ADVENT
Stel je voor dat Jezus landt op Zaventem en dat je Hem moet afhalen. Hoe herken je Hem? En Hij jou? Lees de adventsbrief van bisschop Johan Bonny.
In de aankomsthal in de luchthaven in Zaventem wachten altijd mensen met een bordje in de hand. Daarop in grote letters de naam van een persoon of van een groep. Familieleden of vrienden hebben zulke bordjes niet nodig. Ze herkennen elkaar al van ver en beginnen meteen te zwaaien. Taxichauffeurs, reisorganisatoren of hulpdiensten hebben ze wel nodig. Ze kennen hun reizigers nog niet.
Wie iemand moet afhalen die hij niet kent, is blij wanneer die zijn naam herkent en op hem afkomt
En wie aankomt in een vreemd land of in een ongekende luchthaven, is opgelucht zijn naam te zien en iemand die hem verwacht. Het bordje met de naam maakt dat onbekenden elkaar de hand kunnen schudden, de reiziger en de gastheer.
Binnenkort begint de advent. Advent betekent niet ‘het komt’ maar ‘Hij komt’ en dat is een groot verschil.
‘Hij komt’ gaat in de advent over niemand minder dan Jezus. Stel je even voor dat Jezus zou landen op Zaventem en dat wij Hem moesten afhalen. Hoe zouden wij Hem herkennen in de massa? Hoe zou Hij ons herkennen? Ik ben niet zeker dat wij Hem zouden herkennen. In welk type mens zou Hij aankomen? Blank of zwart? Iemand met of zonder boord en das? Een reiziger met veel of weinig bagage? Een stille of een luidruchtige persoon.
Hoe zouden wij kunnen weten dat Hij het is? We zouden lang staan twijfelen, indien Hij niet zelf op ons toekwam, op ons bordje met zijn naam erop.
En omgekeerd, hoe zou Jezus kunnen weten dat wij op Hem staan te wachten? Hoe zou Hij kunnen weten wie thuis voor Hem een kamer en een maaltijd heeft klaargemaakt, indien wij niet een bordje voor Hem opstaken met daarop zijn naam? Advent is niet zomaar rondkijken of gadeslaan. Het is uitkijken met een bordje in de hand, daarop de naam van Hem die we verwachten. ‘Jezus’ in dit geval.
Tot de dag van vandaag trekt Jezus als reiziger of als vreemdeling door deze wereld.
Hij heeft geen vaderland, geen vast adres. Hij verblijft waar Hij welkom is en reist vervolgens verder. Hij laat zich afhalen door wie Hem genegen zijn en Hem verwachten. Hij vergezelt hen naar hun huis, zit bij hen aan tafel, luistert naar hen en praat met hen. Hij laat een aandenken achter en belt hen later nog eens op. Meer heeft Hij niet nodig. Zo trekt Jezus draden door deze wereld en weeft Hij aan een netwerk van verbinding.
Hoe kan Jezus weten waar Hij welkom is?
Durven wij een bordje met zijn naam erop omhoog te houden? Want daar durft het wel eens te wringen. We willen graag Kerstmis vieren, maar durven onszelf niet zo goed te verbinden met de naam van Jezus. We houden ons bordje met zijn naam liever verborgen, onder een dikke winterjas. Zo werkt het echter niet. Wie Jezus met Kerstmis wil ontvangen, moet Hem eerst persoonlijk gaan afhalen, bescheiden en toch zichtbaar.
Dat is werk voor de advent.
Bisschop Johan Bonny
Uit het verenigingsleven
Neos Ruiselede: Voordracht “Van vlas tot linnen: al eeuwenlang een succesverhaal” door Annik Adriaensens
Annik bracht op maandag 17 november een boeiende en goed gedocumenteerde voordracht over de rijke geschiedenis en het duurzame karakter van vlas en linnen. Met kennis van zaken en veel enthousiasme nam ze ons mee doorheen het volledige proces van zaad tot afgewerkt textiel, én door de eeuwenlange rol die vlas speelde in de Lage Landen.
Zij opende haar lezing met een schets van de vlasplant als een van de oudste gecultiveerde gewassen. Ze benadrukte dat vlas historisch zowel voor vezel als voor olie werd gebruikt, en dat de plant bekend staat om zijn uitzonderlijke sterkte, fijnheid en duurzaamheid. Bovendien is vlas een teelt met een lage ecologische voetafdruk, wat meteen de hedendaagse herwaardering verklaart.
Annik benadrukte de heropleving van linnen als duurzaam alternatief voor synthetische materialen. Door zijn lange levensduur, natuurlijke afbreekbaarheid en beperkte water- en pesticiden behoefte sluit vlas perfect aan bij de huidige behoefte aan ecologisch textiel. Ze verwees bovendien naar moderne innovaties waarbij de volledige plant wordt benut: van composietmaterialen tot vlaszaadolie in voeding.
Zij gaf een overzicht van de cyclus van het vlasgewas: de zaaiperiode, de bloei en het moment van trekken. Ze wees erop dat vlas bijzonder gevoelig is voor bodemkwaliteit en weersomstandigheden, wat verklaart waarom vooral West-Europa, en in het bijzonder Vlaanderen en Noord-Frankrijk, al eeuwen de ideale regio vormt.
Vervolgens beschreef ze uitgebreid de traditionele stappen van het vlas verwerken: Het trekken, roten en hekelen. Ze toonde hierbij historische werktuigen en illustraties, wat ons een duidelijk beeld gaf van de handmatige arbeid die vroeger vereist was.
Daarna ging ze in op het spinnen en weven, de processen die uiteindelijk leiden tot linnen stoffen. De kwaliteit van het linnen hangt af van de fijnheid en de lengte van de vezel, waardoor de zorgvuldigheid van alle voorgaande stappen essentieel blijft.
Annik besteedde ook aandacht aan de grote economische en culturele waarde van vlas voor Vlaanderen in de 18de en 19de eeuw. Vlas was een bron van inkomsten voor hele regio’s en liet een blijvende stempel achter op landschappen, gewoontes en volkscultuur. Ze had het daarbij ook over het succes van de firma Bethune et Fils van Kortrijk, dat een bloeiend productiecentrum was voor fijn linnen en damast. Omdat de historiek van het familiebedrijf grotendeels was bepaald door de personen die de zaak leidden, schetste ze de persoonlijkheid van de opeenvolgende zaakvoerders tot de man die de firma rond het midden van de 19de eeuw heeft opgedoekt.
De voordracht werd afgesloten met een dankwoord voor de passie en helderheid waarmee Annik het verhaal van vlas en linnen bracht.
Na deze boeiende voordracht konden we nog genieten van lekker klaaskoeken met beleg.
Rudy
