Er werd gestart met een viering om 9.30 u in de kerk waar naast de gemeenteraadsleden ook een Poolse delegatie aanwezig was. De viering werd opgeluisterd door het kerkkoor o.l.v. Arnaud Devos, begeleid door koster Michiel. Pastoor Bart Malfait benadrukte in zijn homilie het belang van vrijheid en refereerde naar enkele aan gang zijnde conflicten die in de belangstelling staan. Wie zag al niet de trieste beelden uit Gaza, 76 jaar worden Palestijnen bezet, er is de oorlog in Oekraïne en er zijn de conflicten in Afrika. Je zou er alle hoop bij verliezen. Toch moet men oorlog, agressie blijven aanklagen, onder de aandacht brengen. Europa bepleit vrede, een goeie zaak. Het is belangrijk dat wij allen blijven meeleven met alle slachtoffers van oorlog, dat we dankbaar zijn voor zij die ons bevrijdden of zij die zich inzetten toen en nu voor vrede en onderhandelingen. Dat moet ons laten geloven in een betere toekomst. Jezus bij uitstek was bepleiter van meeleven en verdraagzaamheid.
The last post werd na de consecratie gespeeld en een piper (doedelzakspeler) speelde bij de offerande.
Na de viering ging het met het trommelkorps naar de vredeskapel in de Aalterstraat. Er werden bloemen neergelegd voor de gesneuvelde soldaten en burgerslachtoffers. Marnik Braet sprak nogmaals dank uit aan de Polen en aan allen die aan de herdenking meewerken of aan het onderhoud van de kapel. Meester Patrick Clabout was er met enkele leerlingen die ballonnen oplieten met een vredesboodschap eraan vastgeknoopt. Karolina Maczek , kleindochter van de generaal, haalde in het Engels herinneringen op aan haar grootvader en aan de bezoeken die ze met hem na de oorlog bracht aan de plekken die hij bevrijdde. Van Normandië tot Willemshafen liep de tocht. In Ruiselede ging het er heel heftig aan toe, vandaar dat hij het ‘petit Chambois‘ noemde.
Paul Desmet gaf wat uitleg bij het nieuwe beeld, een vredesduif, geschonken door NSB nationaal dat door de burgemeester en iemand van de Poolse delegatie onthuld werd. De familie De Schrijver schonk de natuursteen waarop de duif prijkt.
In stoet ging het naar Zaal Sport en Spel waar burgemeester Greet Deroo een woord van dank uitsprak en het belang van herinneringseducatie en herdenking bevestigde. Uit de handen van een Pools gemeenteraadslid kreeg ze een kunstwerk, een lansier te paard van het 24e regiment. Paul, geboren verteller, bracht de verhalen van de 7 burgerslachtoffers, aan hem verteld door iemand die het als kind meemaakte. Om stil te beluisteren. In oorlogstijd is een mensenleven niet veel waard. Het blijven littekens. Na 8 september lagen in Ruiselede 362 kadavers van dode paarden.
En toen was het tijd om wat bij te praten bij een drankje. In het Sociaal Huis kon je de tento, verzorgd door de heemkring gaan bekijken. Bekende foto’s en unieke documenten uit WO II. Ook enkele klassen bezochten die. Belangrijk om ook jongeren hun verleden of dat van hun familie te leren kennen. Vrede, een betere wereld het blijft een na te streven droom.
Gerda M.
Bedevaart Samana naar Dadizele
Op zaterdag 7 september vertrokken we met 32 leden en medewerkers uit Ruiselede met de bus naar Dadizele. Tijdens de rit las zuster Cecile een tientje voor.
Na een rit van ongeveer één uur waren we ter bestemming met wat moeilijkheden voor de chauffeur omdat er kermis en een fietswedstrijd was net die dag.
De heilige mis werd uitstekend verzorgd door de pastoor van Dadizele met teksten en liedjes.
Na de mis konden de deelnemers een kaars doen branden voor hun eigen intenties.
Met degene die vlot ter been waren is er dan de ommegang gedaan. Nadien werden we ontvangen in restaurant Hystoric voor een pannenkoek met koffie. Omstreeks 18.00 u waren we terug thuis aan het Polenplein. We danken de medewerkers voor de organisatie, afhalen rolstoelen e.d en hopelijk tot volgend jaar.
André
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Neos 3-daagse Marknesse
Met 38 Neos leden, gids Nicole en chauffeur Joeri zijn we op driedaagse vertrokken.
De eerste dag bereiken we via een ontbijtstop in Oosterhout de stad Utrecht. Na de stadswandeling en lunch komen we in het speelklokmuseum. Van kleine speelklokken via draaiorgel naar de grote carrousel krijgen we er te horen. Daarna naar ons gloednieuw Fletcher hotel in Marknesse om in te checken en ons wat op te frissen voor we naar het diner konden gaan.
De tweede dag op weg naar Luttelgeest waar de orchidee hoeve gelegen is maar nu Pantropica genoemd wordt omdat er al heel wat meer aan fauna en flora te zien is. Na het middagmaal reden we naar Giethoorn om hier met een prachtige rondvaart verrast te worden.
Na een goed ontbijt reden we de derde dag naar Volendam waar we na een kleine wandeling bij Bappie Pietje onze lunch hadden. Nadien zijn we de Zaanse schans gaan bekijken waar we nog meer molens zagen dan er nu in Ruiselede zijn. Eenmaal voorbij Schiphol ging het zo richting huiswaarts.
Vlas - uitstap naar Watou Hoppe, ijzer en leder.
Op dinsdag 10 september reisden de Ruiseleedse “Vl@ssers” richting Poperinge en stapten af in Proven en Watou.
In de voormiddag was er een bezoek aan “Het Hoppecruyt”, een boerderij pal onder de kerktoren van Proven. Op een moderne milieubewuste manier wordt daar hoppe gekweekt: rankende planten van 7 meter hoog die om de 15 jaar vervangen worden door nieuwe.
Begin september is de hoppepluk er volop aan de gang. Helemaal machinaal in tegenstelling tot het seizoenswerk en de kinderarbeid van bijna een eeuw geleden. Toen startte het schooljaar in de streek van Poperinge de derde week van september. Zolang hielpen de kinderen bij de hoppepluk.
De hoppeteelt is een handel in aroma’s. Het gaat om de hopbellen die na plukken, drogen en persen tot korrels, door brouwers gebruikt worden om hun bier een pittige smaak te geven.
Het teeltproces vult een volledig jaar, vanaf de hoppescheuten in het voorjaar tot de nazorg in de herfst. De boerin gaf ons een uitzonderlijk klare en bezielde uitleg tijdens het bedrijfsbezoek, liet ons een biertje (met eigen hop) proeven en deed ons uitgeleide met een hoppeplukkersliedje op haar accordeon.
Geluncht werd in het afgelegen restaurant “Terminus” gelegen pal op “De Schreve”. Wie lunchte binnen in de eetzaal was in België, wie verkoos op het terras te eten deed dat in Frankrijk. Het kille regenweer verplichtte ons om in België te middagmalen.
Na de middag stond “Het Rattekot” op het programma. Een landelijke smidse die 150 jaar werd uitgebaat door een familie hoefsmeden. De huidige nazaat pookt, bij speciale gelegenheden, nog regelmatig het smissevuur op. Onder het motto “Ieder mens is de smid van zijn eigen geluk”.
Noodgedwongen werd de activiteit inmiddels verlegd naar constructiewerk (trappen, ramen, deuren, …) in inox. Het draaien, boren, lassen, persen, verhitten, zagen, … is gebleven. Maar het productieproces werd grotendeels geautomatiseerd.
In de late namiddag werd nog een kort bezoek gebracht aan het “Ambachtelijk Leder Atelier Watou”. Een garage waar een bejaarde lederverwerker zijn vroegere stiel nog als hobby beoefent. Hij versnijdt en naait er nog leer tot creaties (riemen, tassen, …) zonder dat er één machine aan te pas komt. Puur handwerk.
In “De Helleketel” in de Vuileseulestraat, een ontiegelijke uithoek van Watou, werd de trip afgerond bij een “boerenstutte met hespe, kaas en paté”. In dit bruin café kleeft de geschiedenis van de “komiezen”, zoals de douaniers vroeger heetten, nog aan de muren onder de vorm van vergeelde zwart wit foto’s. De huisgemaakte Picon was er niet minder lekker om.
Walter
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
