Beste parochianen,
Het jaar dat achter ons ligt, heeft ons opnieuw verrast met snelle veranderingen. Soms lijkt het alsof de wereld in hoog tempo verder schuift, zonder op ons te wachten. Mensen vertellen hoe dat onrust geeft — een gevoel van kilte dat stilletjes in het leven kruipt. Er is zoveel dat ons afleidt, opjaagt of onzeker maakt.
En toch… zodra de dagen korter worden, duiken overal kleine lichtjes op. In een straat, achter een raam, in een woonkamer. Ze fonkelen alsof ze willen zeggen dat niet alles donker kan worden. Misschien zijn het maar lampjes, maar ze doen ons iets. Ze roepen herinneringen wakker en vragen ons om even stil te staan.
Kerstmis doet dat ook. Het is geen verhaal dat boven ons zweeft. Het is een komst midden in ons bestaan. God kiest ervoor een mens te worden en bij ons te wonen. Niet in een perfecte wereld, wel in een wereld zoals de onze: vol breuken, vol zoeken, vol vragen. Juist daar begint Hij opnieuw.
Die geboorte in Bethlehem laat zien dat verandering soms begint met iets kleins: een kind, een zachte stem, een warm gebaar, een licht in de nacht. Het maakt ons ontvankelijk voor hoop die sterker is dan de sfeer van kilte. Voor geloof dat niet breekt, ook al wankelt het soms. Voor liefde die zichtbaar wordt in kleine daden, gedragen door mensen die elkaar niet loslaten.
Misschien is dat de ware beweging van Kerstmis: wat koud aanvoelt, kan weer warm worden. Wat vastzit, kan openbreken. Wat dreigt stil te vallen, kan nieuw leven vinden. God komt ons daarin tegemoet en gaat met ons mee, stap voor stap, dag na dag.
Ik wens jullie, en wie jullie dierbaar zijn, een Kerstmis waarop dat licht echt mag binnenvallen. Dat het jullie hart verzacht, jullie huis verwarmt en jullie leven richting geeft. En dat het nieuwe jaar momenten brengt waarin geloof, hoop en liefde tastbaar worden — in onze families, in onze pastorale zone, in onze gemeente en ver daarbuiten.
Zalig kerstfeest en een vredevol 2026, uw pastoor.
