Men zegt wel eens: “Het is te mooi om waar te zijn.”
Op Pinksteren horen wij het verhaal vanuit de Handelingen van de apostelen, een verhaal te mooi om waar te zijn: “Tot hun verbazing hoorde iedereen hen spreken in hun eigen moedertaal.”
De taal van de liefde. Wij hebben daar vaak andere ervaringen over. In plaats van elkaar te verstaan, groeien mensen nog meer van elkander weg.
Denk maar aan alle inspanningen die er gebeuren om de strijd te beëindigen in Syrië, Afghanistan, Irak, Israël, Soedan of Oekraïne.
De weg van de dialoog is de enige weg. Maar als willen spreken of moeten afstand doen van hun gewoontes, wat dan!
Ook bij ons worden mensen gestoord door de aanwezigheid van vreemdelingen. Marokkanen, Turken, Polen, Roemenen…
Zij blijven hun eigen taal spreken, hebben hun gewoontes en wij verstaan hen niet of willen hen niet verstaan.
Dan zijn er die zeggen: Stuur ze maar terug naar hun eigen land.
De mentaliteit van scheiding en afzondering zit van oudsher in het bloed. Ook ten tijde van Jezus.
De Grieken noemden de vreemdelingen barbaren, de Romeinen beschouwden ze als vijanden.
Jezus bracht echter een heel andere mentaliteit. Hij zag zijn vijanden als vrienden, want ze zijn allen kinderen van dezelfde Vader.
Jezus is voor ieder mens gestorven. Daarom mag Hij ons zeggen: “Gij moet elkander vrienden noemen."
Ieder mens mag God aanspreken in zijn eigen moedertaal. Het is de taal van de liefde.
Als je die mentaliteit van Jezus overneemt, kan er dan sprake zijn van illegalen?
Geen enkel mens wordt illegaal geboren. Elke rassenscheiding is onmenselijk en voor christenen onlogisch.
Denken wij even na! Wij leven wereldwijd, want onze auto is een Japanner, onze pizza is Italiaans, ons knuffeldier is Chinees, onze koffie Braziliaans, onze letter Arabisch, onze schrijfwijze is Latijns, Christus is een Jood en is onze gebuur dan alleen een buitenlander?
De wereld is een dorp geworden en wij leven allemaal dicht bij elkaar.
Een dorp dat zich van wereld wil afsluiten, dat rondom zich muren opricht, gaat ten gronde.
Een wereld die landen en volkeren wil scheiden door vijandigheid gaat te gronde.
Met de komst van de Heilige Geest zijn de apostelen op tocht gegaan. Zij hebben hun veilige plaats – het cenakel – waar zij zich bang hadden teruggetrokken, verlaten.
Onomwonden verkondigen zij dat God de Vader is van alle mensen.
Zij richtten zich zowel tot het Joodse volk als tot de vreemdelingen: Parten, Elamieten, bewoners van Mesopothamië, Romeinen, Kretenzen en Arabieren.
Allen verstonden hen omdat zij de taal van de liefde spraken.
Zij getuigen: “Heb elkaar lief, zoals Christus ieder van jullie van harte liefheeft. ”
Vandaag de dag komt Gods Geest voortdurend onder ons. Pinksteren wil ons daar opnieuw aan herinneren.
Soms is de Geest werkzaam als een storm, die ons wakker schudt.
Soms komt de Geest als een zachte bries om zijn vruchten dieper te beleven.
De vruchten van Heilige Geest zijn:
liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid,
goedheid, trouw, zachtmoedigheid en ingetogenheid .
Goede God, mogen deze vruchten groeien in ons huisgezin, in onze buurt, in onze parochie en ons land,
bij allen in de wereld, die zich christenen noemen.
Een zalige hoogdag van Pinksteren.
Priester Willy
