Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Een Ruiseleeds oorlogsverhaal
Oorlog blijft helaas van alle tijden. Mijn moeder, tantes, ooms maakten WO II mee en vertelden nog over hun ervaringen. Het gezin Tanghe had een eigen verhaal dat ik dochter Hilda (84), liet vertellen. Voor haar moeder koestert ze een blijvende, grote bewondering. Je leest waarom.
Vier kinderen
Gerard Tanghe huwde Zulma De Vrieze in 1936. Ze vestigden zich op het ouderlijke hof. Ze waren een landbouwersgezin, hadden een gemengd bedrijf waar nu Jan Tanghe zijn bedrijf heeft. De ringweg was er uiteraard niet. Er waren koeien, kippen, varkens en gewassen op Tanghens hof, zoals dat toen vaak was. Begin 1937 werd Maria geboren en in datzelfde jaar in november Hilda. Noël werd in 1939 geboren. Georges volgde in februari 1940. Op drie jaar tijd werden dus vier kinderen geboren maar toen kwam de oorlog.
Naar Engeland
Vader Gerard wordt zoals anderen onder de wapens geroepen maar omdat hij kostwinner was en vier kinderen had, zou hij vermoedelijk naar huis terug mogen komen. Hij wordt echter ziek en landt in een legerhospitaal. Men evacueert de zieken uit veiligheid naar Engeland. Vader keert dus niet terug maar zal de oorlog 5 jaar lang in Engeland doorbrengen waar hij tewerk gesteld wordt. Communicatie in die tijd was moeilijk en het zal twee jaar duren voor zijn echtgenote via via te weten komt dat hij toch in leven is, maar in Engeland. Andere sombere verhalen hadden al de ronde gedaan. Hoe moet de onzekerheid haar gewogen hebben.
Alleen
Ondertussen moest Zulma het weten te redden alleen. Ze had twee ‘domestieken’ Jef Goethals en Gentiel De Poortere, jonge snaken die nog niet opgeroepen werden en op het hof bleven slapen en mee werkten. Ook Zulma’s vader en schoonvader Tanghe, beiden met pensioen, kwamen helpen en steunen. De vier kinderen sliepen bij moeder in de kamer, de hele oorlog. Ze zou er goed over waken. Ze had een grote verantwoordelijkheid. Waar het kon, ging ze per fiets al eens naar een circus of motorcross als verzetje voor de kinderen.
Noodlot
De kinderen togen elke dag in groep te voet met anderen naar school, via de Aalterstraat de markt. Ze waren met z’n veertienen samen. De oudste kinderen zorgden voor de jongsten. Nog altijd zijn er ter hoogte van de pastorie en net voor de markt die twee scherpe bochten. Een Canadees soldaat komend uit Aalter verloor de controle over zijn stuur, miste de bocht en reed in op de groep. Kleine Maria (7) werd geplet tussen auto en muur en was op slag dood. Meteen kwamen mensen toegesneld, zelfs vanuit de weekmis in de kerk. Er was er groot misbaar. Geen hulp kon baten. Jef Goethals kwam met moeder in de paardenkoets, de sjeze, aangereden. De andere kinderen Tanghe werden door Madeleine Bergez en Juffrouw Vanhoutte die aan de markt woonde, opgevangen. Noël, 5 jaar, zal zich later vooral herinneren dat hij er op een piano mocht spelen en een appelsien kreeg, een zeldzame lekkernij in oorlogstijd. Hoe elk het drama op zijn manier beleefde. Kleine Maria werd opgebaard in café De Rooster bij Alida Vandevoorde. Het café ging een week dicht. Hilda, toen 6, zegt dat het kind ingezwachteld was, enkel haar gezichtje was zichtbaar. Het doodsprentje zegt: De lieve kleine was Gode aangenaam. Pas voor enkele dagen nog was Jezus in haar hartje gekomen: ze had hem beloofd o zoo braaf te zijn, want vader zou weldra terugkomen.
Zwijgend verdriet
Moeder Zulma zal weken wenend in huis rondlopen maar zal verder niet meer over de dood van Maria (kunnen) praten. Een zeldzame keer wel, vele jaren later, toen een ander kleinkind stierf. Ze kropte haar verdriet op. Had ze enig schuldgevoel dat ze een kind verloor? Wie zal het zeggen. Hilda mocht mee met Gaby Vermeulen naar de begrafenis maar herinnert zich vooral details van rouwkleren. Misschien goed dat je als kind niet ten volle beseft wat gebeurt. Een tijd later zal Hilda de boekentas en de gescheurde kleren van Maria op zolder vinden. Zij vindt het een mooie vondst, moeder reageert anders en zal alles snel weer wegbergen, zonder woorden. In die tijd werd emoties helemaal anders omgegaan. Onmacht.
Thuiskomst
In juni 1945 zal vader thuiskomen in station Aalter. Het begrip ‘vader’ is moeilijk voor de kleine kinderen. Hij is er niet geweest. De eigenaar van de hoeve zal moeder en haar kinderen naar Aalter brengen. Daar staat een grote man. Georges van 5 is zo verlegen dat hij zich verstopt, Hilda wordt misselijk van alle emotie. Hilda vraagt zich af wat het voor vader geweest moest zijn. Blij thuis te zijn maar ook te zien dat alles verdergegaan was, zonder hem. Er niet geweest te zijn toen Maria stierf. Goedbedoeld werd de thuiskomst door de Aalterstraat, het dorp gevierd. Alle kinderen Tanghe kregen nieuwe kleren genaaid door Julia Vermeulen. Ze mochten met vader en moeder en mètje en pètje Tanghe in de koets zitten. ( zie foto) Er was een mooie stoet met verklede kinderen, de vele opgekomen mensen juichten. Hilda vond het wat onwennig. Ze was liever mee met de schoolkinderen in de stoet gestapt. Het was allemaal zo goed bedoeld maar na 5 jaar thuiskomen is wennen en dat delen met een publiek zal niet vanzelfsprekend geweest zijn. In 1948 werd André geboren. Men was blij met het naoorlogse broertje. André overleed vorig jaar (73 j).
Sterke vrouw
Vader zal 64 worden en heeft weinig of niets over zijn jaren in Engeland verteld. Moeder werd 78. Hilda zal zelf plots en veel te vroeg haar man (55 j) verliezen en met vier kinderen achterblijven op een grote boerderij in Meulebeke. Inmiddels 35 jaar geleden. Net als haar moeder weet ze er zich doorheen te slaan. Bevriende koppels steunden haar en bleven maar duwen om haar leven weer op de rails te krijgen. Ook weer eens mee te gaan met hen en te genieten. Dat is niet gemakkelijk, zegt ze. Ze blijft ze dankbaar voor het niet loslaten van die vriendschap. ‘Er zijn zoveel goeie mensen’. Ook voor haar waren de kinders prioriteit. Hen kansen geven en zorgen dat ze de nodige steun kregen op weg naar hun leven. Later krijg je dan zoveel terug, glimlacht ze. Toen haar oudste geboren werd, kwam moeder op bezoek. ‘Lieven is geboren op de sterfdag van Maria,’ zei Hilda maar moeder klapte weer dicht van verdriet, nog altijd.
In elk oorlogsgebied worden gezinnen gescheiden, moeten mannen soms willens nillens meedraaien in een conflict dat niet het hunne is en moeten vrouwen het weten te redden, zorgend voor eigen ouders en kinderen. Het blijft een verhaal van alle tijden. Ijveren voor vrede, bidden aan een vredeskapel in Ruiselede, de oorlogsdoden herdenken, het blijft zinvol. Opdat het nooit vergeten wordt en nooit terugkeert.
Gerda M.
Beeld van de week - Geitenkeuring zonder bokkensprongen
Op kermiszondag 21 aug.’22 keken de Molenstappers verrast op toen ze in de Poekevoetweg een levendige bedoening op en rond de ‘hondenweide’ zagen. Aan een lijn gebonden, mekkerden geiten en bokken. Af en toe blaatte ook een schaap in het koor; zij zongen ‘be-eh’, de geiten ‘me-eh’. (Schapen behoren biologisch tot de familie van de geitachtigen).
Binnen een omheinde stalling stonden ook guitige dwergschaapjes en rammen met prachtig gekruld gewei; de 'Ouessant’ is het kleinste schapenras ter wereld.
Van al "dat schaapjes tellen", vielen de rammen in slaap ... kinderen keken met verwonderde blikken naar het levendig dierenverhaaltje op de weide.
Geitenkeuring
Binnen de nadaromheining was het ernstig. De keuringmeester bekeek en beoordeelde de dieren die aan de lijn van hun begeleiders, voor hem defileerden. Hij vermeldde de speciale kenmerken van de getoonde geiten en bokken en sprak de aanwezigen via de micro toe waarom die bok of geit 'de Kampioen Van De Dag' werd in die categorie.
Geiten zijn van nature nieuwsgierige dieren die willen ontdekken en graag springen en klimmen maar op deze keuring kwamen hun "geitenstreken" niet aan bod. (Graag had ik die dieren eens zien springen op die boomstam die altijd midden de hondenweide lag maar nu naar de kant was gebracht).
“De prijzen maken bokkensprongen!” zeggen ze tegenwoordig in de nieuwsberichten, maar Carlos Lanckriet heeft het voor elkaar gekregen om voor al de tweede keer een geitenkeuring te organiseren zónder bokkensprongen in onze portemonnee.
Op de locatie hing een rustige, vriendelijke sfeer waar kennissen en families met kinderen elkaar konden ontmoeten. Men kon wandelen tussen de dieren of aan tafeltjes zitten en genieten van dit weidetafereel; geen luidsprekermuziek, wel weerklonk af en toe ‘het me-eh en be-eh-gezang uit de dierenmond'.
JDV
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Uitstap Vl@s - The Cotswolds
Van 22-25 aug 2022 ging het met de boot en 27 Vl@s-leden van Ruiselede naar the Cotswolds in Engeland.
Naar Engeland varen gaat niet ZOMAAR! Er komt veel voorbereiding aan te pas en veel paperassen, boot, lange busrit, snikheet, regen, elke dag 4 jaargetijden … maar dàt was het allemaal waard!
We kwamen terecht van de éne cultuur in de andere. In Avebury belandden we in 4500 jaar geleden… een grote cirkel van reuzegrote stenen, the circle of stones, waarvan niemand weet hoe ze er gekomen zijn!
In Bath herbeleefden we de tijd van de Romeinen, een prachtige stad met als hoogtepunt het prachtig Romeinse badcomplex, the Roman Baths. En dan de pittoreske, geel gekleurde huisjes in de straatjes van kleine dorpjes, authentiek en puur, rechtstreeks geplukt uit de middeleeuwen… het decor voor heel wat bekende Engelse films.
Nog een hoogtepunt: Stratford-upon-Avon, de geboorteplaats van William Shakespeare. Daar konden we niet alleen genieten van het prachtig oude stadje maar ook van het Romeo en Julia-verhaal, voorgedragen door onze gids-acteur, in een perfect passend decor!
Kortom: op alle gebied een reisje om nooit te vergeten!
Lissewege, waar de trein bleef stille staan – treinwandeldag OKRA.
Het is voor OKRA stilaan een gewoonte om op de dinsdag in de kermisweek een trein-wandeldag te plannen. De trein bracht ons reeds naar Brussel, Gent… maar nu werd voor Lisssewege gekozen. Toch nog onbekend voor velen, met de trein gemakkelijk rechtstreeks bereikbaar vanuit Aalter en met een als extraatje het zomerse beeldenparcours. Het kleine stationnetje kreeg dus op dinsdag 23 augustus 24 Ruiseledenaren over de vloer. Het dorpje ligt stilaan gevangen tussen het Boudewijnkanaal en de drukke verbindingsweg naar Zeebrugge en de stoere toren van de kerk moet ondertussen de skyline delen met draaiende windmolens maar het blijft een idyllisch dorpje van weleer. Het liefelijk vaartje, de witgeschilderde kleine polderhuisjes, de open akkers op weg naar Ter Doest blijven oogstrelend. In en rond kerk, oude pastorie en Ter Doest werd volop genoten van de kunstwerken (98 kunstenaars, 120 werken). Koffie en taart en een lekker biertje ter afronding werden voorzien in ’t Vaartje, tijdelijke brasserie en kunstencentrum voor mensen met een visuele handicap. Met een heerlijk ouderwets snoepje van het plaatselijke “spekkenwinkeltje” kon iedereen rustig gehouden worden op de terugreis.
Wiliam Coppens
Sportieve Superstars op 28 augustus 2022
Geslaagde spelnamiddag voor jong en oud – Kruiskerke 75
Het werd een leuke, sportieve en fantastische namiddag voor alle aanwezige volwassenen en kinderen. Zowel jong als oud konden zich uitleven in de vele spelactiviteiten en volksspelen.
Buiten kon men op het terras genieten van een drankje, ijsje of lekkere hamburger.
De deelnemers konden in de deels verkeersvrije Kruiskerkestraat wedijveren bij verschillende leuke, sportieve of attractieve activiteiten. Deze waren het bouwen van een kaartenhuis, beker(ping)pong, ringsteken met fiets, doelgooien, steltlopen, een racecircuit, vogelpiek in volwassen en kinderversie, rekkerschieten, de Buzz Wire Extra Large, het laarswerpen, strafschoppen, balanceren op balk, ringwerpen, keerekeweere en als toemaatje Toe pakt' em.
Er was ook een leuke rebus om op te lossen voor 10 extra punten en er kon ook bij één spel een joker ingezet worden. 93 sportievelingen hadden zich ingeschreven: 49 volwassenen en 44 kinderen. De eerste drie winnaars kregen een gebronsde, verzilverde of gouden (houten) medaille.
Bij de dames (ouder dan 12j) : Ilse Kestens, Celeste Denoo en Ilena Brys. Bij de heren (ouder dan 12j): Lieven Vervaeke, Frederik Berlamont en Francis De Smet.
Bij de meisjes waren dit Sterre De Winter, Josefien Van Cauwenberghe en Silke Hanssens en bij de jongens Vince Vergotte en ex-aequo voor Kobe Brys en Ruben Verstraete.
De winnaars van de eindrangschikking (meeste punten) kregen een prachtige beker als aandenken met vermelding Superstars Kruiskerke 28 augustus 2022. De mensen van de werkgroep Kruiskerke 75 waren samen met de jonge, dynamische en enthousiaste medewerkers heel tevreden over deze geslaagde namiddag.
Marniek Braet
Tuinhier - De fruitkabouter - Tuinkabouters bij de perenpluk
Eind augustus. De komkommertijd is achter de rug, de pruimentijd loopt op zijn laatste benen, de peren- en appelpluk staat voor de deur. Tijd om het te hebben over het jonge fruit. “Tuinhier” gaat mee met zijn tijd, ook met de loop der seizoenen.
Om niemand uit te sluiten, ook niet zij die over geen boomgaard beschikken maar hoogstens over een ruim balkon, werd Wouter Planckaert uitgenodigd op maandagavond 29 augustus naar “Den Tap”. Hij had het over fruitteelt in de kleine tuin. Dat hij er een recente evolutie in de fruitteelt zou komen toelichten was voor de ruim 40 aanwezigen een verrassing. Het concept draagt de naam “MiniTree”.
Lang geleden was fruitteelt een zaak van hoge bomen waarin plagen moeilijk te bestrijden vielen en snoeien of plukken een lastig (ook niet ongevaarlijk) gedoe was met ladders. Het was de tijd van de rustieke bloeiende boomgaard met hoog- of halfstammen. Decennia geleden nam de laagstam de markt over: werk besparend, productiever, economischer, mooier fruit, ... niets dan voordelen. De fruitteelt vaarde er wel bij.
Sinds de “Tuinhier” voordracht is er in Ruiselede en omstreken een nieuwe kaper op de kust: de “MiniTree”. Een zeer klein, recent in Nederland ontwikkeld, fruitboompje met zwakke zijtakken. Snoei beperkt zich tot het lichtjes scheren van die zijtakken en het toppen op de gewenste hoogte. Niet onbelangrijk is ook dat de nieuwe creatie blijkbaar weinig of niet gevoelig is voor aantastingen als witziekte, schurft en vruchtboomkanker.
Daardoor is dit kolomvormige fruitboompje bij uitstek geschikt voor liefhebbers die appelen willen telen in hun kleine tuin, ja zelfs op hun terras. Een container van ongeveer 30 liter met humusrijke grond is voldoende, mits regelmatig water geven. De “MiniTree” verschaft jaren genot van zelfgekweekt fruit. Geplant in volle grond, op een onderlinge afstand van ongeveer een halve meter, bekomt men een decoratieve fruithaag, die mooi bloeit in het voorjaar en lekker fruit geeft in het najaar. Op dit ogenblik zijn een tiental appelrassen beschikbaar, enkele peren en ook een kers en een pruim.
Een jong tweejarig boompje van een halve meter hoog kost ongeveer 20 € (naakte wortel te planten in de winter) tot 30 € (containerplant). Meer informatie is beschikbaar op info@minitree.be.
Een veelbelovend concept dus voor de klein behuisde fruitliefhebber. Spijtig dat niet wat meer inspanning gestoken is in het bedenken van een meer pittige naam. “MiniTree”: schraal Engels met een hoofdletter in het midden. Gelukkig is men niet uitgekomen bij een letterwoord. De kleine nieuwkomer verdient beter. Fruitkabouter?
De volgende keer, op maandag 3 oktober, gaat het in de Curando zaal over paddenstoelen.
Walter
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
