Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website.
PAROCHIENIEUWS
Drie paarden in de wei
“Drie paarden in de wei” van de voormalige hoeve van Jozef Demey, Poekestraat 100, boeiden mij als een “déjà vu” moment van jaren geleden. Ik ben absoluut geen kenner, het dikke achterwerk, de korte manen, het kleine staartdotje deden me denken aan een Vlaams trekpaard, maar het kon ook een Brabander zijn. Ik moest het hem maar eens gaan vragen en er misschien een artikel aan wijden in het parochieblad. Maar hoorde een dergelijk artikel wel thuis in “Kerk en Leven”? Mijn geweten werd gesust toen ik enige tijd daarna in een tijdschrift las: “Op een dag schiep God het paard als trouwe metgezel van de mens”. De afspraak werd gemaakt op een zomerse morgen om 10.30 uur. Ik werd duidelijk verwacht, al stond Jozef, bescheiden als hij is, niet direct voor een interview te springen. Zijn vrouw, Lutgarde Mouton, brak echter onmiddellijk het ijs. Zij vertelde ronduit hoe zij en Jozef elkaar voor het eerst hadden ontmoet op een feest op de hoeve van hun gezamenlijke neef Etienne Demey wat verderop in de Poekestraat. Lutgarde was een Oost-Vlaamse van Oostwinkel, haar ouders waren middenstanders, een combinatie van kruidenierswinkel met handel in kolen en veevoeders. Jozef woonde met zijn ouders, vijf jongere zussen en een broer op de hoeve in de Poekestraat. Zij trouwden in 1965 en Jozef nam de hoeve over. Zijn ouders verhuisden naar de Poekevoetweg. Lutgarde, die wat ouder was dan Jozef, bleef ook haar hele leven lesgeven als onderwijzeres in Oostwinkel, van “den boerenstiel” trok zij zich weinig aan. In die jaren leidde dit al eens tot een smalende opmerking.
Jozef trok zich er weinig van aan, runde zijn boerderij van 12 hectare op een rustige manier, niet opgejaagd door al te grote vernieuwingen en uitbreidingen. Naast runderteelt werd er aan akkerbouw gedaan. Voor dat werk koos Jozef liefdevol voor trekpaarden, die van oudsher een centrale plaats innamen bij de familie Demey en het grotere werk met tractoren werd uitbesteed aan loonwerkers. Met haar ervaring in het onderwijs maakte Lutgarde ook lange jaren deel uit van het schoolbestuur van de lagere school van Ruiselede. Na haar pensioen ontdekte Lutgarde de kunstacademie. In de woonkamer hangen tal van schilderijen van haar hand, naast keramiek van hun enige zoon Jan (inmiddels 56 jaar). Fier vertellen zij over hem en hun drie kleinkinderen. Centraal op de kast staat een bronzen beeld van een boerenpaard en wat verderop hangt een uniek schilderij van Jozef met een driespan paarden werkend op het veld.
Jozef vertelt hoe vele passanten, fietsers o.a., geregeld bij hem stopten om een foto te nemen van de paarden of van het werk op het veld. Ook de vroegere Ruiseleedse fotograaf Pol De Clercq, had tal van foto’s in zijn archief. In het bureel van de vroegere parlementariër en volksvertegenwoordiger voor de kieskring Kortrijk-Roeselare-Tielt Paul Deprez hing ook een foto van Jozef met de paarden. Voor landbouwers uit Ruiselede en omgeving, die bij de volksvertegenwoordiger hun landbouwbelangen gingen bepleiten, bleef dit niet onopgemerkt.
Momenteel lopen er in de weiden rond het erf, drie boerenpaarden, Belgische trekpaarden. Allemaal merries, de oudste is een tiental jaar oud, de jongste “een achttienmaander”. De grootste lawaaimaker is echter een ezel die in de kleine boomgaard loopt. “Onze waakhond” zegt Jozef, een soort asielzoeker want het is eigenlijk een verjaardagscadeau van de zoon Jan.
Jozef heeft nooit eigenlijk paarden bijgekocht, alles was “eigen kweek”. Vroeger bleef hij zelfs waken en slapen bij een drachtige merrie als haar moment van het veulen werpen naderde. Zeker 20 jonge veulens heeft hij opgeleid: ingespannen worden, de kar trekken, bevelen opvolgen. “Juu, hauw, hurtom…”.
Aan prijskampen of wedstrijden nam hij nooit deel. Wel reed Jozef fier met de paarden mee in Ruiselede ter gelegenheid van Sint-Elooi of in de Molenstoeten.
De drie paarden leiden er nu het leven van een “ereboer”. Zij worden verzorgd, de smid komt geregeld langs, ze krijgen de nodige veterinaire inentingen, krijgen op tijd en stond extra voeding als aanvulling bij het steeds schaarser wordende gras. Voor de rest heb ik er weinig werk aan, vertelt Jozef, ook niet in de winter. Belgische trekpaarden houden niet van de stal, bij vorst en sneeuw blijven zij liever buiten, een inloophok is voldoende.
Het wordt tijd om af te ronden. We gaan naar buiten voor een foto bij de paarden. Jozef roept hen naderbij en klopt daarbij ook op een voederton. Niet wat hij roept is belangrijk maar wel zijn herkenbare stemgeluid. Zij komen dichterbij, met gestage zware tred, de kop schuddend van links naar rechts, verzorgde manen en een korte glimmende zomervacht, het witgrijze of bruine staartdotje verweert zich tegen te opdringerige vliegen. Zij staan er, Betty, Siska en Ansofie, drie zware kolossen van 600 kg in alle rust, geen oog voor mij, alleen voor hem.
Waarschijnlijk is het waar “Op een dag schiep God het paard als trouwe metgezel van de mens”.
William Coppens
Feest Pastorale Eenheid Sint-Augustinus
Voor het verslag van deze viering en de fotoreportage, zie hier op onze website
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
