Wim Eckelmans werd geboren in 1928 in Kortessem als jongste van vijf kinderen. Hij groeide op in een warm gezin. Zijn vader werd postmeester in Kruibeke en het gezin verhuisde naar daar.
Als medestichter van de Chiro, bleef Wim jarenlang verbonden met de mensen van Kruibeke. Vele jaren later kwamen ze nog altijd met de oud-leiding samen. De Chirowaarden van samenhorigheid, verantwoordelijkheid, christelijke inspiratie en enthousiasme zou hij zijn leven lang meedragen.
Wim ging naar school in het Antwerpse Atheneum. Later studeerde hij voor industrieel ingenieur elektro-mechanica, vooraleer hij aan zijn priesterstudies in Mechelen begon.
In 1956 werd hij tot priester gewijd. Zijn eerste benoeming bracht hem in Deurne-Noord in de parochie van de Heilige Familie. Na een korte tussenstop in Stabroek werd hij verschillende jaren onderpastoor in de Rozenkransparochie in Wilrijk. Hij startte er een ontmoetingsgroep voor weduwen die tot voor enkele jaren (corona) nog altijd samenkwamen; een vriendengroep voor het leven.
In 1979 werd hij pastoor in de Sint-Amandusparochie in de Antwerpse Seefhoek. Hij aardde er direct: een priester dicht bij de mensen in een hele volkse wijk. Met zijn ontwapenende humor en spontaniteit kreeg hij vele mensen gemotiveerd om mee hun schouders onder de parochie te zetten. Hij richtte de plaatselijke ziekenzorg op en vond dat zelf één van zijn belangrijkste verwezenlijkingen. Hij had zeer veel aandacht voor kwetsbare en eenzame mensen; ook ziekenbezoek werd sterk gestimuleerd.
De vereniging 'Vrienden van Lourdes' had een speciaal plekje in zijn hart. Hij was er proost, ging mee op bedevaart naar Lourdes, en in Edegem ging hij voor bij de jaarlijkse Mariaviering. Wim was mee met zijn tijd. Hij wilde ook dat leken voorgingen in de liturgie en gaf hen alle kansen om zich daarin te bekwamen. Ook de Assyrische Christenen werden geïntegreerd in de parochie.
Op zijn 75ste ging Wim met welverdiend pensioen en kwam terug in Deurne wonen. Ook hier zat hij niet stil, want bevriend pastoor Bulkmans van O.L.Vrouw Bijstand kwam hem toen vragen om wat te helpen. Toen in 2006 pastoor Bulkmans overleed, nam Wim als medewerkend priester, zijn parochietaken over. Met zijn gulle lach, zijn bemoedigende woorden, zijn grote dankbaarheid en vooral zijn sterke getuigenis van een diep geloof, vb. “God laat u nooit alleen!” en “Het belangrijkste is de liefde”, zette hij zijn steeds terugkerende boodschap kracht bij.
Wim was heel graag gezien bij zijn 'nieuwe parochianen' van O.L.V.- Bijstand. Zijn bekommernis om zieken en ouderen uitte zich in het opstarten in 2010 van maandelijkse eucharistievieringen in drie woonzorgcentra in Deurne. In 2016 vierden we zijn 60-jarig priesterjubileum en in 2018 zijn 90ste verjaardag, telkens met een feestelijke eucharistieviering gevolgd door een receptie voor familie en parochianen. In 2020 kwam daaraan helaas een einde door de uitbraak van het coronavirus.
De taken van Wim werden later overgenomen door pater Thomas, pater Fabio en diaken George. Hoewel Wim mentaal stilletjes achteruit ging, bleef zijn gulle lach, zijn diep geloof en zijn levensgenot.
Hij heeft ons geleerd wat het betekent om werkelijk om anderen te geven en om met ons hele hart te leven. Zijn invloed zal nog lang voelbaar zijn in de levens van diegenen die hij heeft geraakt.
Op vrijdagmorgen 2 augustus 2024 is hij plots van ons heengegaan, zachtjes uitgedoofd in zijn zetel.
We kijken dankbaar terug op zijn rijkgevulde priesterleven. En we vergeten niet waarvan hij ons in elke viering trachtte te overtuigen: dat we elkaar zouden terugzien bij de Vader!
Roosmarijn Sips van PE Sara en Abraham
Verantwoordelijke verkondiging en catechese in de pastorale eenheid Sara en Abraham (Ranst, Zandhoven)
