Op zondag laatstleden (16 maart) keken sommige kerkgangers wat verrast op, toen ze bij het binnenkomen vier vrouwen achter een wereldwinkelstandje zagen staan.
Drie ervan waren tussen de 18 en 20 jaar jong, wat de verrassing nog een tikkeltje groter maakte.
Een liedje van Stef Bos welde spontaan in me op: maken we hier een wissel mee van de wacht, en komen er met de nieuwe generatie vrouwen aan de macht?
Zo’n vaart leek het evenwel niet te lopen. Het blijkt een nieuw initiatief op Ten Bos. Maandelijks, op de laatste zondag van de maand, zullen christenen er na de viering wereldwinkelproducten kunnen kopen. Men ziet het als een hulpmiddel in de strijd tegen Vrouwe Armoede en Vrouwe Slaap. Daarmee verwijst men naar de genezing van de bloedvloeiende en arm geworden vrouw en het slapende dochtertje van Jaïrus in het desbetreffende evangelieverhaal (Lc 8,40-56). Armoede heeft ook structurele oorzaken, en beter dan met Trumpiaanse importheffingen bestrijdt men deze met eerlijke handelsrelaties en respect.
En laten we, nadat de Heer ons heeft doen ‘opstaan’, ook wakker blijven.
Dat kan het best met een kopje wereldwinkelkoffie, want dat maakt ons alerter voor het Bijbelse visioen van gerechtigheid en vrede.
Na de viering was er dan de wereldwinkelverkoopstand en de wereldwinkeltoog. Aan de verkoopstand werd er ondermeer koffie uit de Kivu-streek in Congo verkocht. De coöperatie van koffieboeren blijkt er voor 70% uit vrouwen te bestaan.
‘Women’s Hope’, noemt de koffie, en dat in het jaar van de hoop!
De medestichtster, Marceline Budza, schrijft: ‘Wij geloven dat bouwen aan de hoop van vrouwen de hoop van de hele natie is’. Zij staat met deze uitspraak in een goede traditie, want blijkbaar, gegeven de genezing van de twee vrouwen in de evangelielezing, wist Jezus dat 2000 jaar geleden al. De verkoop was overigens zeer succesvol. En de gemeenschap werd meer gemeenschap rond de wereldwinkeltoog met wijn en fruitsap. Gezellig, warm, solidair. In de voorbereidingstijd op Pasen is de zondag immers geen vastendag, maar een feestdag, een dag van de Heer, opstandingsdag.
Met dank ook aan alle dames: de vier achter de verkoopstand, de twee in de evangelielezing, en Marceline in Congo. Zeven vrouwen, één Geest. Het liedje begon opnieuw in me te zingen. Met Stef Bos kon ik besluiten: het is op Ten Bos ‘mooier dan ik dacht!’. (D.B.)
PS. Voor wie het lied van Stef Bos even wil beluisteren: klik hier
