Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Als verpleegster mee op Loyolatocht,
In de voetsporen van de H. Ignatius van Loyola, stichter van de Jezuïetenorde.
Het was zo’n 7 jaar geleden dat deze tocht nog eens doorging. Dit jaar toch opnieuw met 5 Jezuïeten en de jong volwassenen van IJD Vlaanderen. We waren samen met 53, waarvan 7 mannen in de logistiek en ikzelf als verpleegster.
Start
We begonnen met een Eucharistieviering in het kasteel van Loyola waar de H. Ignatius na het beleg van Pamplona werd getroffen door een kanonbal en zijn been verschrikkelijk was toegetakeld. Daar werd hij verzorgd in het huis van zijn broer en schoonzuster. Omdat de genezing van lange duur was, kreeg hij enkele boeken om te lezen: romans van prinsen, koningen en prinsessen. Het was altijd zijn droom geweest om op te klimmen in de hogere rangen. Maar met een been dat mank was, zag de toekomst er niet zo rooskleurig uit. Hij kreeg ook een boek in handen met verschillende heiligenlevens. Gaandeweg werkte God in zijn hart en kon hij het leven van de heiligen smaken en dit gaf hem troost en moed. Zo kon hij onderscheiden waar het in het leven werkelijk op aankwam: God volgen of zijn eigen roem en eer zoeken.
Op stap
De pelgrims vertrokken op 28 juli vol goede moed, in vijf groepen voor een hele etappe van ongeveer 160 km gespreid over 11 dagen. Iedere morgen was er een inleiding en gebed gebracht door pater Walter SJ. Tijdens de tocht werd er ook gevraagd om zeker een half uur stil te bidden met de teksten die ’s morgens werden aangereikt. Men vroeg ook om ruim de tijd te nemen om dit alles te delen in de eigen groep.
Ook van ons, de logistiek, werd er gevraagd om stille tijd te houden en ervaringen te delen in onze groep. Ook al kenden we elkaar bijna niet, toch groeide een diepe onderlinge verbondenheid en respect.
Logistiek
Omdat we zonder frigo op weg waren, moest eten dagelijks gekocht worden. ’s Morgens om 6 u moesten we soms een half uur rijden naar de bakker waar we de 50 broden konden ophalen. Zo konden de pelgrims aan hun tocht beginnen met vers brood.
Als verpleegster zag ik in het begin vooral benen en dijen om te verzorgen. Teken waren in het gras overal aanwezig. Gaandeweg waren er meer blaren op de voeten, en die werden zorgvuldig ingepakt zodat de pelgrims moedig het eindpunt in Javier, zouden kunnen halen.
Eindpunt
Javier, eindpunt, daar staat het kasteel van een andere jezuïet, beter gekend als Francisus Xaverius. Als missionaris speelde hij een belangrijke rol in de opbouw van de missie in Zuid- en Oost-Azië. Xaverius werd geboren in dit kasteel.
Deze pelgrimstocht is ook een tocht waarbij je terugkeert naar het eenvoudige, los van alle luxe en kan genieten van Gods prachtige natuur. Op de tocht kom je ook wel jezelf tegen. Voor alle pelgrims een hele beleving.
Buiten de gewone zorg van blaren en buikgriep, was ik ook op pad naar de verschillende kleine dorpjes of een stopplaats te velde. Ik zorgde dan voor heerlijk fris water om de pelgrims te bevoorraden en hun drinkbus aan te vullen. Om dit water fris te houden in mijn koffer heb ik zo mijn eigen techniek die heel erg gewaardeerd wordt.
Voor mij zelf is deze tocht nog altijd indrukwekkend en ben ik dankbaar dat ik weer gevraagd werd om mee te gaan. Het stille wonder dat je ziet gebeuren bij de pelgrims en ook bij de logistieke groep is: met God verbonden zijn, doorheen alles wat er die dag op je pad komt. Of zoals Ignatius het zo mooi zegt: God vinden in alles. Alles tot meerdere eer en glorie van God.
Ook al kijk je wel uit naar je eigen douche, in plaats een emmertje koud water, of ook al kijk je uit naar een bed in plaats van een matje op de grond: deze bezinningstocht houdt niet op wanneer je thuis bent; je draagt hem verder mee in je leven.
Zijn we niet allen pelgrim in het leven?
Zuster Rita van Beernem
In memoriam zuster Consolata
Vrijdag 7 oktober overleed Zuster Julienne Vanhee, beter bekend als zuster Consolata van de zusters O.L.V. van 7 Weeën. Ze is overleden in de leeftijd van 97 jaar. We namen afscheid van haar op vrijdag 14 oktober 2022 om 10.30 uur in de kapel van het klooster in Ruiselede.
Ze wijdde haar leven aan de Heer door haar religieuze professie op 12 april 1945. Zuster Consolata heeft zich 30 jaar ingezet in het onderwijs, als leerkracht in de basisscholen van Beernem, Heestert en Ruiselede. Zij was vanaf 1979 lokale overste in de kloosters van Avelgem en Beernem (Emmaüs). Sinds 2007 woonde Zr. Consolata op de zorgafdeling in Ruiselede
Ze gaf jaren les in het zesde leerjaar van de basisschool van Ruiselede en werd er directrice. De school was toen een meisjesschool. Ze was fijnbesnaard en was kunstzinnig. Ik herinner me in haar bureau in de lagere school, met zicht op de Pensionaatstraat, haar uitgestalde verzameling stenen en schelpen. Ze droeg het habijt nog met de typische zusterkap en dat deed ons respectvol opkijken. Later zou ze mee moderniseren, ze was ‘mee’ in denken ook met nieuwe tijden. In haar tekenlessen leerden we nieuwe technieken die we mochten uitproberen, ze probeerde ook de liefde voor lezen en declameren mee te geven aan haar leerlingen. Zelf kon ze mooi voordragen ook en ze schreef gedichten. Het jaarlijkse feest voor meneer pastoor met optredens was een hoogtepunt, ook voor haar. Ze motiveerde ons om het goed te doen. Ze was expressief en creatief. Een oud-collega zegt dat ze ook meeleefde met wel en wee van haar personeel en niet ontbrak op een receptie of op een begrafenis. Als kloosterlinge had ze -zoals haar medezusters- aandacht voor kwetsbaren.
In de uitvaart werd het Sjema, een joods gebed, gebeden omdat zij als postulante, in opdracht van Zr. Chrysostoma, samen met twee andere medezusters tijdens de tweede wereldoorlog mee hielp zorgen voor ondergedoken joodse meisjes in het klooster van Ruiselede. Ze bleef contact houden met één van hen die nu in Amerika woont. Kanunnik Degrieck las een stukje uit haar notities over de ervaring van die tijd voor. De toenmalige algemene overste, Zr. Chrysostoma, kreeg vanuit de joodse gemeenschap het ereteken van Rechtvaardige der Volkeren. Een hele eer.
De laatste jaren bleef zr. Consolata heel alert en werd ze bijzonder goed omringd in het klooster. Ze kon intens genieten van een bezoekje, een mooie bloem, een mooie kaart, een gedicht, een vogel in de tuin, mooie muziek. We leven mee met de kloostergemeenschap die alweer afscheid neemt van een medezuster.
GM
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Ruiselede bebloemd 2022
