In onze parochie zijn er ontelbare vrijwilligers die als ‘bakens van vertrouwen’ in de weer zijn.
We laten Eva Hambach van het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk even aan het woord:
“Ook het afgelopen jaar zien we het weer, zoals trouwens elk jaar:
de vrijwilliger, als licht in de duisternis, de niet aflatende bron van energie.
Zowat overal vinden vrijwilligers inspiratie om iets te doen. Zonder vrijwilligers, geen warme samenleving. Vrijwilliger, je bent onmisbaar: als de lucht gitzwart is, er geen sterren in de hemel staan, in het diepste putje van de nacht of als de toekomst mistig is. Wie recht blijft staan, is de vrijwilliger die de weg wijst, die ervoor zorgt dat iedereen weet waar het veilig is, waar je kan landen. Het vuur blijft branden. Daarom moeten we je danken, elk jaar weer en in feite elke dag weer. Ook al vind je het normaal en gewoon wat je doet: zoals de vuurtoren die z’n werk doet en daaraan zo gewend is.
Geen dankwoord verwacht omdat die gewoon z’n taak doet, vanuit het hart, vanuit het hoofd.
Maar iedereen, wij, het beleid, … gewoon iedereen heeft de plicht er even bij stil te staan en je te danken.
Vrijwilliger, je bent ook dat baken van zekerheid omdat je bereid bent om samen te werken, goed te doen voor mens, natuur, erfgoed, milieu. Immer weer. Als de eeuwig brandende vlam die elke tegenstand, storm, zelfs windkracht 12 doorstaat, na een tegenslag weer opveert om gewoon verder te doen.
Daarom, dank je wel vrijwilliger!”
We kunnen het niet mooier zeggen en sluiten ons van harte aan bij dit dankwoord!
