Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Wens voor 2023
Zoveel kaartjes krijgen we. Soms met een eenvoudig: gelukkig nieuwjaar of beste wensen. Sommige bewaar je in een doos of deel je met anderen zoals deze zelfgeschreven wens.
We verlangen naar vrede
terwijl in talloze conflictgebieden elke dag
zoveel mensen gekwetst, gedood worden.
We verlangen naar vrijheid
terwijl in sociale media
ons denken gemanipuleerd wordt.
We verlangen naar respect,
terwijl mensenrechten voortdurend
vertrappeld worden omwille van…
We verlangen naar gezondheid
terwijl de lucht vervuilt
en de bodem verstikt.
We verlangen naar ontmoeting
terwijl we verstrikt geraken
in het web van het eigen gelijk.
Maar ik blijf tegendraads verlangen,
omdat ik in jouw ogen datzelfde
verlangen herken.
In dat geloof
wil ik met jou dromen
elke dag van het komende jaar.
Fons V.
Jan, buur(t)man
Onze eerste afspraak was op dinsdagmorgen om 9 uur. Het viel Jan net op tijd in dat hij die dag een optreden als Sinterklaas zou verzorgen in Den Tap, Curando, voor de bezoekers van het dagcentrum. Dan maar een dagje vroeger.
Wie
Na een loopbaan van 15 jaar bij de Broeders van Liefde in Beernem waagde Jan de stap als zelfstandig bankier, en met succes. De bank werd intussen overgenomen door zijn zoon. Jan is kleiner gaan wonen, en net zoals zijn vader en schoonvader destijds, heeft hij groene vingers. Jan is intussen 65 en 3 jaar met pensioen. Hij is gehuwd met Marijke, zij heeft kunstzinnige vingers. Dochter en zoon zijn in Ruiselede blijven wonen en hebben elk twee kinderen.
Hoe en waarom en waardoor?
Jan had nooit kunnen denken dat hij ooit zo actief zou zijn als vrijwilliger. Hij is erin gerold, en dan met heel veel goesting blijven hangen. Indra van Curando kwam ooit in paniek aanlopen, de kok die frietjes zou komen bakken in het dagcentrum was ziek. (Nu is Hanne daar verantwoordelijk).
“Oh Jan, kan jij eens inspringen?” Met plezier, voor de dichte buur!
Een keer werd nog een paar maal, tot het nu zo vanzelfsprekend is dat het een stilzwijgende overeenkomst is. Jan kijkt gewoon op het menu wanneer er frieten zijn, en hij gaat helpen.
Coronatijd
Drie zomers lang hingen er mooie en zinvolle affiches aan veel vensterramen. Die waren bedacht en verspreid door Jan, als hart onder de riem. Terzelfdertijd hebben we in de dichte buurt van Jan 175 zonnebloemen gezien. Juist, alweer een idee en initiatief van Jan.
De blokjes waarin de zaadjes geplant werden haalde Jan bij groentekweker Cannoot en de potjes stonden in de living tot ze groot genoeg waren om te verdelen. Marijke kon dit goed verdragen, als dochter van een gedreven plantenliefhebber. Ze zag nooit iets anders in haar ouderlijk huis dan ontkiemende plantjes.
Ook een plantenliefhebster uit de buurt, Martine, reed met haar fietstassen volgestouwd met flessen water rond, om dorstige plantjes aan voordeuren te laven.
Nieuw, en een blijver
Katrien, Vera, Jean-Pierre en Romain wonen in vogelvlucht allen op 100 m van elkaar en van Curando, Den Tap. Ze startten als buren samen de ontbijtwandelingen door Ruiselede. Ze hebben een vaste dag, elke laatste donderdag van de maand om 7u45. Samen met Jan zijn zij de trekkers en bezielers: wandeling uitstippelen, ontbijt verzorgen, bezemwagen, enz.
De tafelversiering bij het ontbijt is altijd zeer verzorgd. Daarvoor kunnen zij op Christine rekenen. Zij verzint, verzamelt klein materiaal, ook hortensia’s uit de pastorietuin, met dank!
Dagcentrum
Voor wie behoefte heeft aan gezelschap, is het dagcentrum een geschenk uit de hemel. Men kan er vijf dagen per week komen, maar ook een of twee keer. In de voormiddag maken ze samen soep, er worden al eens garnalen gepeld.
Na het middagmaal en de welgekomen rustpauze is er tijd voor ontspanning. Rummikub of bingo, of zingen, je kiest maar.
Ik mocht zelf al een paar maal langsgaan met de vormelingen. Ook de mensen die regelmatig gaan zijn allen, zonder uitzondering, supercontent.
Jan is er kind aan huis als vrijwilliger, elke dag gaat hij langs. Soms voert Jan maaltijden aan huis. Het is zinvol als helpende hand, maar frustrerend als vrijwilliger. Er is namelijk geen tijd om een babbeltje te slaan, waar veel mensen zo naar snakken.
Jan deed ook al eens een vervanging in de cafetaria van het WZC, wat ook minder evident is, alleen al de afstand. Wat wel zijn ding is: de buren in het Dagcentrum. Binnenkort zal Jan moppen gaan vertellen van Basiel, en zo zijn er wel altijd nieuwe ideeën.
Voldoening
Voor Jan zijn blije gezichten van de mensen, dit dagdagelijks mogen meemaken en dit mee maken, klein geluk.
Anne Marie
Lichtmisviering
Zorgend Ruiselede
Op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente in zaal Sport en Spel op zondag 8 januari werd de tweejaarlijkse prijs Het Zorgend Hart uitgereikt. Gezinnen kregen een kaart vanuit GOAR (gemeentelijke ouderenadviesraad) om iemand te nomineren die een bedanking verdient omdat hij/zij zich vrijwillig en belangeloos inzet op sociaal-maatschappelijk gebied… Tot 31/10 kon men namen naar voor schuiven.
Er werden veel mensen genomineerd die allemaal een attentie kregen maar de hoofdprijs ging naar de Telefooncentrale. Drie vrijwilligers, Anne-Marie Van Canegem, Hermin Lema en Georges Maeghe bellen op regelmatige basis mensen op die geen partner meer hebben of waarvan de partner niet meer thuis verblijft.
Een mooi initiatief. We interviewen hen zeker eens voor onze goednieuwskrant, Kerk en Leven en wensen hen proficiat!
Uiteraard zijn er heel veel mensen, ook niet-genomineerden die zich inzetten soms ongezien, voor een buur, een vereniging… op vrijwillige basis. Neem ze weg en de samenleving wordt minder warm en solidair, of vele initiatieven gaan teloor. Proficiat ook aan al die mensen. Vergeet niet ze af en toe een bedankje te geven ook.
Gerda M.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Beeldspraak
We vragen dorpsgenoten naar een beeld, voorwerp, plek waar ze erg aan gehecht zijn omdat er een herinnering, een emotie aan vast hangt
“Mijne put”, of de vijver in mijn tuin.
In den beginne was hij mooi en helder, dé attractie in onze tuin! In de zomer werd er gesprongen en gezwommen door de kinderen, in de goeie ouwe winters werd er geschaatst en gegleden… Dit is nu allemaal voorbij, pure nostalgie!
De vijver is oud en vuil geworden en ligt er nu stil en verlaten bij maar de reiger komt nog altijd loeren naar overgebleven vissen en in juni kwaken de parende puiten nog altijd naar hartenlust. Distels, netels en bramen komen tevoorschijn maar… ook prachtige wilde bloemetjes steken in de zomer hun kopje boven en in de herfst spiegelen de bomen zich in het water met hun bladeren in schitterende herfstkleuren!
Ik geniet dus nog altijd, elke dag van onze vijver die telkens maar weer verandert met de jaren en de seizoenen… Er hangen zoveel mooie herinneringen aan vast.
Bea DV
Ruiseleedse Pennentrekken
Storm
Wat zijn winters veranderd. Geen sneeuw meer maar meer nat en grijs, of is dat perceptie? En storm. Ik heb het er niet voor. De mensen die bij windkracht 8 of 10 toch naar de dijk gaan aan zee, hebben volgens mij een kleine afwijking. Ze vertellen in het nieuws, haar in de wind, hoe heerlijk het is… hoe hun hoofd leeg waait en ze ‘herboren’ thuiskomen na zo’n wandeling in regen en wind. Ik raak niet herboren in een storm, ga ook niet op stap dan. Ik zoek mopperend de weggewaaide hondenpot, scherm voor mijn papieren die weg dreigen te waaien of nat zullen worden. Door het raam kijk ik wel veilig naar dat natuurgeweld en besef hoe nietig we zijn. Ik hoor de wind beuken, een oude notelaar raakt ontworteld maar valt gelukkig om in de boomgaard. Zaagwerk aan de winkel. Wat verderop bij de buren sneuvelen twee hoge populieren, alsof het lucifers zijn. gelukkig ook in een wei. Van het nieuwgebouwde huis even verderop vliegen een paar leien weg.
Hoog in de oude beuk en wat verder in de tuin, in een huizenhoge sierappelaar zitten twee serieuze vogelnesten tussen de kale takken. De bomen buigen mee in de felle wind… dat halen die nesten toch niet. Toch wel, ik kijk elk uur en ze blijven op hun plek. Hoe wondere metselaars de vogels toch zijn. De nesten overleven de storm, zullen in de lente gerestaureerd worden en weer bewoond, verscholen dan in het groen.
Ook voor andere stormen ben ik niet. Ruzies met veel verbaal geweld. Maak ik thuis gelukkig niet mee maar ik heb dat wel op school nog meegemaakt, kwaaie moeders meer dan furieuze vaders. Vaak vechtscheidingen. Je voelt het gekwetst zijn. Soms ging het over onredelijkheid en zich niet kunnen inleven in andermans situatie. Kalmte alleen kon je dan redden. Soms moesten er een paar dagen rust ingebouwd worden zelfs, voor het echte gesprek weer op gang kon komen. Vorig jaar een lezing bijgewoond van een ex-gevangene, instellingskind ook, die de moed heeft te getuigen over hoe hij angstig wegkroop bij de zoveelste ruzie van zijn ouders waar er klappen vielen. Hoe hij nooit tot rust kwam daardoor, altijd op zijn hoede was. Hoe hij zeldzame keren op bezoek bij een klasgenoot mocht ervaren hoe het ook anders kan. Met hem is het goed gekomen. Ondanks de vele littekens die nooit weggaan.
Ook bij ons wordt er -zoals in elk gezin- gediscussieerd, van mening verschild, gezaagd. Een conflict is geen storm, het is een onweersbui. Het is vaak signaal dat het je nog kan schelen, dat die ander en zijn mening ertoe doet. Als er nooit onweer is, is er ook geen opklaring of zon mogelijk. En het blijft een waarheid, vrouwen komen van Venus, mannen van Mars. Onze vrouwenkijk is anders, dat geeft onweer, als het nest maar heel blijft.
Maité
Lief en leed
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Parochiale Facebook pagina
Wij zorgen dat dorpsgenoten zo snel mogelijk geïnformeerd worden over het leven in onze parochiale gemeenschap.
Surf naar onze Facebookpagina
https://www.facebook.com/Parochiesruiselede
Gebed van week + Hartverwarmend
zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
