Vakantiekerken
Wie erop uit trekt, passeert vele kerken en kerkjes, kathedralen... Velen stappen er eens binnen, ook al behoort hun zondagsviering tot het verleden. Ze genieten van de sacrale stilte, laten zich beroeren door eenvoud of door pracht en vakmanschap van de kunstenaars van toen. Herinneringen komen terug en overal branden wel ergens kaarsjes bij een beeld, patroonheilige of Lievevrouw... Het zijn de intenties, achter de kaarsjes die ons beroeren en misschien steek je er zelf één aan met een eigen intentie vanuit je hart, als dank. Ken je deze?
Borgloon – doorkijkkerkje
Op wandel in de streek van Sint-Truiden Haspengouw kom je in Borgloon tussen de velden het kerkje tegen opgebouwd uit horizontale cortenstaalplaten. Je kan er dus doorheen kijken en je ziet het landschap en het echte kerkje van Borgloon wat verder. De installatie heet ‘reading between the lines’ en is van het architectenduo Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh. Merkwaardig dat voor een kerkje gekozen werd, baken van het Westerse culturele erfgoed. Een van de boodschappen achter het kunstwerk is dat elke bezoeker zijn eigen beleving en invulling aan de locatie moet geven.
Lampernisse – urnenkerk
Fietsend door de Westhoek stopten we aan de kerk van Lampernisse en we waren onder de indruk. In de kerk is een vergaderzaal gebouwd, als dorpshuis maar het is ook een urnenkerk. De werken vatten aan op 6 januari 2020 en werden op 30 oktober beëindigd. Alle meubilair werd uit de kerk verwijderd en de waardevolle elementen kwamen in het bezit van de kerkfabriek van Oostkerke.
Er werden er zes urnenbomen geplaatst met telkens 20 urnennissen. In totaal dus 120 nissen. In dezelfde stijl werden zitbanken geplaatst waarin je even kunt rusten of bidden of mediteren bij de urne van een dierbare.
Het dorpshuis De Seizoenen in dezelfde ruimte is een houten verwarmde box. De socio-culturele ruimte kan gebruikt worden voor lezingen, voorstellingen, vernissages, bijeenkomsten van plaatselijke verenigingen en het bewonersplatform en zoveel meer. Werk van architectenbureau D’Hooghe-Meganck.
Kerk Averbode - De éénvleugelige
De kerk van Averbode is door velen bekend, gelegen aan het prachtige binnenplein van de abdij met het spiegelende water. Meer dan door de kerk werd ik getroffen door het beeld buiten van een Deense kunstenaar Nis Schmidt die in de abdij enkele dagen verbleef en er een boek las Gott und die Welt waarin auteur Peter Seewald een aantal gesprekken met kardinaal Joseph Ratzinger bundelt. Die citeert paus Johannes Paulus II. Hij werd getroffen door diens inzicht en ontwierp daardoor geïnspireerd dit beeld van een éénvleugelige. ‘Het beeld is geen engel en het is ook geen persoon. Het is een boodschap. Om te vliegen heb je twee vleugels nodig. Wie vliegt met één vleugel tolt hoogstens om zijn as en geraakt niet los van zichzelf. Veel mensen zijn vandaag hun geloof kwijt. Ze doen enkel beroep op de rede. Ze worden blind voor de diepere waarden van het leven. Het beeld doet ons beseffen hoe moeilijk het is om vandaag te geloven.’
Geitenkeuring
Naar aanleiding van de grote kermis in Ruiselede zondag 17 augustus was er geitenkeuring op de hondenweide. Carlos Lanckriet is fervent geitenliefhebber en drijvende kracht achter het evenement.
Van ’s morgens vroeg werden de beauties ter plekke geïnstalleerd in afwachting dat ze hun beste beentje/ pootje mochten voorzetten in de keurderstent. Vooral de bokken maakten indruk en de keurder voorzag ze van de nodige commentaar voor de leken onder ons. Let op de vacht, op de benen.
Een mooi initiatief dat ook kinderen aantrekt. Je kon een aperootje drinken weliswaar in geur van geitjes. Er waren ook randactiviteiten voorzien, wolspinnen, houtsnijden… er was dus veel volk.
Beeld van de week
Op de kunstroute 2025 van Zuienkerke zagen wij een bijzonder werk van de Kortrijkse kunstenares Ingrid Dewit.
Zij stelde tentoon in de kerk van Zuienkerke
In het hart van de tentoonstelling staan duizenden met de hand gevouwen papieren kraanvogels.
Deze zijn gemaakt en getoond in memoriam van de kinderen die stierven in het Israëlisch-Palestijnse conflict. De installatie is een rustig maar krachtig eerbetoon aan verloren onschuld en een collectief verlangen naar vrede.
De kranen werden liefdevol door vele handen gevouwen - van schoolkinderen tot ouderen, die elk bijdroegen aan deze gedeelde herdenkingsdaad. Geïnspireerd door de Japanse traditie van senbazuru, waar duizend kranen worden gemaakt in de hoop te genezen of een wens te vervullen, deze installatie staat als een gemeenschappelijk gebaar van empathie en solidariteit.
