In het kader van mijn pastorale opleiding koos ik destijds voor een stage op de pastorale dienst van het U.Z. Gasthuisberg te Leuven. Het werd een bijzondere ervaring; de ene keer werden we gevraagd in een vreugdevolle situatie, een andere keer voor een vrij courante interventie, vaak toch in heel aangrijpende omstandigheden.
In de contacten met de patiënten en hun familie balanceert de pastor tussen hoop op beterschap en ontmoediging na teleurstellend nieuws, tussen het vinden van nieuw perspectief in het leven en het gevoel van zinloosheid en onmacht. De dunne snijlijn van leven en dood doorkliefde vaak de kamer. God en geloof gaven kracht en vertrouwen, maar niet altijd.
Hoe uiteenlopend de situaties ook moge zijn, het feit dat lijdende mensen zich ondersteund en beluisterd voelen, maakt een groot verschil. Als pastor, verpleegkundige, ziekenbezoeker, mantelzorger, enz…kan uw bezoek en aanwezigheid wel degelijk betekenisvol zijn. Vanuit deze ervaring wil ik iedereen bemoedigen die individueel of in verenigingsverband aan ziekenpastoraal doet.
Een aantal Samana-afdelingen zetten rond dezer dagen activiteiten op touw zoals ontbijtmomenten, gebedsdiensten met ziekenzegening gevolgd door een maaltijd met de leden, enz…
Hierbij een mooi Samana-dankgebed:
Een tijd om te danken.
Dankbaar zijn we om de Samana-vrijwilligers
die tijd maken voor andere mensen,
die nabij zijn en aanwezig,
die zo de tijd even doen stilstaan.
Dankbaar zijn we voor alle mantelzorgers,
die zoveel van hun tijd en aandacht geven aan hen voor wie zij willen zorgen,
die de tijd tot vervulde tijd maken.
Dankbaar zijn we voor alle mensen,
die hun tijd tot creativiTIJD maken en zo zin geven aan de dagen van ons leven.
diaken Luc
