Dit jaar voelde ik in mezelf de nood om de advent net iets intenser te beleven dan andere jaren. Iets in mij gaf me een duwtje om op zoek te gaan, hoe de advent voor mij dit jaar net dat ‘iets meer’ kon zijn.
Er is een heel groot aanbod van gebedstrajecten online, maar ik ken mezelf en ik weet dat ik daar steeds met goede moed aan begin, maar uiteindelijk al gauw een excuus vind om af te haken. Geen tijd, te veel werk, het huishouden…
Uiteindelijk heb ik me toch ingeschreven voor een gebedstraject van 4 weken samen met een begeleider. Het feit dat iemand samen met mij ‘meegaat’ in gebed, heeft me overtuigd. Iemand die ik niet ken, het voelde onwennig en vertrouwd tegelijkertijd. We spreken tweemaal per week online af om kort te delen wat het gebed met mij doet. Het vergt nog steeds een grote discipline van mezelf om telkens een half uurtje per dag vrij te maken om te bidden met de Bijbel. Ik gaf het ook eerlijk toe aan mijn begeleider, dat de verleiding om een dag over te slaan in alle drukte groot is. Hij gaf me aan dat mijn ‘trouw’ aan het gebed vrucht zal dragen, misschien niet nu, maar in de komende tijd. Het is als een soort fundament dat je draagt, waarop je kan vertrouwen. De dag erna las ik ‘Liefde en trouw zijn de weg van de Heer’ in psalm 25, ik voelde een knipoog van mijn begeleider.
Het gebed kan weerbarstig zijn, maar tegelijkertijd ook zo gewillig. Het legt een spiegel op mijn ziel, op mijn leven, het wil me een weg tonen.
Ik heb een groot vertrouwen dat God met me meegaat, dat Hij me draagt. Maar is dat groot vertrouwen er ook als ik het moeilijk heb? Hoor ik wat God mij écht wil zeggen? Zie ik de wegwijzers die Hij me voor ogen houdt? Durf ik mijn hart te openen en Zijn liefde toe te laten? Je kan nu als lezer denken dat ik twijfel aan mijn geloof, ik kan je geruststellen, dat is zeker niet aan de orde. Bidden is voor mij in gesprek gaan met God, een relatie opbouwen met God. En net zoals ieder andere relatie zit er soms wat ‘ruis’ op… Ik heb het gevoel dat de relatie alleen maar sterker kan worden daardoor.
Het op weg gaan met kinderen, vormelingen, jongeren zorgt er ook voor dat ik zelf kan groeien in mijn relatie met God. Nadenken over hoe ik op begrijpbare manier de boodschap van Jezus kan overbrengen naar de jongeren toe, zorgt er ook voor dat ik voor mezelf ook meer groei in de boodschap.
Als ik aan vormelingen de zin uitspreek tijdens mijn woordje van Christus Koning: ‘Jezus vraagt ons, open je hart en laat mij koning worden van jouw binnenkant…’ Dan spreek ik die zin ook voor mezelf uit. Het roept me steeds op om dichter toe te leven naar de boodschap van Jezus.
Tijdens het lichtmoment van vrijdag gebruikten we het evangelie van Matteüs 25, 35-40, met focus op de zin ‘Voorwaar, Ik zeg je: al wat je gedaan hebt aan de minsten der Mijnen, dat heb je aan Mij gedaan.’
Het is voor mij de kern van wat Jezus, God, met ons voor ogen heeft. Hoe kunnen we het verhaal van Jezus op vandaag zichtbaar maken? Jezus is daar, waar mensen elkaar helpen, waar mensen naar elkaar luisteren, waar mensen vreugde en verdriet delen. Jezus is heel dicht bij ons, doorheen de mensen om ons heen. Maar laat ook ik Jezus toe? Mag Hij bij mij thuiskomen? Mag Hij samen met mij op weg gaan? Mag Hij doorheen mij een helpende hand bieden aan iemand in mijn buurt? Mag Hij doorheen mij een luisterend oor zijn voor een vriend of vriendin die het moeilijk heeft? Mag Hij doorheen mij een warme knuffel geven aan iemand die eenzaam is of verdriet heeft? Mag Hij doorheen mij een vriendelijke blik schenken aan een onbekende op straat? Mag Hij doorheen mij hoop bieden aan mensen op mijn weg?
Met Kerstmis start een heel bijzonder jaar binnen onze kerk, een jubeljaar. Een jubeljaar is een speciaal feestjaar binnen de kerk die meestal om de 25 jaar door gaat. Tijdens dat jaar vierenmensen hun geloof op een bijzondere manier. Dit jaar vraagt de paus om Pelgrims van Hoop te worden. Een pelgrim is iemand die op weg gaat, niet alleen, maar samen, niet zomaar, maar met als doel om God te ontmoeten. Als een tochtgenoot, een pelgrim, komt God in Jezus naar ons toe. En Hij zegt ons: ‘Al wat je gedaan hebt aan de minsten der Mijnen, dat heb je aan mij gedaan.’
Nu is het aan ons…
Mag Hij doorheen (mij) jou Zijn licht laten schijnen op de wereld?
Mag Hij bij (mij) jou thuiskomen?
Ik wens jullie allen nog een mooie verdere adventstijd toe en een Zalig Kerstfeest!
Stefanie De Witte
Hoe kunnen we het verhaal van Jezus op vandaag zichtbaar maken?
Kijktip! Geef in YouTube deze titel in: 'Share the Light of Jesus Christ #LightTheWorld'
