Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
Aaandacht
Woensdag 1 november Eucharistie voor de overleden parochianen
De naamkruisjes van de overledenen voor wie er een uitvaart was in de kerk van Ruiselede, Doomkerke of Kruiskerke kunnen meegenomen worden.
PAROCHIENIEUWS
Zalige Hoogdag van Allerheiligen!
Allerheiligen, … de dag waarop we met grote vreugde en dankbaarheid de ontelbare heiligen gedenken die ons zijn voorgegaan op de weg naar het leven bij God …Mensen vergeten al eens dat dit een feestdag is binnen onze Kerk, in tegenstelling tot Allerzielen die de dag daarna komt.
Allerheiligen en Allerzielen: als 2 kanten van één medaille; een liturgische tweeling.
“Onderscheiden”, maar niet “te scheiden” … De feestelijke witte kleur van Allerheiligen en de ingetogen paarse kleur van Allerzielen drukken dit onderscheid goed uit. Bij de ene de blije zekerheid om allen die voorgoed delen in Gods eeuwig leven. Bij de andere de biddende zorg om de toekomst van onze doden.
Allerheiligen is het grote familiefeest van onze Kerk.
Heiligen zijn degenen die God willen beminnen bovenal en Hem allereerst trouw dienen. Daarmee geven ze antwoord op het eerste gebod. Het wordt al eens vergeten en heel dikwijls verzwegen, en toch is dit het eerste. De andere geboden volgen uit dit eerste en kunnen niet standhouden als dit eerste niet ter harte wordt genomen.
Soms denken wij dat heiligen supermensen waren, begaafd met een buitengewone kracht en intelligentie. Als je het leven van heiligen leest, is niets minder waar! Heiligen waren gewone mensen, met gewone gaven en gewone gebreken, zoals ieder van ons.
Hun heiligheid komt van iemand anders: het komt van de Heilige Geest. Alleen als de Heilige Geest "in" ons werkt, kunnen we heilig worden. Zonder de Heilige Geest zouden sommige heiligen misschien wel bekend zijn geworden, maar nooit "heilig".
Ja, heiligen zijn mensen van God. Zijn bevoorrechte vrienden. Daarom is het goed om bij hen te komen. Bij hen zijn wij op het goede spoor: het spoor van God zélf!
Er is nog een tweede reden waarom wij aangetrokken worden door de heiligen. Zij zijn niet alleen de vrienden van God, zij zijn tevens de trouwe en veilige vrienden van de mensen. Er is helemaal geen tegenstelling tussen aandacht voor God en belangstelling voor mensen. Integendeel! God en mens zijn geen concurrenten. Ze zijn bondgenoten! Wie God als Vader erkent, die ziet de mensen als broers en zussen. En die behandelt ze ook als dusdanig. Mensen van God zijn vol goedheid. Zij zijn het die de aarde meer bewoonbaar maken.
Als wij dezer dagen onze overledenen van het afgelopen jaar gedenken, zullen we misschien ook onder hen 'kleine heiligen' ontdekken, eenvoudige mensen die goed waren, mensen met een warm en zachtmoedig hart, mensen waarin God, dé Heilige, op bijzondere wijze werkzaam was.
Het lied 551 uit Zingt Jubilaté bezingt het zo: “Die van de aarde vrijgekocht, nu rusten na hun werken, zij spreken en getuigen nog, om ons geloof te sterken! Zij zijn gestorven in Zijn naam en hebben niets geweten, dan dat Hij had gezegd: Ik schaam mij niet uw God te heten!”.
Misschien was het onze eigen moeder, die zich inzette voor ons en een toonbeeld was van goedheid, of was het vader-zaliger, die geduldig het onrecht van anderen verdroeg en altijd vrede bewerkte in zijn omgeving en in het gezin?! Of misschien was het onze partner of één van onze kinderen, of een dichte vriend of bekende …Het spoor dat zij hier op aarde trokken (toen zij nog onder ons aanwezig waren) ligt als een kostbare schat in ons geheugen, in onze herinnering. Volgend verhaal inspireert mij daarbij:
Lang geleden wilden de dieren God danken voor alles wat ze van Hem hadden gekregen. Maar … waar was de berg waarop ze dat konden doen? De slak wist het: “Die berg staat aan het einde van de wereld. Kom, ik wijs jullie de weg!”. De slak ging naar de berg, de dieren volgden hem.
De weg die liep over bergen en dalen, konden de dieren gemakkelijk volgen, want de slak liet een spoor achter, dat zo glinsterde, dat ze het niet alleen overdag, maar ook ’s nachts konden zien!
Eindelijk zagen ze de berg die met zijn top in de hemel stond. “Kom maar slak”, zeiden de dieren, “ga jij maar voorop”. Maar de slak zei niets. Toen klopten de dieren op zijn huisje. Maar de slak was er niet meer. Er was niets meer van hem over. Met al wat hij had, met al wat hij kon, had hij een zilveren, glinsterend spoor achtergelaten, om de andere dieren de weg te wijzen!
Zo heeft Jezus ooit een glinsterend spoor getrokken. Zo hebben de ‘grote’ heiligen een buitengewoon voorbeeldige weg gewezen. Zo waren onze eigen dierbaren, die we op Allerzielen gedenken, een voorbeeld van ‘kleine’ heiligheid! Zo is er meer te doen dan de heiligen te bewonderen en ze vertrouwvol te aanroepen. Wij moeten ze ook navolgen. Zelf een glinsterend spoor van liefde achterlaten voor wie na ons komen.
Wat Maria heeft gezongen in haar Magnificat, de liefde van Paulus voor Christus en zijn Kerk, wat Franciscus heeft beleden in z’n Zonnelied, wat Vincentius a Paulo heeft gedaan voor mensen in nood, dit alles mag nooit wegvallen uit het leven van de christen, uit het leven van de wereld.
Zo mogen wij in onze verering tot de heiligen hun deugdenschat leren zien en tot de onze maken, zodat in ons openbaar mag worden: de kracht van God, Bron van alle heiligheid.
In naam van pastoors Edouard en Bart en van het team van onze pastorale eenheid: Zalige Hoogdag van Allerheiligen!
Diaken Danny Vandenbroucke.
Ziekencommunie Allerheiligen
Op het hoogfeest van Allerheiligen wordt de communie thuis gebracht bij zieken en bejaarden die dat verlangen. Dit is een gebaar van verbondenheid als naar de kerk komen niet meer mogelijk is. Het is een ontmoeting met Jezus die zijn leven gedeeld heeft. Na de eucharistieviering van 9 uur gaan enkele mensen hiervoor op stap.
Kunt u ook niet zo goed meer weg en verlangt u thuis de communie te ontvangen, neem dan gerust contact op met Gerda Meulebrouck - gsmnr: 0484/74 35 98.
Grondtoon 2023-2024: gevonden – VERBONDEN – gezonden
Zondag 8 oktober werd in de vieringen de nieuwe grondtoon voorgesteld. Drie jaar wordt rond het thema gevonden, verbonden en gezonden gewerkt in de parochies en geloofsgemeenschappen.
Drie jaar geleden startte bisdom Brugge een pastoraal project met het oog op de toekomst van de Kerk in onze contreien. Daarbij werd niet zozeer de nadruk gelegd op wat we in onze plaatselijke geloofsgemeenschappen allemaal moeten of kunnen doen in de tijd die komt en ook niet hoe we het kunnen aanpakken, hoe belangrijk dat allemaal natuurlijk ook is. Er werd vooral gesteld dat wij dienen na te denken waarom en waartoe wij geloofs-gemeenschap zijn en wat het voor ieder van ons betekent om gelovig te zijn. Leven wij vanuit de Blijde Boodschap (klemtoon in het eerste jaar)? Is het aan ons te zien dat we christenen zijn en doen we wat we verkondigen (aandachtspunt in het tweede jaar)? En hoe proberen wij werk te maken van gemeenschapsopbouw (inzet voor komend werkjaar)?
(Carine Dochy)
In zijn homilie van zondag laatst stelde priester Bart: ‘de nieuwe grondtoon van ons pastorale werkjaar focust op verbondenheid of op het vormen van gemeenschap waar mensen elkaar liefhebben en waarderen. Elke mens verlangt uiteindelijk naar een gemeenschap waar hij gekend, aanvaard en bemind wordt. Daar hoort elke mens graag bij. Dat is ook de grote droom die God voor ogen heeft met de mensen: dat zij in liefde verbonden leven met elkaar.
We worden ook gezonden om bij de mensen te getuigen van een liefde die we ontvangen en van een hoop die ons vervult omdat wij in God geloven. Dit getuigen doen we het best met eenvoudige concrete daden van vriendelijkheid voor iedereen, van goedheid en dienstbaarheid en als het kan ook met woorden.
Er zijn vele soorten van engagement en verbondenheid. Zij die zich gelovig noemen en niet meer komen om welke reden dan ook, zij die de kerk als service-instituut zien voor doopsel, 1e communie, vormsel, huwelijk en uitvaart, zij die bereid zijn als vrijwilliger iets te betekenen voor de parochiegemeenschap. Het blijft ook hier zoeken naar wat verbindt, kan verbinden.
In zijn boek “Welke kerk ? Vandaag en morgen” schreef Jurgen Mettepenningen: “De kerk van de toekomst zal het moeten hebben niet van haar macht of van haar structuren, maar van haar verhaal, van visie en visioen, van haar authenticiteit als gemeenschap van gelovigen die bewogen zijn door Jezus Christus.”
GM
Bidden om vrede in Beernem
Naar aanleiding van de dramatische gebeurtenissen in het Midden Oosten werd in de Sint-Amanduskerk van Beernem samen met de Ridders van Jerusalem een gebedswake gehouden dinsdagavond 17 oktober om 20 u. In vele kerken werd op dat moment voor vrede gebeden. Priester Edouard was voorganger, bijgestaan door Zr. Rita. Aanwezigen van parochies van de pastorale eenheid werden welkom geheten.
Het Allerheiligste werd uitgestald. De sfeer was ingetogen en de vijf droevige mysteries, geactualiseerd naar onze tijd waren de rode draad in de wake. Er werd samen gebeden en gezongen en muziekfragmenten tussenin nodigden uit tot stilte en bezinning.
We kijken machteloos naar oorlogsbeelden. Zouden het anders willen voor onze medemensen. Verbondenheid met de mensen In Palestina en Israël was sterk aanwezig. Zij gaan door een diep dal, toekomst lijkt er niet. Daarom werd gebeden voor hoop, vertrouwen en moed. De roep om vrede daar en hier is groot. Mocht God alle oorlogsvluchtelingen en slachtoffers nabij zijn. Het zullen wereldleiders zijn die uiteindelijk een bestand of staakt het vuren ooit zullen moeten realiseren. Diepe wonden zijn geslagen. Het herstel ooit wordt er een van lange adem. Zoveel mensen van goeie wil dromen van een vredevol samenleven, zij halen minder het nieuws maar ze zijn er in grote getale en vele gelovigen met hen.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
