Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Nieuwe start in Vlaanderen
Sinds februari zijn er in WZC Sint-Jozef in Ruiselede twee Indiase verpleegsters aan het werk. Op een zaterdagmorgen ga ik kennismaken met de twee dames Sruthi en Anju. Ze wonen samen niet ver van het WZC. De tafel ligt vol met studieboeken. Hoewel hun Nederlands al heel behoorlijk is, gaat het vlotter in het Engels.
Project
Hoe komen zij hier terecht? We hoorden al in de media over het tekort aan zorgkundigen in België.
De tewerkstelling is een gezamenlijk project van enkele woonzorgcentra, waaronder Curando, de school IVV uit Gent en partners in India, onder wie het Lourdes Hospital in Kochi. De VDAB en het Agentschap Integratie & Inburgering geven het traject mee vorm. Het heet Aurora. Zo willen de partners een gedeeltelijk antwoord bieden op de heersende krapte op de arbeidsmarkt in de zorgsector.
In de Zuid - Indiase regio Kerala werd een selectie georganiseerd voor geschoolde verpleegkundigen. Daar is er een overaanbod. Na de selectieprocedure konden de kandidaten starten aan het eerste deel van hun opleiding in Kerala zelf: 6 maanden Nederlandse les van een Vlaamse taaldocent. Taalkennis is immers essentieel om hier te kunnen communiceren met bewoners en collega’s in de WZC’s. Daarnaast volgden de kandidaten de modules geriatrie en psychiatrie, omdat die onderwerpen in de Indiase opleiding minder aan bod komen. IVV Gent, het instituut voor verpleegkundigen, verzorgde dit laatste luik.
Op 20 januari kwam deze groep in België aan, 37 mensen en ondertussen zijn ze aan het tweede deel van hun opleiding van één jaar gestart bij IVV in Gent om hun Indiase diploma van verpleegkundige te laten erkennen. Verder volgen ze uiteraard nog altijd taallessen. De vrijstellingen voor de opleiding kregen ze na een streng assessment. Alle lessen worden in het Nederlands gegeven.
Mooi land
Kerala ligt tussen de Gats-bergen in het Oosten en de Arabische zee in het Westen. Het is een mooi land met tradities en oude cultuur. De cultuur van Kerala getuigt van traditie, vriendschap en interculturele verdraagzaamheid. Kleinschalige landbouw en toerisme is een bron van inkomsten, er zijn mooie stranden, jungle, theeplantages. Er zijn thuiswevers en vaklui die met bamboe spullen maken. Men teelt er ook kruiden o.a. gember, nootmuskaat, kardemom, kruidnagel, vanille... De deelstaat van India telt 38 miljoen inwoners en slaagt erin met beperkte middelen menselijk welzijn te creëren. De staat wordt als model voorgesteld voor andere achtergestelde regio’s. Analfabetisme (ongeletterdheid) en hongersnood zijn er vrijwel niet, zoals elders nog wel in India. Dat is te danken aan een goed beleid. Er zijn christenen, hindoes en moslims die vreedzaam samenleven. Sruthi is hindoe en Anju is christen en zien we op zondag in de mis.
Een hele stap
Sruthi is mama van een tweeling, twee meisjes van vier. Haar man is ingenieur en werkt in Thailand. Anju heeft een broer en een zus maar is vrijgezel. Ze stapten mee in het project omdat de verloning in India heel laag is en er daar overaanbod is en ze hier denken een nog betere toekomst te hebben. Hoewel in hun regio niet echt armoede is, leven mensen daar erg sober. Vrouwen werken vaak thuis als naaister of bebouwen een perceeltje grond en zorgen voor de kinderen. Als vrouw studeren is niet zo evident daar. De overheid biedt wel praktische opleidingen aan, ze leren vrouwen naaien, of pickles maken (erg populair daar) of paraplu’s. Zo is er een tweede inkomen. Gezinnen nu hebben vaak 2 à 3 kinderen gemiddeld. Het klimaat in Kerala is tropisch met een regenseizoen tussen juni en december. De temperaturen in hoogzomer kunnen oplopen tot 40°. In het winterseizoen blijft het wel 17°. Ze kennen ook seizoenen. België is koud voor hen. Elke dag skypen ze met de familie, Sruthi met haar man en kinderen en Anju met haar ouders. Het gemis is sterk natuurlijk maar er is over een jaar gezinshereniging mogelijk en daar kijken ze hard naar uit. Haar schoonouders (43 en 46 jaar) zorgen voor de tweeling. Ik word er stil van.
Vlaanderen
Ze hebben een mooie glimlach en zeggen gelukkig te zijn op het werk. De mensen in WZC, collega’s en inwoners zijn heel hartelijk en vriendelijk. ‘Het is alsof we voor onze grootouders zorgen,’ zeggen ze. Dat geeft ons een goed gevoel. In India zijn geen rustoorden. De familie leeft in ruim familieverband samen, vaak meerdere kinderen met ouders, grootouders. De ouderen worden dus thuis opgevangen en zorgen aanvankelijk eerst mee voor kleinkinderen, zoals dat hier vroeger ook was. In India eten ze meer rijst met kruidige saus en groenten vooral, maar onze confituur, hamburgers, frietjes, wafels en de chocolade vinden ze heel lekker. Ze kennen Huis Maria al. Ik krijg gemberthee met veel melk en verleg even mijn grenzen (voor de melk).
Veel vrije tijd is er niet. Ze werken een week en studeren een week. Naar Gent gaan ze met de bus en ook dat vraagt tijd. Mensen zijn hier wel terughoudender zeggen ze. In India praat men voluit op bus of in een winkel, hier houden we afstand. Er is veel minder verkeer hier en in Ruiselede is rustig wonen, weliswaar met beperkt openbaar vervoer, vooral in het weekend. Ze vonden in Tielt de bushalte niet meteen en raakten wat in paniek omdat niemand hen kon helpen. Het gevoel van verlatenheid was sterk. Heb hen uitgelegd dat wij in landelijk Ruiselede vaak de eigen wagen gebruiken en weinig gebruik maken van het openbaar vervoer en dus ook de bushalte in Tielt niet kennen. Scholieren uitgezonderd. In India zou men zelfs meezoeken, zeiden ze. Over een jaar halen ze hun Belgisch diploma en kunnen ze voltijds aan de slag. Ze hadden in India al zes jaar ervaring in het ziekenhuis. Wat hen treft is onze netheid. Bloembakken, groen, geen afval op straat…
Ze maken graag een wandeling door Ruiselede. Misschien kom je hen wel eens tegen.
Grootste wens
Ze moeten niet lang nadenken. Sruthi zou heel graag haar kindjes en man omarmen en Anju denkt vaak aan haar ouders en familie en zou ook hen live willen zien. Ze weten dat ze geduld moeten hebben. Ondertussen zorgen ze voor onze zorgbehoevenden. De wereld is klein geworden toch.
We wensen hen alle goeds en veel moed en succes in de examens.
Gerda M.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingenV
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Neos Ruiselede: Voordracht ‘Toen geluk nog heel gewoon was’ door Dirk Musschoot
Journalist en meester-verteller, Dirk Musschoot was op maandag 17 april te gast bij Neos Ruiselede. Hij nam de talrijke aanwezigen mee aan de hand van persoonlijke verhalen en anekdotes over de sleutelmomenten in de gezinsgeschiedenis van de voorbije honderd jaar. Dirk Musschoot werd geboren in de volkswijk Eiland Malem in Gent als oudste in een gezin van drie. Hij vertelde over zijn jeugd persoonlijke, soms grappige, soms tedere verhalen en anekdotes, en koppelde deze aan de maatschappelijke gewoontes van toen. Een geschiedenis van het dagelijks leven in het Vlaamse gezin. Gezinnen zijn in de afgelopen honderd jaar helemaal veranderd. Van erg kroostrijk werden ze veel minder groot en het traditionele gezin met een vader, een moeder en kinderen is al lang niet meer de norm. Het onderwijs werd gemengd en er kwam betaalde vakantie, waaruit dan weer toerisme ontstond. Vrouwen kregen een pil om niet nog eens zwanger te worden en papa’s zijn niet langer de enige kostwinner.
De ontwikkeling van de techniek en de wetenschap heeft gezinnen in de voorbije honderd jaar enorm vooruitgeholpen en toch is een gezin runnen vandaag misschien complexer dan vroeger. De mogelijkheden om geluk te verwerven zijn anders geworden, maar ook het beeld van wat geluk is.
Gedreven opzoekwerk met hart en ziel verwoorden is het handelsmerk van Dirk Musschoot en dat heeft hij hier volop laten zien. Dat met de nodige humor en een stukje melancholie. De aanwezigen hebben daar ten volle kunnen van genieten.
Ook het broodbuffet met charcuterie en kaas achteraf werd gesmaakt.
OKRA-zorgweek: Samen groeien en bloeien!
Jaarlijks staat de OKRA-Zorgweek symbool voor de warme verbondenheid in OKRA. Op dinsdag 19 april vond je de OKRA-vertegenwoordigers aanwezig in het WZC. Net zoals de vorige jaren brengen ze een bezoekje met een fleurige attentie om te zeggen dat we er zijn voor elkaar. Niet alleen die dag natuurlijk. Tijdens deze week willen we extra omzien naar elkaar. Heel speciaal willen we er zijn voor de leden die niet meer op de activiteiten geraken om welke reden dan ook.
Zeg het met bloemenzaad
Daar gaan de bewoners mee aan de slag samen met de zorgvrijwilligers en -medewerkers. Het wordt dus vast een bloemrijke zomer daar in het WZC.
Daarom willen we ook de zorgvrijwilligers en -medewerkers in woonzorgcentra extra in de bloemetjes zetten. Ze staan klaar en zorgen voor de bewoners in de woonzorgcentra en hun mantelzorgers. We willen hen bedanken voor alle goede zorgen.
Fantastisch toch, OKRA fleurt hier letterlijk de buurt op met bloemen, maar ook met hun warme bezoeken.
Christine S.
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
