Zoals in een vorige editie aangekondigd, trokken leden en sympathisanten van de Confrérie Sint-Leonardus Zoutleeuw naar Saint-Leonard de Noblat in Frankrijk voor de zevenjaarlijkse ‘ostensions’. De relieken van de heilige Leonardus werden “getoond” en vereerd tijdens eucharistievieringen en de processie.
We vertrokken op donderdag 18 mei (Onze Heer Hemelvaart) om 6 uur ’s ochtends. In de bus ook trouwe leden van Zuidschote, W. Vlaanderen en een tiental leden van de groep van Beek-en-Donk uit Nederland, in totaal zo’n zesenveertig mensen. Met het reisgebed dat E.H. André Pypen voor ons had opgesteld en aangemoedigd door een Marialied zetten we de toon doorheen de vijfdaagse. Het werd nl. een gebalanceerde mix van enkele toeristische uitstappen, de bijbehorende onderlinge verbroedering en genieten van lekker eten en een goed hotel. Maar we maakten eveneens tijd voor gebed en de beleving van de innemende eucharistievieringen ter plekke. Iedereen telde af naar zondag voor de befaamde processie in de namiddag.
Op zaterdag hadden we reeds kennis gemaakt met andere buitenlandse Leonardus-delegaties; oa. uit Duitsland, Italië, Malta, Portugal, Slovakije, Slovenië en Zwitserland en uiteraard waren er de Franse collega’s. Dat bracht een kleurrijk schouwspel met zich mee, zowel in de eucharistieviering van zaterdagavond als tijdens de daarop aansluitende bijeenkomst van alle delegaties in de plaatselijke sporthal voor de gezamenlijke maaltijd, uitwisseling van geschenken en opgeluisterd door zang en fanfares.
Zondag 21 mei, was het dan zover. Met de eigen relieken en Confrérie-kledij van Zoutleeuw in de bus trokken we tijdig van het hotel naar het stadje. Na de prachtige en beklijvende eucharistieviering in de voormiddag was er nog tijd om alles in gereedheid te brengen voor het voorziene vertrek van de processie om 15 uur. Het weer was zonnig en warm tot 14 uur maar gaandeweg trokken donkere wolken zich samen. Er werd beslist om toch te vertrekken maar algauw vielen de eerste druppels. Aanvankelijk bleef de sfeer er goed in zitten, zowel bij de vele deelnemers als bij het massaal opgekomen publiek in de schitterend versierde straten en pleintjes. Allicht hadden de lokale boeren gesmeekt voor regen op hun velden en heeft ‘Saint-Leonard de Noblat’ net dàt moment gekozen om de bede te verhoren, de gietende regen stopte alvast niet meer gedurende het verdere traject en ook de slotceremonie viel in het water. En dus met een dubbel gevoel terug naar het hotel maar toch blij om de sfeer te hebben opgesnoven.
Graag wil ik, en ik meen te mogen spreken namens alle deelnemers, mijn dank betuigen aan de Confrérie Leonardus en hun voorzitter Etiënne Vandormael voor hun maandenlange voorbereiding en praktische regelingen. Persoonlijk dank ik allen voor hun vertrouwen, steun en raad die ik mocht ontvangen tijdens mijn eerste deelname.
Diaken Luc
