Advent…dan denken we aan de traditionele voorbereidingstijd op het geboortefeest van Jezus. Allicht hebben we ook al een adventskrans in gedachte met de vier kaarsen, opeenvolgend aangestoken, als symbool voor het steeds groter wordend licht op weg naar Kerstmis.
De advent is inderdaad de tijd van de verwachting en het verlangen naar de Heer: “Hij is de Redder die Gij hebt beloofd aan allen die ten dode opgeschreven staan; waarheid en licht is Hij in onze duisternis, kracht en genezing voor mensen zonder hoop in deze wereld. Hij zal komen, het wordt licht. Aan uw beloften houden wij ons vast.” Het zijn enkele fragmenten uit de prefatie (inleiding op het eucharistisch gebed) in de liturgie van de eerste zondag in de advent.
Laten we de adventtijd beleven met Maria. Als jonge joodse vrouw, zo sterk gelijkend op de andere vrouwen van haar tijd, mediteerde ook zij over de geschriften van de profeten en geloofde in de belofte dat God zijn volk zou redden. Verloofd met Jozef, timmerman, wist ze dan nog niet welke opdracht God haar zou toevertrouwen…
Maria, ik bewonder je schoonheid, je sereniteit, je vertrouwen in God.
Door jouw bemiddeling, bid ik tot de Heer onze God
voor allen die de advent beginnen, ook voor geheel de mensheid,
want ze heeft er zo’n nood aan gered te worden.
Mogen wij op jou gelijken
en openstaan, zoals jij, voor de soms ondoorgrondelijke wegen van God.
