Corona liet veel stilvallen, zo ook het koorleven. We mochten mekaar nauwelijks nog ontmoeten en al zeker niet samen zingen. Zangers, superverspreiders! Heropstarten is ook moeilijk, vooral als de pastoor - dirigent inmiddels naar Oostende overgeplaatst is. Maar dan gebeuren er onverwachte dingen, is de hemel met ons en neemt iemand anders de dirigeerstok op. Een gesprek met eeuwig jonge Cécile Deleersnyder
Muzikale familie
De familie van Cécile had een hart voor muziek. De Deleersnyders zijn allemaal muzikaal, herinner u Armand Deleersnyder die de kozijn was van haar vader Julien, en ook Martin, zoon van Armand. Ze speelden in de lokale harmonie. Broer Robert (+) koos voor een muzikale opleiding. TV was er aanvankelijk niet in de huiskamers en op zondagnamiddag werd er geluisterd naar het erg populaire programma Opera en Belcanto, licht klassiek met bekende aria’s. Ik lees dat het samen met Inlichtingen voor duivenliefhebbers en Het Schurend Scharniertje van Jos Ghysen en Vragen staat vrij een van de langstlopende radioprogramma’s is geweest. Cécile herinnert zich ook erg goed Zuster Idesbalde die een kerkkoor had en hoe graag ze daarin meezong. In het 7e en 8e leerjaar was er elke dag mis en mochten ze zingen. In het pensionaat van O-L-Vrouw van 7 Weeën werd ook gezongen en via de VKSJ op zondag marcheerden de pensionaires op muziek. Cécile kreeg basis notenleer van Cecile Neels (zus van Annie) en ook pianoles. Van muziekschool zoals nu, was geen sprake. Maar waar kon ze oefenen? Wie weet nog van het winkeltje van Jan Codde, zijn vrouw Bertha en hun dochter Marie-Jeanne in het begin van de Bruggestraat. Zij hadden een piano in een tussenkamertje staan en moeder regelde het dat Cécile daar kon oefenen. Overal waar ze kon meezingen, zong Cécile ook mee.
Klavertje Vier
Haar gezin telde vier dochters die van mama de muzikale genen hadden en gestimuleerd werden om te musiceren. Zo werd in 1974 het muziekgroepje Klavertje Vier geboren. Ann speelde accordeon, Myriam speelde orgel, Carine, die jammer genoeg in 1982 verongelukte, speelde altsaxofoon en klarinet en Lutje die vier jaar jonger was, kon zingen, hanteerde de tamboerijn en gaf ritme met de drum. Julien Verbrugge van Tielt, goeie muzikant, kwam met hen repeteren. Joris Verhulle organiseerde een talentenjacht, de zussen liepen in de kijker en werden van toen af vaak gevraagd om op te treden. Op huwelijken, in Banana Peel, in het Rustoord… Ze stopten toen musiceren, gezin en werk moeilijker combineerbaar waren. Moeder Cécile maakte het programma op en zorgde voor een passende outfit voor de zussen. Ook naaien kon ze, van haar moeder, naaister, geleerd.
Kerkkoren
Ruiselede had het geluk een kerkkoor te hebben, aanvankelijk onder de leiding van Albert Degeyter, een mannenkoor dat begrafenissen en hoogdagen opluisterde. Na hem startte Rogina Goethals, ook muzikaal beslagen, een gemengd koor op en muzieklerares Hilde Rubens zette de traditie verder.
Na Filiep Vanden Berghe kwam priester Bart Bonné omstreeks 2002 die zijn gemengd kerkkoor elan gaf. Ze zongen met cd - begeleiding. Bart slaagde erin de mis voor te gaan en daartussen ook het koor te dirigeren. Aan zuster Bonamie werd gevraagd om voor begrafenissen, kermismaandag en 11 november een kleiner koor te dirigeren en te laten repeteren, met mensen met tijd overdag. Bij al die koren was ook Cécile fervente zangster, ook al verhuisde ze naar Tielt.
Zingen overal
Haar man leed aan dementie en zo vatte Cecile het idee op om meerdere keren per jaar in het WZC te gaan zingen met enkele koorleden die daartoe bereid waren. Bekende liedjes van toen: daar bij die molen, op de purperen heide en schlagers. Men gaat tussen de mensen zitten. Lina of Romain Mussche begeleidden en vele bewoners beleefden er danig plezier aan. Muziek blijft heel lang in het geheugen hangen en ken je de tekst niet, dan kan je neuriën.
Inmiddels was Cécile naar Tielt verhuisd en had ze zich aangesloten bij het kerkkoor Amuzang van Rik Stevens. Ze zong verder mee in het gelegenheidskoor en in het Kerkkoor van Bart Bonné. Het was puzzelen en rijden om overal present te blijven. Maar muzikaal getalenteerd als ze is, heeft ze een partituur al vlug onder de knie en wie een repetitie miste of bijles nodig heeft, mocht, mag bij haar op de sofa met de synthesizer gaan oefenen. Plezier troef. Zo krijgen nu de mannen alten af en toe een extra oefenstonde. Toen het gelegenheidskoor na corona dreigde te verdwijnen, nam ze initiatief. Ze is 86 jaar en beleeft haar zoveelste jeugd. Wat een energie. Ze wordt gesteund door haar zangers en zangeressen, extra door Marleen en Lina... want zij die willen zingen vinden altijd een lied of een dirigente blijkbaar. Ze is fier dat ze al heel wat begrafenissen mochten opluisteren, ook kermismaandag stond op het programma. Het vraagt de nodige voorbereiding: liederen kiezen, partituren verzamelen en laten kopiëren, mailkes sturen voor repetitiemomenten en bovenal motiveren... Dat kan ze door haar positivisme als de besten. Muziek verenigt mensen, geeft kleur aan belangrijke levensmomenten. Dank, Cécile, dat je het koorleven in ons dorp verder animo geeft.
Gerda M.
75 jaar parochie Kruiskerke -Viering 10 september
