar zette door en haalde het diploma via de Centrale Examencommissie. Hij zou starten met interims in het staatsonderwijs maar landde bij de zusters Jozefienen van Vogelzang, dus toch in het katholiek onderwijs. Nog wat later kon hij aan de slag in Sancta Maria. Hij was een van de zeldzame mannelijke leerkrachten in die tijd en Soeur Agnes, directrice, liet hen de middagboterhammen opeten in het Oude Mannenhuis, weg van de vrouwelijke leerkrachten en de verleiding. Toch zouden er ‘koppelkes’ komen in het korps: Rita en Noël, Gaby en Christine.
Keuzes maken
Gaby was actief bij KWB. Als leraar was hij ook bekend en betrokken. Hij was altijd begaan met mensen en gelovig. Hij is graag gezien en ontmoet vele mensen. Hij wordt mee gesteund door zijn echtgenote Christine die bij KAV actief was en Mgr. Cardijn en de sociale strijd in het hart droeg. Er werd vergaderd, soms in de pastorie. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat E.H. Deleye, pastoor toen, Gaby (en Christine) kwam vragen of ze diaken zijn in overweging wilden nemen. Hij gaf ze een jaar bedenktijd. Het diakenschap is een keuze van beide partners uiteraard en Christine stond achter de beslissing van Gaby. Ze werd een gewaardeerde vrouwelijke medewerker in de parochie en voor het bisdom. Ze probeerde toen al vrouwen zichtbaar te maken wat in de kerk voorheen niet zo evident was. Het is inderdaad een serieus engagement als jong gezin met toen al twee kinderen Wim en Joke (het zouden er vier worden met Tom en Bieke erbij) want de opleiding vraagt vier jaar lang een veertiendaagse bijeenkomst en ook al eens een weekend. Ze hadden dus een tweetal vaste thuiswachters en moesten zich goed organiseren. Het bisdom peilde naar hun motivatie, die was er. De steun van andere koppels die de opleiding volgden, hielp om door te zetten en er groeiden (h)echte vriendschappen. Ze kregen theologie, bestudeerden de Bijbel (Nieuwe catechismus) en Christine zegt: het verandert nog meer je manier van zijn en in het leven staan. Je wordt meer en meer diaken. Een verrijking. De band met andere diakens blijft door recollecties (bezinningen) en retraites. Momenten van bidden en ontmoeten en stilstaan bij wat er echt toe doet in je leven.
Een serieuze opdracht
Gaby was destijds ook nog als leraar wetenschappen aardrijkskunde actief in Sancta Maria, éénuursvakken vaak, hij had dus vele klassen. Het diaken zijn erbij, zorgde voor een drukke agenda. Op vrijdagavond was er destijds soms nog een gebedswake, voorafgaand aan een begrafenis. Op zaterdag was er soms een begrafenis, huwelijk. Doopsels gebeuren ook in het weekend. Men verdeelde de taken zo goed mogelijk en aanvankelijk waren er naast de pastoor nog twee medepastoors. Uiteindelijk bleef alleen een pastoor en de diaken. Gaby werd proost bij KWB (Katholieke werknemersbond) en KBG (Katholieke Bond voor Gepensioneerden) is nu nog in Okra. Hij gaat voor bij bezinningen in Samana. Christine behartigde mee KAV, is nu actief in Okra en ook op school steunden ze de pastorale werking en leefden ze evangelie voor. Welzijnszorg, Broederlijk Delen lagen en liggen hen nauw aan het hart. Het gaat erom je ook kwetsbaar te durven opstellen.
Hobby’s
De boog kan niet altijd gespannen staan. Wat zijn de hobby’s van Gaby? Hij heeft groene vingers en is liefhebber van tuin en moestuin. Hij is vooral de kok in huis. Reizen naar de zon met het gezin en de caravan is verleden tijd maar er is fietsen met familie of vrienden. Met het diaconaat reisden ze naar Jordanië, naar het Heilig Land, naar Ierland, naar Rome... El Salvador en de geschiedenis van bisschop en rebel Romero maakte op Christine een diepe indruk. Ze bewaren er mooie herinneringen aan. En er zijn de vier kinderen, de kleinkinderen, de zorg voor de ouderen in de eigen familie. Er zijn vele vreugdemomenten maar zelden is er niet ook een bezorgdheid om iemand.
Gaby en Christine blijven vaste waarden in parochie en dorp. Samen met zoveel andere ‘mensen van goeie wil’ maken zij het verschil door bekommerd te blijven om de medemensen, door te luisteren. door te inspireren, kortom door diakens te zijn. Proficiat met die 40 jaar.
Gerda M
Augustinusfeest
Op zondag 28 augustus vieren we de feestdag van de heilige Augustinus. Dit is de ideale gelegenheid om met de hele pastorale eenheid feest te vieren. Daarom willen we vanaf nu elke laatste zondag van augustus het feest van onze pastorale eenheid laten doorgaan: het Augustinusfeest.
Het is goed om elkaar over de parochiegrenzen heen te ontmoeten en te leren kennen. Zo kunnen we samen een warme gemeenschap vormen naar het ideaal van de heilige Augustinus: ‘Bemin, en doe wat je wil’.
Om die reden zal dit de enige viering zijn van dit weekend. In Zwevezele, Beernem en Wingene zal er op zaterdag 27 augustus en zondag 28 augustus dus geen viering zijn.
We starten op zondag 28 augustus om 10 uur in de kerk O.L.V. – Tenhemelopneming van Ruiselede met een feestelijke eucharistieviering. Aansluitend bieden we alle aanwezigen een receptie aan.
Iedereen is van harte welkom!
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel
