Hét feest van de lente, als een vreugdevolle uitnodiging tot een ‘nieuw’ begin!
Ook de natuur viert diep voelbaar haar ‘verrijzenis’ !
Alsof wat in de aarde was verborgen, opnieuw verbonden wordt met dé grote stroom
die alles tot nieuw leven brengt. Alles krijgt een nieuw gezicht…
Het is verkwikkend om te zien, hoe ook de mens, diep in zichzelf een hernieuwde aanzet voelt en zich ontdoet van elk ‘te- veel’ om weer als ‘nieuw’ te kunnen herbeginnen.
Zo valt Pasen, in het meest menselijke beleven, samen met de vernieuwing in de natuur…
met het wonder van het leven zelf, met een telkens weer opnieuw beginnen;
zaad ontkiemt… kale bomen opnieuw met blad en bloem getooid…
al wat ingeslapen is gaat onbedwingbaar weer herleven…
alles ‘ademt ‘een opborrelende vreugde, van het overgaan van donkere dagen naar méér ‘licht’!
Voor ons Christenen… is Pasen… nog dieper… en nog méér…
Het is het ‘hart’ van ons geloven… het ‘hart’ van die hele Boodschap van Christus…
die gelezen vanuit Zijn opstanding,
ook ons, vandaag, steeds weer opnieuw… tot ‘opstaan’ en écht leven wekt!
Pasen is de ‘hoop’ die wij mogen ‘hopen’… omwille van die Ene…dat wij tot méér geroepen zijn. Dat dood niet sterker is dan Liefde…
Het beleven van het Paasmysterie is ons gegeven, als een opdracht aan ons diepste ‘zijn’.
Het ‘herinnert’ ons, hoe wij ons opnieuw kunnen ‘verbinden’…
Toen Jezus met zijn leerlingen, vanuit zijn Joodse traditie het Pesachfeest vierde,
waar ze herdachten hoe de ‘kinderen Gods’ vanuit de ‘slavernij’… door de woestijn…
naar het land van belofte trokken…
Op die avond… bood Hij… tot op vandaag… Zijn ‘zijn’…
om in verbondenheid met Hem… en ‘delend’ met elkaar…
het ‘laatste avondmaal’ te vieren… in de diepere betekenis van ‘brood’ en ‘wijn’…
en worden wij geroepen… om los te laten… al wat ons ‘knecht’… en naar beneden trekt…
om ‘vrij’ te worden om er voor anderen te kunnen zijn… klein en dienstbaar… net als Hij…
Zijn Golgotha… Zijn diepste nacht… zijn diep verlaten zijn… zal ooit een stuk de onze zijn…
De stilte van die stille zaterdag… aan ons oude ‘zijn’ gestorven…
Om van binnenuit, vanuit de duisternis, in vertrouwen, in het licht te komen en ‘op te staan’.
Niet voor niets maakt Maria Magdalena bij het vinden van het lege graf een ommekeer…
Zich afwendend richt ze zich zoekend naar de tuin… symbool van toekomst…
En als ze, diep in zich, bij haar naam wordt genoemd… en zacht als door ‘Mysterie wordt aangeraakt’
‘ziet’ ze met het hart… en nooit zal zij nog ‘vrezen…’…!
Zo wordt Pasen, ook voor ons, het feest van ‘loslaten’ en ‘opnieuw verbinden’…
Het zijn unieke dagen…
om de levenshouding van Jezus te gedenken…
om zijn woord brandend te houden…
om God te ‘beleven’ als ‘Ik zal er zijn voor jou’…
om ons leven te richten op het innerlijke weten dat wij geroepen zijn om op te staan
en voor elkaar licht in Licht te zijn…
Aan iedereen een zalig Pasen! Jezus leeft!
Hij schenkt ons hoop, geloof en eeuwige liefde!
Het team van de pastorale eenheid
Annique, Hilde, Lieven, Hugo, Stefanie, priester Jan en diaken Jean-Yves
